Vaarwens 1110 op 27-10-2022

Onze vaargast van vandaag is Henny (geb. 1931) uit Den Haag. Henny lijdt aan de ‘vergeetziekte’ en is diabetes patiënt. Ze wordt steeds onrustig in een vreemde omgeving maar wil continue graag varen.
Ze heeft veel gevaren met haar man en heeft op de binnenvaart gezeten. Ze noemt het veel in het verpleeghuis. Petra (activiteitenbegeleider in het tehuis) gaat in contact met Henny haar naasten en vult na goedkeuring het intakeformulier in. Vandaag gaat Henny weer varen..

In Amsterdam lijkt het wel zomer in oktober want het wordt ruim 20 graden. Dagschipper Henri begint de ruim 2 uur durende reis van zijn woonplaats Kollum (noord Friesland) en is mooi op tijd aan boord. Ook bootsen Rochus en Ellie zijn tijdig en samen maken ze het schip klaar voor ontvangst. We gaan voor Henny het verleden herbeleven…

Een verlag van dagschipper Henri:

Iedereen was mooi vroeg aan boord en het weer was goed (zuidelijk windkracht 3) dus besloten we na het welkomstpraatje om richting Muiden te varen. Iedereen was op schik en de schutting door de Oranjesluizen verliep vlot, waardoor we rond lunchtijd bij Muiden waren. Onderweg genoot Henny van alles wat we tegenkwamen. Iedere scheepvaartbeweging was voor haar herbeleven en haar glimlach verraadde haar grote genieten.

Gastvrij als de havenmeesters in Muiden altijd zijn, hebben we er de lunch genoten en een paar foto’s gemaakt van het immer prachtige Muiderslot. Na het uitbuiken voeren we terug en hadden we wederom een vlotte schutting door de Oranjesluis. Daar zijn we samen geschut met een flinke vrachtvaarder die zand vervoerde. Henny haar hart ging er sneller van kloppen en ze was voor heel even terug in vroeger tijden, waaraan ze zoveel fijne herinneringen heeft.

Na het sluisavontuur zijn zijkanaal K nog in gevaren voor een rondje langs de woonschepen. Ook daarvan genoot Henny zichtbaar , maar daarna was het weer moment om terug te gaan naar de haven, want de tijd is zoals gewoonlijk weer omgevlogen. In de haven hebben we samen nog wat afscheidsfoto’s genomen, waarna het echte afscheid kwam, waar je niet onderuit schijnt te komen. Gelukkig blijven de herinneringen…