Vaarwens 1105 op 16-10-2022

Vandaag varen we met familie van onze stichtingsoprichters Evert en Inge. Evert zijn neef Theo lijdt aan de ‘vergeetziekte’ en ze vatten het plan op om het gezin een dagje mee het water op te nemen voordat…
De aanleiding was een lezing voor ‘Vrouwen van Nu’ die Evert onlangs in zijn geboortedorp Eelde gaf. Daar trof hij Theo zijn echtgenote Riekie en dat was een warm weerzien. Ze vertelde dat Theo en zijn gezin zo lijden onder zijn ‘vergeetziekte’ en dat liet Evert niet meer los. Thuisgekomen vertelde hij het verhaal, waarop Inge opperde; “… dan nemen we ze toch een dag mee varen?”Vandaag was de dag dat we met Theo, Riekie en kinderen Gerrit, Henk-Jan en Janet gingen varen!

De berichten waren de afgelopen week voor het komende weekend op zijn Drents gezegd ‘nait bèst’, maar hoe meer de vaardag naderde, hoe mee de voorspellingen beter werden. Als Evert en Inge aan boord komen, schijnt de zon en dagschipper Bert is al druk bezig met de voorbereidingen. Als we net klaar zijn, belt de familie al dat ze in Amsterdam zijn aangekomen na een flinke rit van bijna 2 uren uit Drenthe. Snel lopen ze naar voren om de familie te ontvangen.

De gehuurde bus gaat open en er volgt een warm welkom. Theo maakte zich onderweg al zorgen dat hij Evert niet meer zou herkennen, maar niets is minder waar. “Man man… Evert… dat is lang geleden!” lacht hij terwijl hij stijf in Evert’s hand knijpt. “Ja Theo,” antwoord Evert ontdaan,” dat was in 2008 toen we samen gevaren hebben met mijn vader Wubbo op de Meander, ons woonschip.” Theo herinnert het zich nog vaag en na de rest van de familie ook hartelijk te hebben begroet, gaan we aan boord.

Koffie, koek erbij en praten. Evert legt Theo uit dat we niet met zijn schip gaan varen, maar dat er nu een speciaal schip voor dit doel is gebouwd en in de vaart is gekomen. Voor Theo is het allemaal even niet te bevatten en dankbaar roept hij; “Man, man, man, wat een vreugde dat ik dit mag meemaken en dat jullie dit allemaal voor mij doen!” We maken een vaarplan en de keuze valt op de Zaanse Schans en naar de molen, want Theo heeft wel iets met molens.

Zodra de trossen los gaan, begint iedereen te genieten. Het mooie weer, de heerlijke temperatuur, het geweldige weerzien en het vergeten even vergeten… doet haar werk en alles lijkt vandaag even heel gewoon… Schipper Bert heeft vandaag hulp van Evert die als boots fungeert en kundig schutten we door de Wilhelminasluis om vervolgens richting Zaanse Schans te varen. Daar aangemeerd, serveert Inge een heerlijke lunch en dan komen de verhalen en anekdotes.

Theo huurde vroeger de schuur van de boerderij waar Evert opgroeide, waar hij auto’s repareerde en opknapte. Evert - die als kind al veel belangstelling voor techniek had - stond er continue bovenop en kreeg vele technische lessen van Theo. Het klussen aan die auto’s leverde veel anekdotes op en Evert weet ze met hilarische verteltrant allemaal naar boven te halen. Tijdens het vertellen gaan de ogen van Theo glunderen, want diep uit de krochten van zijn geheugen, komen de herinneringen weer naar boven en het geeft hem plezier. Zijn vrouw, beide zoons en de dochter genieten mee, en niet met mate!

De schalen zijn leeg, de broodjes zijn op, de zon schijnt, kom naar buiten, de molen in… Even later schuift Evert met Theo in de rolstoel de lift van de prachtige houtzaagmolen ‘Het Jonge Schaap’ in. Theo krijgt de vaarwensboost en komt uit de rolstoel, gaat naar de grote boom die op windenergie in planken wordt gezaagd en krijgt een stoel van de molenaar, die hem op iedere vraag antwoord kan geven. Theo geniet van de oude eenvoudige techniek van de wind en de grote zaagbladen. We zien ook dat het batterijtje leeg raakt en we brengen hem terug aan boord.

We vangen de terugreis aan en ook nu weer staan alle ogen open om al het moois van de beleving op het netvlies te laten vallen. We varen weer langs het historisch erfgoed aan beroemde gebouwen en fabrieken. Na de sluis mogen de Coenhaven nog even invaren om ‘een paar grote jongens’ te bewonderen. Dan komt de haven weer in zicht en keert de werkelijkheid terug. Die is voor Theo nog even ver weg, want hij verkeert nog in de roes van de prachtige beleving die hem en zijn gezin vandaag ten deel viel. We nemen hartelijk afscheid en zwaaien hen uit. Het was voor iedereen een enerverende dag en ook Bert, Evert en Inge gaan voldaan maar moe huiswaarts…