Vaarwens 1142 en 1143 op 13-03-2023

Op deze stormachtige vaardag hebben we twee vaargasten en dat zijn Jan (geb. 1944) die samen met zijn zoon Mark de vaardag komt beleven en Mevrouw Alie (geb. 1933) die samen met haar dochter Ria naar de Vaarwens komt. Beide vaargasten zijn bewoners van het verpleegtehuis Careyn de Plantage in Brielle. Het vervoer wordt verzorgd door chauffeur Arthur van en met de zogenaamde Plantagebus. Verder gaat verzorgende Anja ook mee.
Beide vaargasten zijn in hun laatste levensfase en wonen in het verpleegtehuis. Alie heeft lange tijd op een binnenvaartschip gevaren en ze zien er erg naar uit. Vandaag gaat het gebeuren!

In Amsterdam lopen geen koeien, maar als ze er liepen, hingen de uiers er dwars onder… Het waait straf als dagschipper Frouk en bootsen Alette en Wijnie (aspirant boots) aan boord komen. De MS Vaarwens ligt mooi in de luwte van het havengebouw te wiegen en Frouk neemt de situatie op. Ze maakt een plan om af en aan te meren en samen maken ze het schip klaar voor het bezoek van beide rolstoelers. Nu maar wachten op de rolstoelbus…

Het eerste en spannende verslag van boots Wijnie:

Een bijzondere dag! Twee gasten aan boord met hun familie en begeleiding. Het is wat je noemt een volle bak. Wat het ook bijzonder maakt, is de harde wind. Er wordt gefluisterd windkracht 9 en code geel, maar ja met Frouk als schipper wordt er gewoon gevaren. De gasten arriveren met een eigen rolstoelbus en mogen lekker dichtbij de boot parkeren. Dat scheelt een beetje, maar het voorkomt niet dat ons allerlei attributen om de oren vliegen en we worden er allemaal een beetje lacherig van. Gelukkig zijn onze gasten ervaren waterliefhebbers. Jan (we mogen Jan zeggen tegen onze gast) vertelt al vlot dat hij met heel veel plezier altijd met zijn eigen motorjacht, de Barbaar, gevaren heeft. Hij maakte lange tochten, tot in Frankrijk aan toe. Jan voelt zich dan ook al snel thuis op de Vaarwens.

Zodra iedereen aan boord is, wordt er eerst maar even een kop koffie gedronken. Alie (ook haar mogen wij bij de voornaam noemen) blijft lekker in haar eigen rolstoel zitten met naast haar dochter Ria. Jan heeft zijn zoon Mark mee aan boord. En om zeker te zijn van alle goede zorg is Anja mee als vertrouwd gezicht van het verzorgingshuis en Arthur de chauffeur geniet ook mee van de dag. Frouk heet iedereen welkom en vertelt het een en ander over de Vaarwens en de gebruiken aan boord. Vanwege de harde wind is er niet veel keus in het vaarprogramma, maar gelukkig kan iedereen zich verheugen op een tochtje naar de Zaanse Schans.

Trossen los en we steken van wal. Het Noordzeekanaal begroet ons onstuimig, maar gelukkig blijkt ons gezelschap over echte zeebenen te beschikken. We vergeten al snel hoe hard het waait en we gaan op ons dooie akkertje richting de Wilhelmina sluis in Zaandam. Frouk hoeft zich maar te melden via de marifoon of de bruggen en sluizen vliegen voor ons open, heerlijk dat wij niet lang hoeven te dobberen in het onrustige water. Wanneer we de sluis door zijn wordt het water rustiger en kunnen wij genieten van de prachtige huizen langs het water. De oude zijn mooi, maar sommige nieuwbouw huizen zijn ook zeer de moeite waard. Frouk weet veel te vertellen over de oorsprong van een aantal huizen en wijst op ons het Monethuisje en het ‘goedjaarseinde’. Al snel ontwaren wij de eerste molens, ook zonder doek op de wieken, draaien ze met grote snelheid. Wat is het toch een mooi Hollands schouwspel.

De wind maakt het niet mogelijk om comfortabel aan te meren bij de molen het Jonge Schaap maar gelukkig vinden wij later een heerlijk rustig plekje langs de kade in Wormerveer, zodat wij in alle rust aan de lunch kunnen beginnen. Alette heeft vanmorgen bij onze goede buur, de HEMA de belegde broodjes gehaald, dus wij kunnen gelijk aanvallen. Want voor wie het nog niet wist: Varen maakt hongerig!!

Na de lunch wordt het tijd om weer huiswaarts te gaan, we passeren de fabrieken in Koog aan de Zaan en snuiven nog even de geur van Cacao en Duyvis nootjes op. Inmiddels heeft de wind de lucht voor een groot deel schoongeveegd en genieten we van een zonnetje en prachtige Hollandse wolkenluchten met heel veel blauw ertussen. Er wordt gezellig gekletst. Alie vertelt honderduit over haar jeugd als schipperskind. Jan herinnert zich steeds meer van zijn eigen schip en de mooie tochten die hij gemaakt heeft. Wij luisteren graag naar deze mooie verhalen.

Onder het genot van nog een kopje koffie en een hapje, bereiken we rond half vier weer de haven. Dankzij de stuurmanskunsten van Frouk en het matrozen werk met behulp van Mark, komen we weer veilig aan bij de steiger in de Marina. Na het maken van de groepsfoto lopen we met z’n allen naar de bus en zwaaien met een goed gevoel deze lieve gasten uit.
Wie had gedacht, dat de dag die zo onstuimig begon, zo’n mooie vaardag op zou leveren.