Vaarwens 1123 op 01-12-2022

Stel je voor, je bent jonge moeder van een dochtertje van elf, zit middenin het leven en verantwoordelijkheden, en je krijgt de boodschap dat je door de kanker weinig perspectief meer hebt in het leven… Annemieke (geb. 1975) overkomt het! Ze moet afscheid nemen van al het dierbare en haar jonge dochtertje, maar het is te vroeg, Annemieke is er nog niet klaar voor. Op de intake schrijft ze; “Ik wil voor mijn dochter van elf nog een bijzondere tijd maken. Ze is te jong om alleen verder te moeten…”
We gaan plannen en vandaag gaan we met haar dochtertje, moeder, zus en broer de vaardag samen beleven.

In Amsterdam maken dagschipper Frouk en bootsen Gerrit en An de MS Vaarwens klaar voor de dag. Was er mist voorspeld, in Amsterdam is het redelijk helder en we verwachten dat misschien de zon nog even door komt. We stoken de boel lekker warm, doen de voorbereidingen voor de catering en wachten op de familie die met eigen vervoer uit Duiven moet komen…

Een mooi verslag van dagschipper Frouk:

Het was vandaag een hele kunst om door het verkeer Amsterdam en de Vaarwens te bereiken en ook onze gast van vandaag en haar dierbaren ontkwamen er niet aan. Om half elf - de zon scheen al volop bij ons in Amsterdam - arriveerde de auto met onze gast van vandaag, Annemieke en haar dochter Anne Sophie, Annemieke haar moeder Ria, en haar broer Paul en haar zuster Cathalijne. Gauw aan boord waar het lekker warm en zonnig was. Wij als bemanning van de dag hadden besloten dat we vrijwel onmiddellijk wilden gaan varen, immers de dagen zijn een heel stuk korter dan in de zomer. Nauwelijks gezeten, legden we de keuzes voor want alles kon vandaag, het was prachtig weer met weinig wind. De keus viel op de molens en terwijl Ann een eerste kopje koffie met soesjes en koek presenteerde, voeren wij los van de steiger het kanaal op richting de Voorzaan.

Annemieke was zeer geïnteresseerd in alles wat te zien was en wilde ook van alles weten en horen. Gerrit stuurde de boot en Frouk hield het welkomst verhaaltje en vertelde de gebruiken aan boord. Dochter Anne Sophie had haar groep 8 en de school vandaag de school gelaten en wilde ook alles zien wat deze nieuwe omgeving (eens de voorraadschuur van ons land) hen te bieden had. Wij vertelden van hout uit Scandinavië, scheepswerven, houtzaagmolens, Tsaar Peter de Groote, goedjaarseindjes, de grootgrutters van weleer en Frouk noodde en passant Anne Sophie achter het roer. Oma Ria zei direct over boord te springen als haar kleindochter ging sturen, maar voegde gelukkig de daad niet bij het woord! Anne Sophie deed het prima; over de Zaan, door de Bernhardbrug, door de spoorbrug en verder, totdat er teveel te zien was en op alles tegelijk letten teveel werd.

Annemieke genoot volop van alles om haar heen, alle onbekende dingen, de geuren, het prachtige weer (ja het was toch heus 1 december) haar dierbaren om zich heen en bovenal trots genieten van de vaarkunsten van haar dochter! Broer, zus en moeder werden voor op de Vaarwens (jasjes lekker warm aan) door Gerrit op de hoogte gebracht van alle ins en outs van, op en langs de Zaan. Na de Julianabrug verscheen de Gortershoek aan de linkerkant en de Zaanse Schans met draaiende molens aan de rechterkant. We meerden aan bij Het Jonge Schaap en omdat het nog niet zo laat was en wel lekker buiten, verliet het gezelschap onder leiding van Gerrit het schip om op de molen te horen over het ambacht van molenaar en de werking van de houtzaagmolen. Het beviel zo prima dat allen! aan de wandel gingen en met Zaanse lekkernijen uit het winkeltje verder op de Schans weer aan boord kwamen. Annemieke had het allemaal gelopen!

Inmiddels stond de - door Ann gezellig aangeklede - lunch klaar en een ieder smulde van alle heerlijks dat de HEMA zo lekker vers had bereid. Toen meldde Annemieke dat de man met de hamer langs was gekomen en dat ze even wilde gaan rusten. Broer, zus en moeder gingen op het voorschip buiten even luchten, Anne Sophie ging ‘i-patten’ en Annemieke vleide zich even lekker onder de oranje fleece, hoofd op de kussens, op de bank. Zachtjes hebben we ontmeerd en zijn voorzichtig de terugweg begonnen. Op de hoek bij het glazen pand van Duyvis machinefabriek was onze gast weer voorzien van nieuwe energie en werden selfies gemaakt.

Gelukkig mochten we even wachten voor het spoor, zodat het eerder besproken ‘goedjaarseind’ uitgebreid bekeken kon worden. Een vlotte schutting volgde en op het kanaal aangekomen was Anne Sophie wel weer in voor een stukje sturen. Feilloos langs stuurboord wal langs het REM-eiland en toen nog even de oude Houthaven in en stilliggen aan de voet van het Ponteiland gebouw, ook wel de toiletpot genoemd. Nog een laatste rondje (niemand had haast en of je nu vooraan of achteraan in de file komt, eerst nog maar maximaal genieten) langs het Centraal Station en langs de hoge schommels en toen toch terug naar de Marina.

Voor Annemieke was deze dag een geschenk, om zo samen met haar familie te kunnen genieten en even een beetje vergeten. Het dagelijkse leven van haar bestaat gewoonlijk uit opstaan, haar dochter naar school helpen en dan nog even gaan slapen tot een uur of tien. Ze heeft dan de energie en kracht om wat boodschapjes te doen of een nodige medische handeling te ondergaan. Dan is het weer rusten om in de middag nog wat licht huishoudelijk werk te kunnen doen, maar vooral om nog moeder te kunnen zijn voor haar 11 jarige dochter Anne Sophie.
Lieve dappere Annemieke, deze dag was een geschenk, het weer een cadeautje. Doe een mooie strik om de herinneringen aan deze dag!