Vaarwens 1227 op 01-09-2023

Was de wens van Eblis, onze gast van vandaag, nog één keer smullen van de door zijn (ex) vrouw Vasja geboetseerde lievelingstaart, of het maken van een vaartrip met zijn kinderen met de Vaarwens? Het antwoord hoeft niet gegeven te worden. Hij krijgt beiden vandaag voorgeschoteld. Als eerste arriveert de taart, die voorzichtig aan boord wordt gebracht. Kort daarop rijdt de familie langs de Kraanvaan in onze richting. Een pracht melange. Eblis wordt geflankeerd door Vasja, haar moeder met doggy, zoon Kaiyo met dochter Arella en partner Tara, dochter Pilar met partner Claire en dochter Yentl. Tevergeefs wordt contact gezocht met de jongste zoon van Eblis. Een druk gezelschap in onze tent kan je wel zeggen. Zie daar maar eens tussen te komen.

Toch lukt het Klaas bij de koffie en thee stichting Vaarwens kort te introduceren, om wat huisregels aan de man te brengen en tot een plan voor de dag te komen. De wens van Eblis is de Schans. ‘Die andere kant ken ik’, zegt Eblis.

De taart wordt nog niet aangesneden en mag zodoende nog even bewonderd worden op de desk. Komt straks wel, horen we.  Het blijft droog en alras wordt het Vaarwensschip van boven tot onder en van voor tot achter verkend. Arella ontdekt een Ambulance Wens knuffel en is zoals een kind zo blij kan zijn, verheugd als ze hem van Carla mag houden. Op het achterschip amuseren Eblis en enkele der zijnen zich met een rokertje en op ons bankje vooruit wordt genoten van de omgeving. Onderwijl schiet Tara de foto’s veelal in de vorm van de heden ten dage zo geliefde selfies met de anderen. Doe maar. Met de omgevingsplaatjes, die Carla en Klaas schieten komt ‘t vast tot een mooi geheel.

De Wilhelminasluis zit wat tegen en dat geeft wat tijd tot verdere kennismaking én het aanschaffen van secondelijm, want de toch wel aanzienlijke hak van Tara’s schoen is losgeschoten en dat loopt écht niet. Eblis komt van Ecuador en is 30 jaar geleden hier neergestreken om zijn verder leven kleur te geven. Eerst richtte hij een schoonmaakbedrijf op om zich later te kunnen specialiseren in het belichten in de ruimste zin van het woord. Als lichttechnicus was hij werkzaam bij diverse Nederlandse series als Westenwind en Jiskefet, maar ook bij one-man shows. Met plezier denkt hij terug aan de samenwerking met Herman van Veen. ‘Die man, z’n naam weet ik niet meer, maar met dat accent, die willen we!’, ging in die kringen rond. Eblis, een man daar met aanzien.  Voor nu zeg ik: ‘Het is goed met mijn kinderen. Ze staan op eigen benen. Als het voor mij genoeg is zeg ik: Het is nu tijd voor een ander. Ik vertrek’.

Na de sluis voortvarend naar de Houtzaagmolen ‘Het Jonge Schaap’, waarbij onderweg de taart wordt aangevallen. We begrijpen na enkele hapjes dat er wat matigjes brood besteld is bij de HEMA. Een vooruitziende blik, daar de door Carla uitgedeelde puntjes aardig vullen. Na het wegwassen van de restjes van de borden kunnen deze alras gebruikt worden voor de lunch als we langszij de molen liggen.  Daarna worden we in de molen uitgebreid voorgelicht door molenaar Tim. ‘Ik heb hier meer geleerd dan op school’, hoort Klaas Tara zeggen. De vier dames wandelen vervolgens langs de molens naar de huisjes van de Schans en de anderen varen met de Vaarwens daarheen. Na aanmeren besluiten de dames met Arella en gids Klaas nog even de kaasboerderij plunderen. ‘Blij dat ik hier ben geweest’, zegt Pilar.

We laten de schans achter ons en op de vraag of er iemand het roer wil nemen, reageert alleen Arella. Met vijf kussens onder de bibs stuurt zij met veel plezier de Vaarwens over de Zaan en door de bruggen. Een kapiteintje in wording. Voor de Wilhelminasluis doen we een ijsje voor de liefhebber en in de sluis draait Arella aan het grote rad van de Groote sluis. Het is niet alleen de vaarwens van Eblis maar ook duidelijk die van Arella lijkt wel.

Voor we aanmeren bij de Marina, doen we een rondje Coenhaven om de gasten toch te laten proeven van de zeehaven die Amsterdam toch echt is. We schuiven langs een groot passagiersschip en een flinke tanker. Achter in de haven ligt een jacht van 120 miljoen, bestemd voor een onbekend miljardair, te pronken.

Om 16.00 uur liggen we weer langszij onze ligplaats. Eblis bedankt ons geëmotioneerd voor de mooie dag en met een blik op Arella zegt hij: ‘Onze toekomst’.

Lieve familie het was een mooie vaarwens met jullie. Veel sterkte in de komende zware tijd.