Vaarwens 1116 op 10-11-2022

Vandaag vaart onze gast Lex (geb. 1969) met ons mee. Lex is getroffen door een hersentumor en lijdt aan epilepsie aanvallen. Men is in afwachting van een eventuele vocht afdrijvende operatie. Het gaat nu redelijk stabiel met hem en via een familielid van één van onze vrijwilligers, krijgen ze te horen van Stichting Vaarwens. Echtgenote Carla vult de intake in en vandaag gaat Lex enigszins onstabiel het water op.

Ook het weer is onstabiel en depressies volgen elkaar op. Toch is ook de zon te zien en aan boord brandt de kachel, dus gezelligheid troef! Dagschipper Klaas, vergezeld door bootsen Anneke en deze keer ook schipper Frouk, bereiden alles voor aan boord en het wachten is nu op de rolstoeltaxi waarmee Lex en zijn naasten uit Almere moeten komen…

Een prachtige impressie van de dag door boots Anneke:

Om ongeveer tien uur verwelkomen we Lex, echtgenote Carla, dochter Kyra, zus Tjitske en zwager Martin. Klaas informeert onze gasten over het programma van de dag, ons bezoek aan boord en welke mogelijke routes we kunnen varen. Lex is een echte waterliefhebber en is helemaal thuis op het IJ. Hij werkte jarenlang op de 13 e verdieping van het Shellkantoor (nu het gebouw Overhoeks) aan de oever van het IJ. Hij verheugt zich erop de stad, waar hij jarenlang over uitkeek, nu vanaf het water te bekijken. De route zal daarom vooral over het IJ, door de havens en langs een stukje stad gaan.

Klaas zal daarom de mast laten zakken zodat we onder de eerste brug doorkomen. We varen uit en al meteen zien we bijzondere gebouwen langs onze vaarroute: het BOTEL schip, het REM eiland, de nieuwe appartementengebouwen bij de houthavens, in de volksmond de ‘WC pot’ genoemd, het Centraal Station en natuurlijk de Shelltoren, de vroegere werkplek van Lex. Hij vertelt ons hoe hij dagelijks met de trein reisde en met de pont overvoer. Hij heeft meerdere kantoorplaatsen gehad maar in deze toren waren zijn mooiste jaren.

Dan varen we richting het Scheepvaartmuseum. Maar bij de Oosterdoksbrug lukt het ons niet om de brugwachter te bereiken. We draaien om terwijl Frouk niet opgeeft om voor ons de doorgang vandaag toch te regelen. We hebben nog heel veel nieuws te ontdekken onderweg. Klaas vaart de ene haven in en de ander weer uit en overal weet hij namen van schepen en bedrijven te noemen. Voorbij Java-eiland varen we langs een hele serie oldtimers. Prachtige oude schepen die nu bewoond, een vaste ligplaats hebben en met elkaar een museum vormen. De vele nieuwbouw met heel wat appartementen brengt het gesprek op de woningnood voor jonge mensen. Kyra zoekt al langer maar de prijzen zijn hoog. Een hypotheek moeilijk te krijgen. Voorlopig heeft zij een eigen plaatsje in een caravan op een vakantiepark.

Dan meldt Frouk dat zij de brugwachter heeft kunnen bereiken en deze binnen het kwartier aanwezig kan zijn wanneer wij daarom vragen. We besluiten om naar het oosterdok te gaan en zo een mooie ligplaats om te lunchen op te zoeken.
Ondertussen horen we van Lex en Martin hoe zij samen vroeger een mooie sloep hebben gebouwd. Zij zijn beide fervente sloeproeiers geweest. Dat klinkt Klaas bekend in de oren. Afgelopen weekend roeide hij nog Muiden Pampus Muiden en Frouk was daar ook het hele weekend druk. Zo vinden de watersportliefhebbers veel herkenning bij elkaar.
De liefde voor varen zit bij Lex en zijn familie ook dieper in de vezels. Zij hebben jarenlang een familieschip voor de recreatie gehad. Lex z’n ouders voeren er al mee en zo hebben Lex, het gezin en zijn zus Tjitske met haar gezin jarenlang hun vakanties op het water doorgebracht. Vorig jaar is het schip uiteindelijk verkocht… Zo delen watersportliefhebbers een dag samen het leven…

We varen voorbij het VOC schip de ‘Amsterdam’ en leggen aan bij de steiger van het Scheepvaartmuseum. Aan de overkant is het bezet, dus nemen we de vorstelijke aanlegsteiger. Dat wordt onmiddellijk door de beveiliger opgemerkt. Hij wijst ons op het ‘verboden aan te leggen’ maar na een korte uitleg over ons doel wenst hij ons een fijne lunch. We genieten er ‘vorstelijk’ van.
Dan varen we verder. Lex heeft al een heel eind het stuurwiel in handen gehad. Aan alles is te merken dat hij daar veel ervaring mee heeft. Martin heeft het besturen van schepen heel veel gedaan en dochter Kyra heeft ook haar vaarbewijs. Zo neemt zij haar plaats op de stuurstoel in en al gauw heeft ook zij de smaak te pakken. Langs boeien, over het ‘fietspad’ en voorbij grote vrachtschepen, en natuurlijk de frequent overvarende ponten. Klaas houdt met een schuin oog de juiste koers goed in de gaten.

Carla vertelt over de mooie hobby van haar en Lex, namelijk ballroomdansen. Al vanaf hun jeugd dansen zij samen. Na de diagnose van de ziekte van Lex, was hun snel duidelijk dat zij daar samen afscheid van zouden moeten nemen. Met hun dansclub is er een heel mooi afscheid georganiseerd. De rolstoel van Lex is er speciaal voor aangepast en zo hebben zij heel bijzonder nog over de dansvloer gezweefd. Beide in hun mooiste kleding, omringd door een prachtig kleurrijk decor van hun dansmaatjes in hun zwierige wervelende kleding. Dat is afscheid nemen. Carla en Lex proberen zo nog mooie herinneringen samen te maken.

Inmiddels gaat de tijd voort. Er valt een druppel regen maar we zitten droog. We nemen nog een kleine afslag richting Nieuwendam. Altijd favoriet om het contrast van het rustige zijkanaal te ervaren ten opzichte van het drukke IJ. Lex en zijn familie doen heel wat indrukken op. Voordat we richting Marinehaven varen, nemen we nog een kijkje bij het dok van de clipper ‘Amsterdam’. Mooi om dit schip zo op het droge te zien. Ook langszij grote indrukwekkende ‘gereedschapsschepen’ met helikopterdekken is bijzonder. En zo meren we na een dag vol indrukken aan en verwachten de rolstoeltaxi. We nemen hartelijk afscheid van onze lieve gasten. Iedereen heeft genoten. Er zijn ook heel wat foto’s gemaakt. We hopen dat Lex, Carla en familie hiermee ook aan deze dag mooie herinneringen met zich mee nemen…


Vaarwel Lex