Vaarwens 1104 op 15-10-2022

Nog niet eens je pensioengerechtigde leeftijd bereikt na een leven lang werken en dan worden getroffen door de ongecontroleerde celdelingsziekte genaamd kanker. Kees (geb.1957) overkwam het en nu heeft hij het stadium bereikt dat hij uitbehandeld is. Dochter Maxime hoorde via een familielid over Vaarwens en vond onze website, waarna ze enthousiast werd en de intake invulde. Vandaag komt Kees samen met zijn gezinnetje nog éénmaal varen want hem is niet veel tijd meer gegeven door de uitgezaaide nierkanker.

Een mooie impressie van de dag van schipper Onno:

Rond 10 uur arriveren Kees en zijn vrouw Mirjam uit Culemborg, gevolgd door zoon Ben met vriendin Julia. Al snel volgen ook dochter Maxime, haar man Luke en hun dochters Mikhaila en Steffy, uit Middelharnis. De lucht is dan misschien wel grijs en de atmosfeer gevuld met motregen, aan boord van de Vaarwens is het behaaglijk warm en licht! Als Aleid eenieder heeft voorzien van koffie, thee, fris en het welbekende slagroomsoesje, doen we het welkomstwoordje. En natuurlijk mag Kees bepalen waar we vandaag naartoe gaan! Al snel is de keus gemaakt; het wordt Pampus! Daar is Kees nog nooit geweest..

De trossen gaan los en we varen eerst naar de Vlothaven waar grote schepen hun buikje legen in binnenvaart. Vandaar zetten we koers richting de Oranjesluizen. Kees heeft altijd ‘wat’ met water gehad, maar heeft er nooit zijn beroep van gemaakt. Al jong stond hij als een van de eerste Nederlanders op een Amerikaanse windsurfplank nabij het Muiderzand! Ondertussen varen we langs de Sumatrakade en gluren even naar het schip van Douwe Bob; die is waarschijnlijk naar binnen gevlucht vanwege de regen .. Kees neemt het roer en dat gaat hem bijzonder goed af! Ook nemen de kleindochters het roer en weten bijna van geen wijken .

De Noordersluis wordt voor de Vaarwens klaargemaakt en na een snelle schutting zijn we op het ruime sop. Mirjam is een beetje verontrust; “wordt het niet te ruw?” Zij kan niet best tegen scheepsbewegingen, maar het lijkt allemaal reuze mee te vallen. Ook de Engelse drop doet wonderen. Pampus is bij vlagen te zien, maar gelukkig hebben we een radar en een elektronische kaart zodat we het spoor niet bijster raken.

Als Pampus bereikt is, nemen we ligplaats aan de steiger en genieten gezamenlijk behaaglijk binnen van de lunch, terwijl de gestage motregen het schip buiten nat houdt. De blik op een groep Pampus-gasten die staan te verregenen boven op het fort doet de opvarenden snel en unaniem besluiten het eiland voor gezien te laten… We ontmeren en zetten daarna koers richting Durgerdam. Na Mikhaila neemt Luke het roer en over stuurt ons feilloos naar de haven van het mooie vissersdorpje, keert daar en brengt ons weer naar buiten. Dit alles onder toeziend oog van Kees die naast de stuurstand zit.

Kees vertelt zijn verhaal: Al lang geleden werden Kees’ nieren afgestoten wat dialyseren onontbeerlijk maakte, totdat hij met succes een donornier kreeg. Maar hij heeft geen geluk gehad… Jaren later openbaarde zich prostaatkanker dat zich uitzaaide naar zijn nieren… Hoeveel pech kun je hebben!

Ondertussen worden we weer naar binnen geschut in een volle Noordersluis, waarna de reis naar Nieuwendam vervolgt. Luke is specialist scheepsmotoren en zou het liefst een eigen schip willen. Dat hij kan varen laat geen twijfel, want vandaag leert hij het zijn dochters en stuurt/manoeuvreert zelf bij het rondgaan - op kort bestek - in de haven van Nieuwendam, beheerst, zonder boeg- en hekschroef.
Bij het passeren van de Amsterdam-Tower zijn er geen gegadigden om in de schommel op dak daar te klimmen, zelfs nu de regen is gestopt, dus halen we sentimenten op door een kijkje te nemen bij het oude zendschip van Radio Veronica. Ik hoor de dames de tune van Tineke zingen …

Als we weer terugkomen in de Amsterdam Marina, breekt de lucht en wringt zich een zonnestraaltje naar de Vaarwens, een mooie gelegenheid om een groepsfoto te maken. Langzaam keert het ‘normale’ leven terug in de gedachten van Kees, die even op andere gedachten waren gezet dan het besef dat... Daarna nemen we afscheid van Kees en Mirjam, en van hun mooie familie.