Vaarwens 1156 op 05-05-2023

Vandaag gaan we varen met Mathieu (geb. 1932). Hij heeft als kind de oorlog meegemaakt maar ook de bevrijding, en dat nog vele malen daarna. Nu is Mathieu met zijn laatste dagen onder ons bezig en via de SAW kreeg hij de tip dat hij samen met hen nog een keertje het water op kan om nog éénmaal Bevrijdingsdag mee te maken, maar dan wel heel speciaal, namelijk op het water…

In Amsterdam is iedereen druk bezig met de voorbereidingen voor het Bevrijdingsfeest als schipper Klaas en bootsen Anneke en Hanneke aan boord komen. Samen maken ze het schip gezellig voor ontvangst van Mathieu en zijn dochter, die met de Stichting Ambulance Wens Nederland aan boord zullen worden gebracht. De zon schijnt en de koffie pruttelt… we zijn er klaar voor!

Een mooi verslag van schipper Klaas

We denken er klaar voor te zijn, maar bij de Hema denken ze anders. Bestelling? Neen hoor, niet voor vandaag. Geen nood natuurlijk. Tijd genoeg én we kunnen nu zelf de broodjes uitkiezen. Dan worden wat later de nummerplaten van de ambulance en volgauto van dochter Carla niet herkend. Oh oh oh. Murphy? Het weer is nog goed, donder en bliksem liggen evenwel op de loer… Aan het eind van de Vaarwens weten we dat de wet van die zuurpruim vandaag zeker niet opgegaan is. Het zal een voorspoedige reis worden.

De begroeting is hartelijk. Mathieu lacht ons guitig toe. Hij heeft er echt zin in. Iets wat Pita en Carla volmondig beamen. Hier heeft hij echt naar uitgekeken. Klaas krijgt van Carla direct een grote doos in z’n arm gedrukt. ‘Da’s voor straks’. Door al dit lekkers loopt het koffiekwartiertje en welkom praatje wel wat uit en eerst om 11 uur gaan de touwen los. Mathieu heeft al snel de brancard verwisseld voor de rolstoel, zodat hij wat mobieler is en zoals zo vaak wordt de gehele Vaarwens nu door het gezelschap benut. 5 Mei noopt nu niet direct om de drukke Amstel op te gaan en daar we boos weer verwachten, laten we de grote plas ook wat het is. Dan blijft de Zaan over.
Met het water heeft alleen Pita via haar partner van doen. Mathieu was ambtenaar in zijn werkzaam bestaan. Op de flauwe vraag: ‘Heb je ook gewerkt?’, reageert hij stoïcijns: ‘Ja’, bij de PTT. Kort na vertrek worden we achterop gevaren door de forse havensleper Venus. Het moet wel een bekende van de Vaarwens zijn, want zij begroet ons met een aantal indrukwekkende pirouettes op het water, waarvoor we haar hartelijk danken. Prachtig te zien hoe wendbaar zo’n grote sleepboot is. Mathieu en Pietje hebben inmiddels plaats genomen naast Klaas en zijn daar de rest van de dag niet meer weg te slaan. Je hebt daar tenslotte ook het mooiste zicht op alles.

De Wilhelminasluis schut dit keer wat minder vlot en zo missen we de aansluitende spoorbrug. Niet erg. De taart ligt nog in de weg. Langs de Zaan wordt 5 mei goed gevierd. Tientallen vlaggen wapperen vanaf de appartementsgebouwen en kerken. Pietje port Mathieu zo nu en dan op met zinnen als: ’Je moet wel rondkijken hoor!’ Zonder commentaar te geven, geniet Mathieu zichtbaar. Hij hoort ook niet zo veel, daar de batterijtjes van het gehoortoestel het hebben laten afweten. Het weer werkt nog mee, zodat ook buitenom genoten kan worden. Om 1 uur meren we af bij het Jonge Schaap. De taart is inmiddels wat gezakt is er genoeg ruimte voor de uitgebreide lunch. Daarna is het de beurt aan de molen. Helaas weinig wind, maar de molenaars weten altijd wel de aandacht vast te houden. Eén geeft de wieken zelfs met de hand een zetje, zodat we toch even de werking van de zaagmolen kunnen zien. Klaas vertelde eerder vol vuur waarom de molens linksom draaien, maar de molenaar stuurt die bewering direct naar het rijk der fabelen, Klaas met een illusie achterlatend. Op het erf demonstreert Pietje hoe te doen met de loophoepel en neemt bijna een paar kippetjes onder de arm mee. ‘Zo lief’. De harmonicaspeler speelt z’n deuntje en wij wandelen terug naar ons schip. Daar nestelen Pietje en Mathieu zich direct op hun plekje en voort gaat het weer. Tot we even na de hoog boven ons rijzende Adelaar ter hoogte van het inmiddels 90 jaar oude museumschip de Elfin 180˚ rondgaan en de thuisreis aanvangen. Met dank aan de snelle brugbediening en wat extra motortoeren halen we de spoorbrug en schuren we na de laatste brug dicht langs de houten huisjes en de Verkade fabriek, waar het olifantje nog steeds lukt om op één poot zijn evenwicht te bewaren.

In de Wilhelminasluis bezoeken Klaas, Pita en Carla de Groote Sluis, die nog met de hand bediend wordt. Met bedelklompje! Op de Voorzaan zien we verderop boze wolken over Amsterdam schuiven. Op een paar spetters na hebben we het tot nu toe wonderwel droog gehouden. Eenmaal op het Noordzeekanaal zetten we Pietje achter het roer. Pet op. ‘Stuur maar net als in de auto’, adviseert de schipper. Dat gaat niet helemaal op merken we al gauw. Haar naam wordt al zwierend, zij het kort, vereeuwigd. Even later moet Mathieu er aan geloven. ‘Jij moet altijd alles doen wat ik doe’, laat Pietje zich kinderlijk pesterig ontvallen. Mathieu gaat van het ene liftplateau naar het andere. Bewonderenswaardig onvermoeibaar is die bijna 91 jarige! In alle rust wordt, soms met drie handen aan het stuur, de Vaarwens op koers gehouden. Chapeau! De laatste kilometer mag de schipper het weer overnemen en zetten Mathieu, Pietje, Pita en Carla zich voor het laatste stukje in de kuip. Ze bladeren door de boeken die ze aangeschaft hebben en de beide dochters vullen een donatieformulier is. Veel dank daarvoor. Na afmeren volgen de warme bedankjes van het gezin. Anneke en Hanneke voor het verwennen, wensambulancemedewerker Bert voor het gesjor en gesjouw en zijn collega Ineke voor de liefdevolle ondersteuning van Pietje en Mathieu. We wensen allen veel kracht in de tijd die komen gaat. Mathieu krijgt nog een groot compliment hoe taai en vitaal hij zich gehouden heeft tijdens zijn Vaarwens. En plots openen de hemelsluizen zich dan toch nog ten afscheid…


Vaarwel Mathieu
Auteur Vaarwens / schipper Klaas

Met dank aan:
Dagschipper Klaas en bootsen Anneke en Hanneke voor hun inzet
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer en de verpleging
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Houtzaagmolen Het Jonge Schaap voor de gastvrijheid tijdens de lunch en de rondleiding
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Sluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

Goedemorgen 

Bij deze nog even ons ervaring met stichting vaarwens.
Afgelopen 5 mei mocht mijn vader genieten met de stichting vaarwens,en wat heeft hij genoten.
Het ontvangst in Amsterdam was warm en hartelijk, na de koffie met gebak begon de vaardag.
Bij het uitvaren ,voer er ook een enorme sleepboot naast ons die als groet hard toeterde en rondjes draaide om zijn as,wat een sympathiek gebaar?
Vervolgens ging de toch naar de zaanse schans waar wij aanlegden bij de steiger van de houtmolen.
Hier werd ons een geweldige lunch geserveerd ,met rijk belegde broodjes.
Na de lunch nam de kapitein van de wensboot mijn vader en moeder mee om de molen te bekijken, laat ik niet vergeten dat de mensen van de ambulance wens ,ook de hele dag voor mijn vader gezorgd hebben.
Hierna werd de tocht voortgezet en mocht mijn vader zelf achter het stuurwiel,wat geweldig dat dit kon.
Langzaam ging de tocht terug naar Amsterdam onder het genot van een drankje en een hapje.
Bij aankomst in Amsterdam kwam de regen met bakken uit de lucht,maar het kon ons plezier van de mooie dag niet bederven.
Wij willen iedereen stichting Ambulance wens en stichting Vaarwens bedanken voor de enorme goed verzorgde prachtige dag.
Onze vader heeft het er nog steeds over en vraagt dan wanneer mag ik weer?
Veel succes, met alles wat jullie voor deze doelgroep doen, aan de vrijwilligers zal het niet liggen die zijn vol liefde en geduld.

Met heel veel respect van onze kant
Pieta Leensen  en Carla Veltkamp