Vaarwens 1226 op 31-08-2023

Een fijn vrienden onderonsje op het water ….

Een prachtig verslag van boots Henk:

Vanmorgen heftige regenbuien als ik uit Monnickendam naar Amsterdam rijd, voor de vaarwensdag van vandaag, wat zal de dag ons brengen. Eerst even naar de Hema om de broodjes en de soesjes op te halen. Anita - de schipper voor vandaag - stond me al op te wachten op het vaarwensschip. Zij was al aan het dweilen om het water weg te halen wat onder de kuiptent door gekomen was. An - ons derde bemanningslid - was inmiddels ook gearriveerd en ging de broodjes uitpakken en in de koelkast zetten. Al vroeg belt onze gaste dat ze binnen 10 minuten zouden arriveren, lekker vroeg dus. Gelijk de rolstoel gepakt en de andere stoelen klaargezet, koffiezetten en de soesjes op de schaal leggen en we zijn er klaar voor.

Vandaag hebben we Monique als gast samen met haar man Olaf en vrienden Rob en Anja, Rob en Barbera en Herman en Monique. Monique - echtgenote van Olaf - zit sinds kort aan de zuurstof, heeft een uitgebreide medische achtergrond en kan slechts kleine stukjes achter een rollator lopen.
Monique en Olaf zijn in begin september 26 jaar getrouwd en de slingers worden in de kuip opgehangen en het door hun zelf meegebrachte gebak wordt klaargezet. An zorgt dat de koffie en thee wordt ingeschonken, ik kan aan mijn welkomstwoordje beginnen van het hoe en wanneer Stichting Vaarwens is begonnen en wie onze eerste gaste was. Daarbij denk ik altijd aan de eerste keer, zo’n 11 jaar geleden dat ik met Evert mijn eerste vaarwens ging doen en het verhaal van Tara hoorde, een meisje van 16 jaar die uitbehandeld was en bang was om vergeten te worden. Dat verhaal emotioneerde mij toen zoveel, dat ik altijd de naam Tara bij elke vaarwens zal noemen en dat de moeder van Tara een gedenkplaatje in de kiel van dit schip heeft geplaatst.

Na het welkomstwoordje en het noemen van de huisregels hebben we de bestemmingen doorgenomen. Omdat de gasten ook op tijd terug willen zijn, viel de keuze op de Zaanse Schans. De trossen gingen los en we gingen stuurboord uit richting Voorzaan. Gelijktijdig voer een vrachtscheepje, de Leidse Gracht, met ons mee op naar de Wilhelminasluis. Onze schipper Anita vertelt dat zij ook op dit schip gevaren heeft, dus is zij in de kolk even van boord geklommen, de kade op en heeft een praatje gemaakt met de bemanning van de Leidsche gracht.

De bevriende vaargasten - 4 echtparen - vermaken zich prima aan boord, hebben gespreksstof genoeg en genieten volop van de tocht. Eigenlijk hoeven we ze ook niet te entertainen. Varend langs alle mooie Zaanse huisjes en bedrijfjes, kwamen we aan bij het Houtzaagmolen Het Jonge Schaap en nog voor de lunch bezochten we de molen en kregen we een mooie uitleg van één van de vrijwilligers. Heel veel dank hiervoor.

Na de lunch gaan de trossen weer los en varen we weer richting Wilhelminasluis en van daaruit het Noordzeekanaal op bestemming Marina, waar we om klokslag 15.00 uur aankomen.We nemen hartelijk afscheid van Olaf en Monique en hun vrienden. Het was vandaag een heel plezierige vaarwens met leuke en lieve mensen, die ook allemaal erg lief en zorgzaam zijn voor Monique.

Ik heb het gevoel dat het hele gezelschap een hele leuke dag heeft gehad en dat gevoel is wederzijds.

Lieve Monique en Olaf heel veel sterkte in deze moeilijke tijd,
Auteur Vaarwens / Henk

(Verslag Anja)

Vaarwens van onze lieve vriendin Monique

Een grote wens van Monique was om een dagje te varen met haar grote liefde Olaf en zes dierbare vrienden: Barbara & Robert, Monique & Herman en Rob (fotograaf) & Anja (verslag). De Stichting Vaarwens heeft deze grote wens in vervulling gebracht.

Op 31 augustus was het dan zover. We werden om 10 uur verwacht in Amsterdam. De vrijwilligers van de Stichting Vaarwens verwelkomden ons zeer hartelijk. Anita was de schipper en Anne en Henk hebben ons de hele dag verwend met allerlei lekkers en al onze wensen vervuld.

Voor Monique was het best een intensieve dag en gelukkig had Olaf een bed voorin de boot opgezet, zodat Monique zo af en toe kon rusten.

We mochten zelf kiezen waar we naar toe wilden varen. Het werd de Zaanse Schans. Het weer viel gelukkig mee. Een paar kleine buitjes, maar vooral veel zon. Ondanks we elkaar niet allemaal kenden, voelden het voor mij gelijk als een vriendengroep. We hebben veel uitgewisseld en gelachen. Olaf had nog een hele mooie en vooral liefdevolle kaart voor Monique. Iedereen en natuurlijk vooral Monique was ontroerd door de mooie woorden die Olaf had opgeschreven.

Bij de Zaanse Schans zijn we aangemeerd en hebben we een molen bezocht waarin een houtzagerij gevestigd was. Monique ging ook mee en dat was heel fijn. We kregen een interessante uitleg en konden zien hoe het hout gezaagd werd.

Na het bezoek kregen we een fantastische lunch aangeboden. We hebben daar heerlijk van genoten. Daarna begon de terugreis alweer. Rond half vier meerden we weer aan in Amsterdam. Nadat er nog een mooie groepsfoto gemaakt was, werden we uitgezwaaid door de vrijwilligers van Stichting Vaarwens.

Wat een heerlijke dag hebben wij gehad en wat was het fijn om Monique zo te zien genieten.

Heel, heel, heel veel dank, namens Olaf en Monique en al hun vrienden aan de Stichting Vaarwens en vooral aan Anita, Anne en Henk die deze fantastische dag mogelijk gemaakt hebben.

(Verslag Monique Peters)

Gisteren een onvergetelijke dag gehad samen met onze lieve vrienden en de Stichting Vaarwens.

Wat blijft je bij van zo’n speciale dag? Natuurlijk de prachtige boot, de fantastische schipper Anita met de medewerkers Henk en Anne, de meer dan interessante route en de heerlijke verzorging met koffie, thee en lunch.

Maar daarnaast is er veel meer wat stil, blij en dankbaar maakt,

De houding en integriteit van Anita, Anne en Henk; hun perfect aanvoelen van wanneer ze van alles konden vertellen en zorgend aanwezig konden zijn maar ook wanneer er ruimte voor verstilling of intimiteit nodig was..

We waren samen met elkaar met één gemeenschappelijk doel: deze dag onvergetelijk maken voor Monique en Olaf. Ik denk dat dit in alle opzichten gelukt is en dat we allemaal dankbaar met ieder onze eigen gedachten terug naar huis gereden zijn.

Dank je wel lieve Monique en Olaf, voor de prachtige woorden die gesproken zijn, dank je wel lieve vrienden om jullie heen voor het vertrouwen en de voelbare liefde tijdens ons samenzijn en dank je wel Stichting Vaarwens voor dit geweldige en liefdevolle gebaar, jullie maken het verschil!