Vaarwens 1119 op 16-11-2022

Midden in het leven - net na je 40ste – word je getroffen door de moordende ziekte die nog steeds niet onder controle is door de knappe koppen en medici. Karen (geb. 1981) overkomt het en kreeg uiteindelijk het fatale bericht dat de ziekte de strijd gaat winnen. Samen met haar man Robert vindt ze op de website Verwijsgidskanker.nl de mogelijkheid om nog een dag herinneringen te gaan maken met Stichting Vaarwens. Robert vult gelijk de intake in en vermeldt: “Ik wil mijn vrouw een mooie dag geven. Door jullie kan mijn vrouw misschien weer even genieten. Gewoon heel even samen genieten na al die behandelingen die helaas nog gaan komen”.
Vandaag gaat Karen met haar naasten het water op. Ook vader Ruud is ernstig ziek. Hij heeft te maken met hart- en vaatziekten en moet vrezen voor het ergste omdat behandeling niet meer mogelijk is. We hebben vandaag dus in feite twee vaargasten met aanhang…

Een prachtige impressie van de dag door schipper René:

Als we die ochtend in de auto stappen om op weg te gaan naar de Vaarwens, trekken net de donkere wolken van het die nacht overgetrokken regenfront weg naar het noorden en beschijnt de zon de randen van de wolken. Het is een betoverend gezicht en het versterkt het gevoel dat het een mooie dag moet gaan worden. De vaarwens is kletsnat maar de zon schijnt al uitbundig in de inmiddels strak blauwe lucht als we aankomen. Al snel is de boot vaarklaar, zijn de broodjes gehaald en staat de koffie te pruttelen. Het wachten is op Karen, haar man Robert, haar ouders Ruud en Ina en ‘oom’ Ab en ‘tante” Emmy.

Kwart voor tien uur gaat de telefoon al. “We zijn er over elf minuten”. En inderdaad, elf minuten later staan er zes stralende mensen op de steiger. Het is meteen duidelijk: ze hebben er zin in! Snel aan de koffie met lekkers. Tijdens de kennismaking wordt duidelijk dat onze gasten heel graag naar de Zaanse Schans willen. We gooien snel de trossen los om zo optimaal mogelijk te kunnen genieten van deze onverwacht mooie novemberdag. Het zit duidelijk mee met de sluis en de bruggen en even voor twaalf uur leggen we aan bij “Het Jonge Schaap”. De molenaar ziet ons aankomen, brengt de teruggevonden fender aan boord en heet ons welkom. De sfeer is bijzonder goed aan boord en we besluiten eerst te lunchen voordat we een bezoek aan de molen gaan brengen. En dat bezoek mocht er zijn. Het is heerlijke weer en er worden prachtige foto’s gemaakt door Danny. Ook de uitleg van de molenaar mag er weer zijn. Op een gegeven moment zijn we Karen even kwijt. Die had zich bij een groep Aziatische toeristen gevoegd 😊.

De terugweg richting Amsterdam verliep dankzij alle medewerking van de mensen op de bruggen en sluis van de Zaan nog voorspoediger dan de heenweg en ondanks het feit dat Karen af en toe geconfronteerd werd met de heftigheid van haar ziekte, bleef haar stemming en die van onze andere gasten opperbest. Er was nog tijd over en de opties werden besproken en voorgelegd. Besloten werd om richting de Westhaven te varen om wat enorme bulkcarriers, tankers en mega-jachten te bekijken. De paar wolkjes die overdreven tijdens te terugvaart over de Zaan verdwenen ondertussen weer als sneeuw voor de zon.

Even na half vier lagen we aangemeerd en hebben we afscheid genomen van een bijzonder prettig en hecht gezelschap. En het zal je maar overkomen, dat zowel je dochter als je man zo ziek zijn, of je vrouw en je schoonvader. We wensen jullie allemaal heel veel sterkte toe de komende tijd.

Toen we na het schoonmaken terug reden naar huis, zagen we in het Westen de donkere wolken van het volgende regenfront al aankomen. Het gevoel van die ochtend was juist. Het is ook voor ons een heel bijzondere dag geworden vol warmte. En die kwam zeer zeker niet alleen van de zon…