Vaarwens 1158 op 10-05-2023

Onze gast van vandaag is Pierre (geb. 1941) en hij lijdt aan Parkinson. De ziekte ontneemt hem zienderogen alles en hij heeft zijn plan getrokken. Pierre heeft vroeger op de grote vaart gezeten en zou heel graag nog eens willen varen. Dat kunnen wij natuurlijk als geen ander voor hem verzorgen, al wordt het nu op de kleine vaart... Pierre komt met zijn vrouw Elly en dochter Liz met de ambulance. De broer van Liz, Bas en schoonzoon Arjan gaat ook mee. Bas zit in een rolstoel en zij komen dus met eigen vervoer. We gaan er een topdag van maken…

Op de MS Vaarwens is het al vroeg gezellig druk. De bemanning bestaat vandaag uit schippers Wouter en Rogier en boots Wijnie. Het weer lijkt iets beter dan gisteren, maar ach… aan boord is het altijd gezellig.
De koffie geurt en er klinkt een muziekje, de broodjes zijn gehaald en het interieur is klaar voor rolstoel en brancard ontvangst…

Een verslag van een prachtige vaardag met veel aandacht voor hele grote schepen.

Als eerste komen Arjan en Bas aan met de bus en tot onze verrassing is ook de vrouw van Bas mee. Cindy gaat echter niet mee aan boord want zij is ooit een keer zeeziek geweest en durft het risico niet aan, stel je voor dat wij meer zorg aan haar moeten besteden dan aan haar schoonvader. Cindy is enthousiast hobby fotograaf dus zal haar hart op kunnen halen in de rauwe omgeving van de Marina. Met nog wat eet en drink tips voor onderweg vertrekt zij dan ook met frisse zin voor een dagje rondneuzen in Amsterdam Noord.
Ondertussen is de Ambulance wens gearriveerd met onze gasten. Ed en Elize zijn de begeleiders van vandaag. Zij verheugen zich erop, zij zijn al drie keer eerder mee geweest met de Vaarwens dus weten dat hun een gezellig dagje te wachten staat.
Na de koffie en de soesjes gaan de trossen los en draaien we de haven uit richting IJmuiden. Wouter heeft van een collega loods gehoord dat zij een grote tanker gaan draaien en achteruit de haven in gaan slepen. Dat is een imposant gezicht en voor Pierre een feest van herkenning. Prachtig om te zien hoe twee van die “kleine” slepertjes zo’n zeekasteel eventjes draaien en achteruit op zijn plek manoeuvreren. Na dit schouwspel keren wij om en gaan richting de Oranje sluizen en Pampus. Maar voordat wij daar zijn, vergapen wij ons aan alle nieuwbouw bij de Houthavens en het enorme Pontsteiger gebouw. Tussen een wirwar van pontjes passeren wij de Adam toren, het filmmuseum Eye en natuurlijk het Centraal Station. Genoeg te zien en genoeg tijd om even lekker met elkaar te kletsen. Pierre vertelt graag over zijn verleden op de vaart waar hij als machinist soms wel reizen van anderhalf jaar maakte en dus heel veel van huis was. Hij werkte onder ander voor de KPM (Koninklijke Pakketvaart Maatschappij) en de KJCPL (Koninklijke Java-China Pakketvaart Lijnen) en heeft dus heel veel van de wereld gezien. Na zijn varend leven is hij aan de wal gaan werken als werktuigkundige bij de nieuwe energiecentrale in Lelystad. Zij waren één van de eerste 100 inwoners van Lelystad en de kinderen waren één van de eerste kinderen die ooit in Lelystad geboren zijn! Pierre hield wel de onrust van een echte zeeman in zijn lijf want gedurende hun huwelijk hebben zij wel op 7 plekken gewoond.
De familie heeft veel meegemaakt waaronder het fietsongeluk van hun zoon Bas, die daarna ernstig invalide raakte en in een rolstoel terecht kwam. Maar met alle respect hebben wij geluisterd naar zijn verhaal en met bewondering gehoord dat hij na een lange revalidatie nu op zeer hoog niveau rolstoel para-tafeltennis speelt en onlangs kampioen is geworden in zijn klasse. Daarnaast begeleidt hij de jeugd. Je hebt doorzetters en doorzetters………
Al pratend passeren wij de Oranje sluizen en stevenen wij af op het eiland Pampus. De steiger is vrij en wij krijgen toestemming om af te meren. Altijd lekker want dan kunnen we in alle rust van de heerlijke lunch van de HEMA genieten en ook nog de benen strekken voor de liefhebber. Liz en Elly blijven zich maar verbazen over Pierre, thuis eet hij maar mondjes maat en valt hij vaak in slaap, maar vandaag smult hij van de broodjes en zit heel alert om zich heen te kijken. Er is ook genoeg te zien hoor als je voor Pampus ligt.
Rond half drie maken we de trossen weer los en varen we richting haven. We doen er bijna twee uur over, dus genoeg tijd om van de omgeving te genieten en van elkaar. Er komen veel mooie verhalen los. Bijvoorbeeld over alle muzikale ambities van de familie, van ouderen koor tot de Voice Kids, alles passeert de revue. Maar vooral het samenzijn is het grootste cadeau van vandaag.
Tegen half vijf zien wij Cindy al op de kade en meren wij af aan onze eigen steiger. Het is een mooi afscheid van een dankbare familie en een hele tevreden Pierre, wat zal hij lekker slapen!!
De bemanning van de vaarwens heeft ook een heerlijke dag gehad en zijn maar wat trots dat dit in samenwerking met de Ambulancewens allemaal weer mogelijk is. Dank Ed en Elize voor jullie begeleiding en graag weer tot een volgende keer.
Lieve familie wij hopen dat jullie nog heel lang met mooie herinneringen terug zullen denken aan deze dag op de Vaarwens.

Vaarwel Pierre
Auteur Vaarwens / Wijnie

Pierre: † 22-06-2023

Met dank aan:
Dagschippers Wouter en Rogier en boots Wijnie voor hun inzet
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer en de verpleging
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Forteiland Pampus voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Port of Amsterdam voor de vergunningen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...


Nog een verhaal van zijn dochter, Liz:
Om half 7 gaat de wekker. Hoe zal het met papa zijn? Zal hij van de spanning ook al wakker zijn? Ze gaan hem om 7 uur uit bed halen ….
Er staat niks beschreven of hij goed heeft geslapen. Wij gaan nu snel ontbijten en dan richting Hoogerheide. Mijn man brengt mij naar Heideduin Verzorgingshuis waar mijn vader woont en rijdt zelf door om onze lieve hond een dagje naar mijn vriendin te brengen. Zo lief dat zij wil oppassen .
Dan gaat hij naar mijn broer waar hij mee naar Amsterdam rijdt. Ondertussen komt mijn moeder ook naar Heideduin waar wij met zijn drieën om 8:45 uur worden opgehaald door de wens ambulance. Dit gedeelte vindt mijn vader erg spannend omdat we twee uur moeten rijden om in Amsterdam te komen, mijn ouders wonen al 1,5 jaar niet meer met elkaar door de ziekte Parkinson van mijn vader. In het varen heeft hij heel veel zin. Dat kan ook niet anders als je vroeger op de grote vaart heb gezeten ….hier vertelt hij vaker over. Helaas schijnt hier de zon nog niet, "als het maar droog blijft" zei hij gisteren.
Om 8 uur was ik bij papa hij zat al aan tafel en was wat gespannen, heel begrijpelijk.
Om 8:45 u kwam Stichting Ambulance Wens aan. Ik heb hen opgewacht en verwelkomt. Lieve chauffeur en verpleegkundigen.
Inmiddels zitten we al 30 min op de weg.

Aankomst Amsterdam om 10:30 uur. We worden al tegemoet gelopen door de mensen van Stichting Vaarwens. Uiteraard worden er foto’s gemaakt voordat we vertrekken.
Wat een welkom heerlijke koffie met lekkers en er wordt door de schipper gevraagd wat papa zou willen zien. Allang niet meer zo’n blij gezicht gezien bij papa.

Uiteraard grote boten zien en het water op, het liefste het IJsselmeer .
Papa geniet intens net als mama, mijn broer Bas, Arjan en ik.
Rond 13:30 uur meren we aan op het eiland Pampus dit ligt dichtbij Almere.
Uiteraard niet onbekend voor mijn ouders. We hebben immers in Lelystad gewoond en Bas en ik zijn er geboren. We waren bij de eerste 100 inwoners. En wat een super luxe lunch kregen we aangeboden. Wat een verwennerij. Papa eet bijna niks meer zei ik nog, nou op de boot was dit niet waar. Mijn man Arjan gaat nog even het eiland Pampus op om even snel te kijken. Maakt ook nog een foto van de boot. Na de lunch gaan we we richting Amsterdam. Mijn vader doet op de terugreis een klein dutje. Hij zegt: "Dat is heerlijk zo op dat deinzende water". Cindy, mijn schoonzus, heeft die dag ook genoten en vele foto’s gemaakt in Amsterdam. Helaas heeft ze ons net gemist toen we aankwamen.
En ik was blij en emotioneel dat papa en ons gezin zo genoten hebben .

Ik wil niemand overslaan om te bedanken maar deze dag dragen wij allemaal in ons hart. Nogmaals hartelijk dank namens ons gezin aan iedereen van de stichting Vaarwens en alle sponsoren.

De terugreis is goed gegaan, papa was erg moe maar voldaan. Praat er nog iedere dag over.
Ook de Chauffeur en verpleegkundigen van Ambulance doe een wens nogmaals dank !
Bij thuiskomst is hij gelijk naar bed begeleid en heeft nog een beetje gegeten en gedronken.

Dank dank dank
VAARwel ❤️ Pierre, Elly , Liz, Arjan ,Bas en Cindy
(en mijn zoon en dochter die genoten hebben van alle mooie foto’s)