Vaarwens 1231 op 06-09-2023

Vandaag 6 september gaan we op pad met Peter. Hij is een stoere kerel van 55 jaar oud. Was loodgieter en hield van zijn vak. Hij kwam met de Wensambulance Noord-Nederland helemaal uit Wildervank (Groningen). Peter heeft kanker met uitzaaiingen, een stoma en een vervelende buikwond. Hij is helaas bezig met zijn laatste stukje. Maar.....dan ken je Peter nog niet! Hij zit niet bij de pakken neer en heeft het vermogen om maximaal te genieten van alles wat er op zijn pad komt. Dit doet hij vandaag samen met zijn gezin; zijn vrouw Wendy, dochter Jane, zoon Damy en zijn moeder Klazien. Wat een rijkdom deze mensen samen.

Rond elf uur uur arriveren ze bij de Amsterdam Marina waar Niels (de schipper van vandaag) en ik de koffie bruin hebben staan. Ze hebben er al een flinke rit opzitten dus maar snel een schaal met lekker krentenbollen op tafel gezet. Ook de soesjes gaan er lekker in, reizen maakt hongerig!
Iedereen heeft er zin in om te gaan varen dus na het inleidende woordje over het reilen en zeilen aan boord en het ontstaan van Vaarwens gooien we snel de trossen los! Het is een zonovergoten dag, geen wolkje aan de lucht en 30ºC. We beslissen samen met Peter dat we richting groot water gaan, lekker koel! We starten de motor en gooien de trossen los. We zetten koers richting Amsterdam.
We varen langs het Botel, dit is een groot schip met letters bovenop het dak. In die letters kan je een kamer huren, Jane en Damy willen er best wel een keer logeren. Ook een nachtje in de grote hijskraan op het NDSM terrein lijkt ze wel wat!

Voor op de boot, op ons mooie bankje zit Klazien. Ik ga even bij haar zitten en dan vertelt ze over de moeilijke tijd die ze doormaakt. Nog maar pas heeft ze haar man verloren na een heftig ziekbed en straks ook haar zoon. Het is bijna niet voor te stellen, wat een verdriet voor deze lieve vrouw. Peter en de rest van de familie komen gezellig bij ons zitten en dat levert een mooie dierbare foto op. Ik laat ze verder lekker met elkaar en hang de stootwillen buiten boord want we varen de zuidersluis in!

Na een vlotte schutting varen we naar Durgerdam. Wat is dat toch een idyllisch lintdorp, het uitzicht is waanzinnig. We plonsen het anker over boord en zitten fijn in de schaduw met een koel briesje in de kuiptent. Het is goed toeven zo op de Vaarwens. De buiken knorren alweer dus snel een heerlijke lunch gemaakt en die gaat er wel in! Nog maar snel een paar extra krentenbollen erbij. Dan is het tijd voor waterpret.
Jane wil heel graag zwemmen en ook dat kan geregeld worden. Alleen zwemmen is niet leuk en verder van de familie is niemand zo gek dus deze boots en schipper offeren ons met heel veel plezier op. Als wij in het water liggen steekt Jane haar grote teen in het water. Brrr toch wel koud, en ook best een beetje eng. Het water is donker en je kunt er niet staan en het is echt heeeel koud. Dus toch maar niet het water in! Jane bedankt hoor, want wij waren even heerlijk afgekoeld.

Het is gezellig zo met elkaar achter het anker. Peter vertelt over zijn leven, zijn ziekte en hoe ze er met elkaar als gezin mee omgaan. Alles grijpt hij aan voor nog wat extra reservetijd. En dat is tot nu toe goed gelukt. Wendy is de spil achter allemaal mooie uitjes en is degene die de vaarwensdag geregeld heeft. Zoveel mogelijk mooie momenten samen, dat is hun levensmotto. Er komt nog een heel leuke verrassing aan, maar dat is nog geheim voor Peter! (Ik weet het en het is heel leuk!).

Het wordt tijd om anker op te gaan en richting de thuishaven te varen. Peter grijpt zijn kans om te schipperen en stuurt ons door het drukke Amsterdam. Dit is genieten, wat een machtig schip. In alle opwinding gaat het mis met peters stoma, en dat lossen Wendy en liefdevolle zorg van de medewerkers van de wensambulance samen op. Ook dat mag er zijn aan boord aan de Vaarwens. De ziekte blijft zoveel mogelijk aan de wal, maar soms is het even dikke vette shit!

Lieve mensen, wij wensen jullie nog heel veel mooie herinneringen toe samen. Vandaag nemen ze jullie niet meer af!