Vaarwens 1199 op 26-07-2023

Onze vaargaste van vandaag is Marrie (geb. 1947). Sinds mei 2022 heeft zij de diagnose ALS. Marrie gaat hard achteruit en zit inmiddels in een rolstoel. Gelukkig is ze nog wel in staat om bewust te genieten dus dat is wat we vandaag gaan doen samen met haar man, dochter, zus en een vriendin!

Donderdagochtend start grijs en regenachtig. Om kwart over tien melden onze gasten zich, ze staan voor de slagbomen. Hanneke Hans en Anneke, de crew van vandaag, gaan gewapend met paraplu en rolstoel, onze gast Marrie en haar familie ophalen. We helpen Marrie uit de auto. Door haar ziekte ALS is zij niet meer in staat zelfstandig op haar benen te staan. Dan zijn de weergoden ons goed gezind en kan de paraplu dicht. We lopen over de natte stijger behoedzaam naar de MS Vaarwens waar onze gasten zich installeren. Angelique, de dochter van Marrie, stapt ook binnen nadat ze de auto heeft kunnen parkeren.

De koffie wordt geserveerd en kapitein Hans geeft informatie over het schip waarna hij het programma van vandaag bespreekt. We gaan richting Zaanse schans. Een, voor onze gasten, vrij onbekend schilderachtig stukje Nederland. Marrie wordt er nu al blij van: ze houdt erg van molens. Ook fotografeert ze graag wat nog steeds tot haar mogelijkheden behoort met haar telefoon. Ze heeft veel gereisd en daar ook vaak mooie fotoboeken van gemaakt.

We varen richting IJmuiden en zien voorzichtig de zon doorbreken. Het levert mooie Hollandse luchten op. We varen voorbij het fabrieksgebouw “de Vrede” en Anneke vertelt iets over de geschiedenis van dit gebouw. Hoe dit in 1850 als rijstpellerij is gebouwd en na de eerste Wereldoorlog bij de stelling van Amsterdam betrokken werd als meel-/graanopslag. We varen voorbij diverse havens en dan draaien we rechtsaf de Zaan op.

We maken wat nader kennis met elkaar. De familie komt uit Den Haag maar heeft de roots in het Westland. Varen heeft bij Marrie in de familie altijd wel een rol gespeeld. Haar broer vaarde bijvoorbeeld een binnenvaartschip. Ook hebben zij met elkaar wel recreatietochten op het water gemaakt. Haar vriendin Joke vertelt dat zij wijkberpleegkundige is geweest en Marrie haar manager. Zij hebben een fijne langdurige vriendschap opgebouwd. Marrie’s zus Ank is er vandaag ook bij, evenals Piet, de partner van Marrie. Ze zitten vertrouwd bij elkaar en genieten van de bijzondere dag.

We rollen de achterwand van de tent op zodat de familie met elkaar in de zon kan zitten. En zo zien we de mooie Zaanse huizen, met goedjaarsend, voorbij komen. De sluis, de spoorbrug en nog een paar bruggen passeren we. Er wordt vanaf de kant naar ons gezwaaid. We beginnen een vertrouwd beeld op de Zaan te worden. En dan komen de eerste molens in zicht. Na nog een brug gepasseerd te hebben zien we de Zaanse schans opdoemen met alle molens aan de horizon. Een prachtig plaatje. Hanneke en Anneke hangen de venters buiten boord en Hans stuurt vakkundig tegen de stijger aan zodat we precies op de juiste plaats kunnen aanmeren.

Onze gasten gaan van boord om de houtmolen ook van binnen te bekijken. We zijn altijd hartelijk welkom daar en zo beleven onze gasten naast een mooi ook een interessante dag. Tijdens het bezoek in de molen wordt de lunch klaargemaakt zodat bij terugkomst we hier allemaal van kunnen genieten.

We nemen er rustig de tijd voor. Alles werkt mee: fantastisch uitzicht, gezelligheid samen, lekkere broodjes en een fijn zonnetje. Dan gaan we aan de terugtocht beginnen. We zitten nog wat te praten wanneer Angelique haar moeder graag even apart wil spreken. Zij heeft net bericht gekregen dat er een plaatsje in het Hospice is voor Marrie. Dat komt toch nog onverwacht snel. De zorg voor Marrie is inmiddels intensief. Ook ’s nachts kan zij niet meer alleen zijn. Niettemin is dit bericht een heftige confrontatie met de harde werkelijkheid. Nadat Marrie dit tot zich heeft kunnen laten doordringen begrijpen ook de andere gasten wat dit betekent. Het is zowel een goed bericht wat betreft de nodige zorg, alsook een verdrietig bericht. Een nieuwe fase in het ziekteproces zal aanbreken. Alle gasten hebben even tijd nodig en troosten elkaar. Hanneke schenkt wat te drinken in en serveert wat lekkers. Dat geeft even ontspanning. Dan vinden ze allemaal een plekje op de achterplecht, lekker even uit de wind, in de zon, het doet hen allemaal even goed.

Ondanks het verdriet kunnen Marrie en familie toch genieten van het varen, het uitzicht en het samen zijn. De aandacht voor de omgeving keert terug wanneer we voorbij het remeiland varen. Het roept jeugdherinneringen op aan de illegale radio-uitzendingen vanaf de Noordzee. Dan is daar de Marinahaven in zicht.

De dag is omgevlogen. Wanneer het schip goed ligt wordt de loopplank weer uitgelegd. We stappen met elkaar van boord, maken nog een groepsfoto en lopen samen naar de auto. We nemen ontroerd afscheid na een mooie en bijzondere dag. We weten ook dat zij elkaar een liefdevolle steun zullen zijn.

Een lieve groet van onze crew Hans, Hanneke en Anneke.

Vaarwel Marrie

Auteur Vaarwens / Anneke


Met dank aan:
Dagschipper Hans en bootsen Hanneke en Anneke voor hun inzet 
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats 
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten 
Brandweer Amsterdam Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers 
HEMA Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch 
Houtzaagmolen Het Jonge Schaap voor de gastvrijheid tijdens de lunch en de rondleiding 
Port of Amsterdam voor de vergunningen 
Wilhelminasluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening 
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...