Vaarwens 1189 op 12-07-2023
Onze vaargast vandaag was Corrie. Zij kwam samen met haar dochter en zoon en werd door de wensambulance vanuit het Hospice in Breda naar de Marina Amsterdam gebracht.
Een mooi verslag van boots Ada:
Om half tien kregen wij een telefoontje van de wensambulance dat zij over een kwartiertje aan zouden komen. De reis was heel voorspoedig gegaan.
Er volgde een hartelijke ontvangst en één ding was direct duidelijk: Corrie had er zin in! Tijdens de koffie met soesjes bleek ook waarom; zij had al eerder twee vaarwensen meegemaakt met haar man Jan. Die dagen hebben diepe indruk op haar gemaakt.
Zij zijn de eerste vaarwensdag met Evert en vrijwilliger Francoise naar Pampus en Muiden gevaren. Daar lag ook de Groene Draeck. Corrie koestert deze herinnering. Dit was vaardag 371. De tweede vaardag 'deelden' ze met een andere gast. Ook toen was Francoise weer van de partij. En natuurlijke Evert. Corrie wist alles (nou ja alles?) nog van Evert: bijv. wat zijn werk was geweest, de grapjes die hij maakte, waar het spreekwoord “voor Pampus liggen” vandaan kwam. Hoe bijzonder is het geheugen van deze lieve vrouw!
Corrie gaf aan pas 2 weken in het Hospice te zijn en is blij daar te zijn. Ze hoeft zich nu geen zorgen meer te maken. Het afscheid nemen van je huis waar je bijna een halve eeuw, samen met je man, hebt gewoond, is natuurlijk een immense stap.
Gabrielle, de dochter van Corrie, heeft de vaarwensdag i.v.m. de goede ervaringen van haar moeder met de vorige dagen, voor haar moeder aangevraagd. Zij vertelde dat zij binnen een uur door Inge werd gebeld. Tuuttuut, het lijkt de Overtoom wel!
Na de koffie werd er overlegd over waar naartoe te varen. Eigenlijk was de keuze héél eenvoudig: Pampus, Muiden en de Groene Draeck. Corrie was duidelijk!
Om half elf voeren we het IJ op. We kwamen veerboten tegen, binnenvaartschepen, we voeren langs het Centraal Station, de Sixhaven en daar heeft Frank, de zoon van Corrie nog dierbare herinneringen liggen met de Zeezeilers van Marken. Een superleuke haven, niet te groot, voor voornamelijk zeilers op doorreis naar zee, de staande mastenroute of naar het Markermeer en…. heel dicht bij het centrum van Amsterdam. Even oversteken met de pont en je bent er. Frank bleek tot zijn 25ste veel gezeild te hebben en was ook instructeur. Dat hij het water nog steeds waardeert bleek wel uit zijn glimmende ogen tijdens het varen en zijn helpende hand bij aanleggen.
Net na het CS vertelde Gabrielle dat zij nog in het Oosterdok gewerkt heeft in 2000: op en neer treinend van Den Haag naar Amsterdam was dat prima te doen. De skyline van Amsterdam bleek helaas zo veranderd dat het gebouw van Post.nl (haar werkgever) niet meer te herkennen was. Jammer!
Daarna gingen we de Oranjesluis in, eerst even rondgedobberd en daarna snel geschut.
Ondanks de windvoorspelling was het heerlijk op het open water te zijn. De familie heeft het eiland Pampus gespot, we hebben de Groene Draeck (die wit is) gezien. Corrie, die pas 2 weken in het Hospice in Breda is en het daar heel goed heeft, zei: "Ik krijg al een koninklijke behandeling in het Hospice en nu zie ik ook nog eens een koninklijk schip". Daarna teruggevaren en al varend van de heerlijke en feestelijke lunch genoten.
Gabrielle vertelde dat haar 3 kinderen een catamaran-vakantieweek gingen doen binnenkort. Hoe leuk is dat dan.
Weer een schutting in de Oranjesluis en op het IJ was het lekker druk. Dat vonden de veerboten ook, dus ter hoogte van een veerbotenafvaart dacht een veerboot: ik druk haar nog even voor jullie langs. Geen nood, we hebben een achteruit.
Rondom kwart over drie uur namen we afscheid. Hopelijk op tijd om voor de file uit te reizen. Gabrielle en Frank vertelden dat hun moeder zondagavond al een donatie had gedaan aan de stichting Vaarwens. Zo overtuigd waren ze dat dit ook weer een mooie dag zou worden. (Stiekem denk ik dat ze Evert en Francoise ook wel graag weer terug hadden gezien, hopelijk waren Niels en ik een redelijk alternatief)
Een warm afscheid van dit zo mooie gezin volgde. Een lach, lieve woorden, een traan. Het is ook niet niks waar deze lieve mensen voor komen te staan de komende tijd. Maar ze bezitten de kunst van het nog kunnen genieten van mooie grote én kleine dingen die hun nog te wachten staan.
Vaarwel Corrie
Auteur Vaarwens / Ada
Corrie: † 05-09-2023
Met dank aan:
Dagschipper Niels en boots Ada voor hun inzet
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer en de verpleging
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven @Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
KNZ&RV Muiden voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Forteiland Pampus voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Waternet voor de vlotte brugbediening door de stad
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Een speciale dag diende zich aan nadat onze moeder ruim twee weken eerder de moeilijk beslissing had genomen haar huis in te ruilen voor een verblijf in het hospice. Tijdens het kennismakingsgesprek in het hospice kreeg zij de vraag voorgelegd of ze nog een speciale wens had. Die vraag beantwoordde ze zonder enig nadenken. Graag wilde ze een boottocht maken met stichting Vaarwens en ons.
Corine en Joost van Stichting Ambulancewens stonden al om 8 uur klaar voor vertrek. Deze keer geen tijd voor een Brabants kwartiertje, nee we moesten juist een kwartier eerder vertrekken i.v.m. de verwachte verkeersdrukte. Uiteindelijk kwamen we mooi op tijd aan waar een warm ontvangst volge door Ada en Niels.
Direct heerste er een ontspannen en fijne sfeer waarbij het elke keer weer bewondering oplevert te horen en te ervaren wat iedereen drijft bij het in vervulling laten gaan van een laatste wens. De boottocht was heel afwisselend. Dwars door het drukke Amsterdam, manouvreren bij een drukke sluis en daarna het ruime sop kiezen weg van de drukke stad en koers naar Pampus.
Een uitgebreide lunch aan boord met allerlei lekkernijen mogelijk gemaakt door een van de vele sponsoren volgde.
Leuke afleiding was het helpen en manouvreren in de sluizen. Direct werd ons duidelijk dat Ada en Niels echte watersportliefhebbers zijn en de kunst van goed zeemansschap beheersen. Onze moeder mocht nog even genieten op de uitkijkpost en de hectiek aan wal rustig gadeslaan vanaf het water.
We hebben met volle teugen kunnen genieten van deze dag en jullie gezelschap. Onze moeder is grootgebracht door een vader die vele spreekwoorden en gezegdes gebruikte. Ook nu had ze er een paraat voor deze reis: ‘Goed voorbeeld doet goed volgen’. Ada en Niels hebben de geest van Evert, Inge en Francoise feilloos overgenomen.
Dankbaar kijken we allen terug op deze speciale dag.
Ook namens Corrie en Gabriëlle,
Hartelijke groet,
Frank
