Vaarwens 1152 op 19-04-2023

Een mooi verslag van schipper Frouk:

Onze gast van vandaag komt lekker op tijd in de eigen rolstoelbus aan. Er staat een stevig en kouwe bries dus maar vlug aan boord, waar het door het zonnetje al behaaglijk warm is.
Chanel Martijn noemt zichzelf een Androgyne mens. Afhankelijk hoe Chanel Martijn zich voelt, wordt de kleding daarop afgestemd. Vandaag puur vrouwelijk. Zij leeft in het nu en accepteert gewoon alles wat er gebeurt en gebeurd is.

Na een groot aantal jaren gevaren te hebben op o.a. rondvaartboten, patrouille vaartuigen en tankers, sloeg het noodlot toe en kwam zij uiteindelijk in een rolstoel te zitten. De aandoening werd ‘in liefde en overgave aanvaard’ zoals zij het mooi vertelde. Wat een energie om zo in het leven te staan. Na precies 25 jaar niet meer op het water gewerkt te hebben, is het vandaag een mooie dag om weer herinneringen op te halen en de belevenissen van vandaag in het hart te sluiten. Al kent zij Amsterdam en de meeste waterwegen op het duimpje, de Zaanse Schans is geheel nieuw en dus gaan we die kant op.

We zijn de haven nog maar net uit of Chanel Martijn wil graag het roer overnemen. De rolstoel wordt in de hoogste stand gezet zodat zij goed zicht heeft. We zien een overall drijven (gelukkig zit er niemand in) en om te voorkomen dat die bij een schip in de schroef komt, vissen we die eerst nog even uit het water voordat we stuurboord uitslaan richting de molens. Schipper Frouk en Chanel Martijn weten ontzettend veel van schepen, ladingen en industrieën dus er is veel gespreksstof. We krijgen snel toegang tot de sluis en ook alle bruggen gaan open als wij aankomen varen en zo zijn we mooi op tijd bij molen Het Jonge Schaap waar we aan de steiger de HEMA lunch gebruiken die boots Johan klaarmaakt en serveert.

Chanel Martijn tovert een stapel foto’s uit de tas van het gezin dat zij destijds heeft gehad en ook foto’s als kapitein in pak op een van de vele schepen die zij heeft bevaren.
Er ontstaan mooie en filosofische gesprekken over het leven en het zijn. Het zet de bemanning vaak aan het denken. Mooi om te zien en te horen hoe iemand zo in het leven kan staan en de dingen doet die zij wil doen. “Ik ben het licht, de liefde en de waarheid. Ik BEN. Ik sta in mijn kracht”. En die kracht heeft zij met alle liefde die zij uitstraalt met ons gedeeld.

Met een forse tegenwind varen we na de lunch weer terug naar de haven waar we nog wat te drinken nemen en de mooie verhalen afronden. Wát een bijzondere wens weer vandaag met een bijzonder mens. Chanel Martijn, bedankt voor je openheid, mooie verhalen en teksten die je ons hebt nagelaten.