Vaarwens 1106 op 17-10-2022

Nog altijd grijpt de levensverwoestende ziekte A.L.S. om zich heen en nog steeds hebben de knappe koppen – alle onderzoeken ten spijt – nog steeds niets gevonden om het te stoppen. Ook Peter (geb. 1954) lijdt aan een progressieve vorm van A.L.S. en verplaatst zich in een rolstoel. Hij krijgt via het Revalidatie centrum Revant in Goes de tip om nog een keer lekker te ontspannen en het water op te gaan om herinneringen te gaan maken. Zijn partner Henny vult de aanvraag op onze website in en wij gaan aan de slag. Vandaag gingen we samen het water op…

Onderweg naar Amsterdam luister ik naar het weerbericht. Dat belooft niet veel goeds vandaag. Het stabiele weer van gisteren gaat straks plaats maken voor veel nattigheid. Maar dat kan de pret van een vaarwens niet drukken. Onze gasten van vandaag komen van ver. Kapelle, op Zuid -Beveland, zo’n kleine 200 km tuffen door ook niet het rustigste deel van Nederland. Met Marjon en Saskia maken we het schip klaar voor ontvangst. Paraplu’s in de aanslag want inmiddels heeft de hemel zich geopend…

Rond de klok van 11.00 arriveren onze gasten. Peter met echtgenote Henny, zoon Pierre met partner Monica en dochter Nelly met partner Kim. Snel aan boord waar de koffie pruttelt!
De familie is onbekend in dit gebied en al snel blijkt dat ze een bezoek aan de Zaanse Schans prachtig zouden vinden. Dus zo gezegd zo gedaan en zetten we vlot koers naar de Voorzaan. Het is eigenlijk van meet af aan al gezellig. We hebben de Marina nauwelijks verlaten of iedereen staat in het stuurhuis gezellig te keuvelen en het uitzicht in zich op te nemen. Inclusief Peter die er wel even aan toe is om te staan na de lange zit. In dok 3 ligt een marineschip.

Alsof het zo moest zijn… Peter is een fors deel van zijn werkzame leven werkzaam geweest op scheepswerf De Schelde, De Koninklijke Schelde moet ik eigenlijk zeggen.
Peter verteld er met passie over. Ruim 30 jaar heeft hij daar zijn ziel en zaligheid in gelegd. Hij was verantwoordelijk voor het schilderwerk van de schepen. Noem een marineschip en het is door Peter onder handen genomen. Ook de Willem Ruijs - destijds het vlaggenschip van de Nederlandse koopvaardij - is bij de Schelde van stapel gelopen. Peter vertelt ook hoe het bedrijf triest genoeg uiteindelijk ten onder is gegaan en in 2001 voor het symbolische bedrag van 1 gulden verkocht is aan Kommer Damen. Daarvoor heeft Peter gewerkt in de kerncentrale van Borssele waar hij ook boeiend over weet te vertellen.
Leerzame dagen die vaarwensen!! Bedankt Peter!

We hebben een snelle schutting door de Wilhelminasluis en zijn zo mooi op tijd voor de opening van de spoorbrug. We schieten aan bij de steiger van het Jonge Schaap waar we eerst van een lekkere lunch gaan genieten. Dat kunnen de maagjes wel gebruiken. De deuren van de molen zijn dicht, maar de molen draait wel, zou deze gesloten zijn…? Dat zou jammer zijn dus maar even poolshoogte nemen. Gelukkig zijn ze gewoon in bedrijf en komt de molenaar ook vragen of hij even moet helpen. Toppers zijn het!

Saskia bewaakt het schip en met de rest van het gezelschap gaan we de molen bezoeken. Altijd weer een feest want iedere keer leer je weer wat. Peter heeft ook veel onderhoud aan molens gedaan en zijn kennis is dus al ruim aanwezig, maar een houtzaagmolen had hij ook nog niet eerder in werking gezien. Nu nog een weetje voor ons allen, in ieder geval was het bij mij nog niet bekend. Waarom heet de molen Het Jonge Schaap…?? Wel, de (originele) molen is ooit door molenaar Schaap, de vader – ‘ouwe Schaap’ gebouwd voor zijn zoon – ‘jonge Schaap’. Ik zei al, leerzame dagen die vaarwensen.

Na het bezoek wordt het tijd voor de terugreis. Regen is overgegaan in motregen en zowaar dient zich wat heldere lucht aan zodat zelfs het voorschip nog gebruikt kan worden. Ook Peter loopt weer naar voren, ook al kost hem dat moeite. Hoe mooi is het dat ze dit met het hele gezin kunnen meemaken. Drieënhalf jaar geleden kreeg Peter de eerste verschijnselen. Na aanvankelijk een verkeerde diagnose kwam na onderzoek in het ALS centrum in Utrecht het onheilspellende bericht. In juli deze zomer stond Peter nog op een trappetje te schilderen want hij heeft nog veel vaste klanten, maar daar heeft hij nu afscheid van moeten nemen. Je weet natuurlijk wat je mankeert maar je kop wil er niet aan zegt hij zelf.

Vandaag is in ander opzicht wellicht nog belangrijkere dag want vanmorgen is de verbouwing van het huis van Peter en Henny begonnen. Na een pittige strijd met de instanties, die mensen dan liever uit hun huis zien vertrekken waar ze al ruim 40 jaar wonen, hebben ze het toch voor elkaar gekregen dat het huis aangepast gaat worden en Peter zo lang mogelijk thuis kan blijven wonen.
Monica stuurt ons koersvast terug naar de Marina en dan is het alweer tijd om afscheid te nemen van deze mooie familie.

Lieve mensen, dank voor het vertrouwen en de mooie gesprekken.
Groet van ons, Marjon, Saskia en Hans.