Vaarwens 1151 op 12-04-2023

Onze vaargast is Lammert (geb. 1956) die samen met zijn zus nog één keer gaat varen. Lammert verblijft in een hospice in Emmen en wacht op wat gaat komen, want de kanker won… In het hospice weten de medewerkers van Vaarwens en ze stellen Lammert voor nog een dag te gaan varen. Daar heeft hij wel oren naar en de intake wordt ingevuld. Vandaag maakt Lammert de reis met de WensAmbulance Oost-Nederland naar Amsterdam om samen met zijn zus nog een dag vergetelheid te zoeken…

De hemel is (in tegenstelling tot gisteren) helemaal bewolkt en het miezert, maar de berichten zijn positief. Op de Vaarwens maken dagschipper Ton, aspirant schipper Niels en boots Wijnie het schip klaar voor de dag. Het is er warm en gezellig en de koffie met gebak staan klaar. Nu maar wachten op Lammert en hopen dat hij niet in de file terechtkomt, want gisteren was het hopeloos rond Amsterdam!

Een mooi verslag van een toch nog stralende vaardag van boots Wijnie:

Het is ongelofelijk maar waar, zelfs als je helemaal uit Emmen en Hengelo naar Amsterdam komt kan je dus stipt op tijd arriveren. Klokslag half elf verwelkomen wij Lammert en Gerda en de heren van de Wensambulance Helmut en Pieter. Het zonnetje schijnt en omdat wij niet weten of dat zo blijft maken we gelijk een foto op de steiger. Eenmaal aan boord vindt iedereen al snel zijn plekje. Lammert lekker in de makkelijke stoel dicht bij de kachel. Eerst maar eens koffie met heerlijk gebak na zo’n lange rit.

Niels besluit dat wij naar de Zaanse Schans varen. Voor onze gasten een eerste kennismaking en voor ons altijd weer een leuke tocht. We gooien de trossen los en varen soepel weg van steiger. Maar… wat zien wij nu? De lichten van de ambulance branden nog, dus omkeren want niemand voelt ervoor om de ambulance vanmiddag aan te duwen. Mooie oefening voor Niels dat hem overigens heel goed afgaat. Dus na een valse start vertrekken we alsnog uit de haven. We varen vlot naar het zijkanaal richting de Wilhelminasluis in Zaandam, maar daar is het even wachten op een schutting van de andere kant. Ondertussen kunnen wij ons mooi vergapen aan de Rivier cruise boten die hun gasten net op pad hebben gestuurd naar de Zaanse Schans en naar de grappige teksten op een flatgebouw langs de kade zoals bijvoorbeeld: Mooi, Prachtig, Schitterend. En dat is het inmiddels ook wat het weer betreft. De wolken zijn in de minderheid en het zonnetje heeft vrij baan.

Eenmaal door de sluis passeren we het halve Koninklijk huis in de vorm van de Prins Berhardbrug, de Willem Alexanderbrug en de Julianabrug, dan is het alleen nog wachten op de trein en de spoorbrug waarna komen de molens in zicht komen. Het blijft een plaatje om trots op te zijn en Lammert en Gerda kijken ook hun ogen uit. De steiger bij molen “Het Jonge Schaap” is vrij dus dat is ons plekje voor de lunch. Gezellig met z’n allen aan tafel in de kuip genieten wij van de heerlijke broodjes die deze keer weer voor ons zijn klaargemaakt door de HEMA.

Lammert voelt zich goed en heeft zin om in de rolstoel de molen te bezoeken. Zoals altijd worden wij weer hartelijk ontvangen en gaan zelfs niet met lege handen weg. De dag lijkt eindeloos, maar rekening houdend met de spoorbrug is het helaas toch weer tijd om de haven op te zoeken. De wind trekt een beetje aan, maar we zitten nog steeds fijn in de beschutting van de tent. Onder het genot van een kopje koffie en nog een stukje gebak is het heerlijk terugvaren naar de haven. Klokslag vier uur zwaaien wij Lammert en Gerda uit en bedanken wij Helmut en Pieter voor hun fijne gezelschap deze dag. Wij zijn er zeker van dat Lammert wel een dutje zal doen in de ambulance want zo’n dag op het water met zoveel indrukken maakt een mens rozig.

Wij hopen dat wij met deze dag Lammert en Gerda een waardevol samenzijn hebben gegeven. Met dank ook aan de vrijwillige inzet van Helmut en Pieter voor de organisatie van deze rit uit het “verre Oosten”.