Vaarwens 1194 op 19-07-2023
Een dagje uit met de Zonnebloem
De vaargasten van vandaag zijn Hans en Els. Ondanks dat Els de wens voor Hans heeft aangevraagd is de dag ook voor haar. Hans is gediagnosticeerd met longkanker en wordt daar momenteel voor behandeld, maar Els heeft ook kanker. Het stel steunt elkaar door dik en dun en om extra te genieten hebben ze vandaag hun ziekte aan wal laten staan.
Een verslag met een lach van boots Ada:
Lekker op tijd kwamen onze gasten in de haven aan. Twee dames en twee heren uit Brabant. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik in het begin wel heel vaak "Wat zeg je?" heb gevraagd.
Els had de Vaarwensdag voor Hans aangevraagd. Hans heeft longkanker en wordt daarvoor behandeld. Els zelf heeft ook kanker, en o.a. door de bijwerkingen van de medicatie een hele slechte nierfunctie. Hoe moet dat zijn als je er alletwee zo aan toe bent en moet leven met een schaduw van jezelf qua gevolgen op je lijf, je mentale toestand en je toekomstperspectief. En dan nog zo vrolijk deze dag willen beleven. Petje af!
Hans en Els hebben hun buren, Rian en Harrie meegenomen. Al jaren wonen ze, min of meer, naast elkaar in een klein plaatsje nabij Eindhoven. En al jaren doen ze over en weer heel veel voor elkaar. Hans zei dat Harrie ook als een zoon voor hem was. Lief!
Dat ze elkaar soms ook plagen bleek uit de vraag van Rian: "Een boot voor ons alleen? Ik dacht dat we voor de Zonnebloem waren uitgenodigd, met allemaal mensen met rollators, in rolstoelen of op de brancard met een infuus op wieltjes". Rian had Els gevraagd wat het voor een boottocht was, maar Els had, bewust, geen antwoord gegeven op de vraag van Rian, dus Rian en Harrie hadden hun eigen fantasie hun gang laten gaan. Harrie had zo zijn bedenkingen bij de Zonnebloemboot maar ging mee voor de buren. Wat waren ze verrast dat ze een schip voor hen alleen hadden!
Dat Els en Hans de ziekte aan de wal wilden laten, bleek van meet af aan wel uit de sfeer aan boord: gezellig, grapjes, plaagstootjes over en weer naar elkaar en ook naar ons. Ontspannen! En dat bleef de hele dag. Tuurlijk, soms ook een serieuze noot of een zorg gedeeld. Het is alleen maar fijn dat dat ook kan en mag!
Petje op: Hans ontving zijn Vaarwenspetje met plezier en zette hem gelijk op. We hebben Harrie ook een petje van de Vaarwens gegeven, maar we wilden daar eigenlijk 'Zonnebloempetje' van maken. En zo bleef het thema van de Zonnebloem over de dag een hilarisch onderwerp.
Al vroeg voeren we uit. Even door de Mercuriushaven, waar Yoni veel over kon vertellen en vorige week ook een schip wat er lag naar binnen had geloodst. Verder over het IJ, langs de politiepost en het Centraal Station, richting de Oranjesluizen. Tussen Centraal Station en de Oranjesluis lag een schip midden in het vaarwater zonder werkende motor stuurloos te dobberen. Geen fijne plek. Links en rechts passeerden de binnenvaartschepen deze boot. En alle schepen lieten haar zo liggen. Maar Yoni bedacht zich geen moment, we voeren terug en hebben het schip een sleepje richting kade gegeven.
Daarna voorspoedig geschut in de Middensluis, richting IJmeer gevaren en weer terug om voor anker bij Durgerdam de heerlijke lunch van de Hema te nuttigen en een kopje koffie als toetje. Prachtig was het uitzicht op het IJmeer. En het weer was ook geweldig: droog, niet te warm en echte Hollandse luchten. De ervaren wolkenkijkers, Rian en Els, zagen er resp. een slak en Pino in.
Terugvarend wisselden de duo's zich af op het bankje op het voordek: eerst Hans en Rian, daarna Els en Harrie en uiteindelijk bleken Els en Rian de diehards. De heren vonden het buiten wat frisser worden met de tegenwind. De dames hadden geen plaid nodig, zeiden ze een genoten volop op het voordek.
We zijn nog even het idyllische zijkanaal K ingevaren met de prachtige woonboten en het café bij de sluis. Daar ergens vroeg Els: "Zijn we al bijna weer bij de haven?" Ik zei dat het nog wel een klein uurtje zou duren. "Ohhh gelukkig" was haar antwoord "Het is heerlijk hier aan boord".
Eenmaal bij de haven was het afscheid hartelijk en met een knuffel over en weer. Het was een hele mooie dag met deze 4 lieve mensen. Voor hen restte er nog een lange terugreis naar het Brabantse in de hoop dat er weinig files waren.
Het ga jullie goed, lieve en dappere Els en Hans, geniet van de dag én van elkaar zolang het mogelijk is!
Vaarwel Hans en Els,
Auteur Vaarwens / Ada
Met dank aan
Dagschipper Yoni en boots Ada voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Oranjesluizen voor de weer vlotte schuttingen
Port of Amsterdam voor de vergunningen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
De vaargasten van vandaag zijn Hans en Els. Ondanks dat Els de wens voor Hans heeft aangevraagd is de dag ook voor haar. Hans is gediagnosticeerd met longkanker en wordt daar momenteel voor behandeld, maar Els heeft ook kanker. Het stel steunt elkaar door dik en dun en om extra te genieten hebben ze vandaag hun ziekte aan wal laten staan.
Een verslag met een lach van boots Ada:
Lekker op tijd kwamen onze gasten in de haven aan. Twee dames en twee heren uit Brabant. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik in het begin wel heel vaak "Wat zeg je?" heb gevraagd.
Els had de Vaarwensdag voor Hans aangevraagd. Hans heeft longkanker en wordt daarvoor behandeld. Els zelf heeft ook kanker, en o.a. door de bijwerkingen van de medicatie een hele slechte nierfunctie. Hoe moet dat zijn als je er alletwee zo aan toe bent en moet leven met een schaduw van jezelf qua gevolgen op je lijf, je mentale toestand en je toekomstperspectief. En dan nog zo vrolijk deze dag willen beleven. Petje af!
Hans en Els hebben hun buren, Rian en Harrie meegenomen. Al jaren wonen ze, min of meer, naast elkaar in een klein plaatsje nabij Eindhoven. En al jaren doen ze over en weer heel veel voor elkaar. Hans zei dat Harrie ook als een zoon voor hem was. Lief!
Dat ze elkaar soms ook plagen bleek uit de vraag van Rian: "Een boot voor ons alleen? Ik dacht dat we voor de Zonnebloem waren uitgenodigd, met allemaal mensen met rollators, in rolstoelen of op de brancard met een infuus op wieltjes". Rian had Els gevraagd wat het voor een boottocht was, maar Els had, bewust, geen antwoord gegeven op de vraag van Rian, dus Rian en Harrie hadden hun eigen fantasie hun gang laten gaan. Harrie had zo zijn bedenkingen bij de Zonnebloemboot maar ging mee voor de buren. Wat waren ze verrast dat ze een schip voor hen alleen hadden!
Dat Els en Hans de ziekte aan de wal wilden laten, bleek van meet af aan wel uit de sfeer aan boord: gezellig, grapjes, plaagstootjes over en weer naar elkaar en ook naar ons. Ontspannen! En dat bleef de hele dag. Tuurlijk, soms ook een serieuze noot of een zorg gedeeld. Het is alleen maar fijn dat dat ook kan en mag!
Petje op: Hans ontving zijn Vaarwenspetje met plezier en zette hem gelijk op. We hebben Harrie ook een petje van de Vaarwens gegeven, maar we wilden daar eigenlijk 'Zonnebloempetje' van maken. En zo bleef het thema van de Zonnebloem over de dag een hilarisch onderwerp.
Al vroeg voeren we uit. Even door de Mercuriushaven, waar Yoni veel over kon vertellen en vorige week ook een schip wat er lag naar binnen had geloodst. Verder over het IJ, langs de politiepost en het Centraal Station, richting de Oranjesluizen. Tussen Centraal Station en de Oranjesluis lag een schip midden in het vaarwater zonder werkende motor stuurloos te dobberen. Geen fijne plek. Links en rechts passeerden de binnenvaartschepen deze boot. En alle schepen lieten haar zo liggen. Maar Yoni bedacht zich geen moment, we voeren terug en hebben het schip een sleepje richting kade gegeven.
Daarna voorspoedig geschut in de Middensluis, richting IJmeer gevaren en weer terug om voor anker bij Durgerdam de heerlijke lunch van de Hema te nuttigen en een kopje koffie als toetje. Prachtig was het uitzicht op het IJmeer. En het weer was ook geweldig: droog, niet te warm en echte Hollandse luchten. De ervaren wolkenkijkers, Rian en Els, zagen er resp. een slak en Pino in.
Terugvarend wisselden de duo's zich af op het bankje op het voordek: eerst Hans en Rian, daarna Els en Harrie en uiteindelijk bleken Els en Rian de diehards. De heren vonden het buiten wat frisser worden met de tegenwind. De dames hadden geen plaid nodig, zeiden ze een genoten volop op het voordek.
We zijn nog even het idyllische zijkanaal K ingevaren met de prachtige woonboten en het café bij de sluis. Daar ergens vroeg Els: "Zijn we al bijna weer bij de haven?" Ik zei dat het nog wel een klein uurtje zou duren. "Ohhh gelukkig" was haar antwoord "Het is heerlijk hier aan boord".
Eenmaal bij de haven was het afscheid hartelijk en met een knuffel over en weer. Het was een hele mooie dag met deze 4 lieve mensen. Voor hen restte er nog een lange terugreis naar het Brabantse in de hoop dat er weinig files waren.
Het ga jullie goed, lieve en dappere Els en Hans, geniet van de dag én van elkaar zolang het mogelijk is!
Vaarwel Hans en Els,
Auteur Vaarwens / Ada
Met dank aan
Dagschipper Yoni en boots Ada voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Oranjesluizen voor de weer vlotte schuttingen
Port of Amsterdam voor de vergunningen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
