Vaarwens 1273 op 08-12-2023
Mist...
Herman vertelt over zijn carrierestart bij de KNSM. Drie dagen duurde die …. Om vervolgens na Beck’s, Carabeka , Hanno en ‘de bagger’ in de offshore-bussines te belanden.
Het centraal station glijdt, in nevelen gehuld, voorbij en we schuiven kort onder de Sumatrakade door naar de gereedstaande Middensluis. Afwisselend nemen John en Herman het wiel.
En Herman ? Die blijft vertellen en we luisteren geanimeerd. Scheepsschades, piraterij, hoe hij besloot om minder lang weg te blijven teneinde de kinderen te zien opgroeien.
“Herman, wil je terug naar de ligplaats of zullen we even verder kijken…” is snel beantwoord; we gaan doooooor.
Van Herman had t nog wel een paar dagen mogen duren, maar dat komt een andere keer wel… We hebben genoten van je verhalen, je belevenissen, die je zo levendig hebt verteld! Het is een lange dag geweest waarbij we fijn gepraat hebben, geluisterd, gekeken, gelachen.
Vaarwel Herman! Of tot ziens?
Auteur Vaarwens / Onno
Met dank aan:
Dagschippers Onno en John, en bootsen Ingrid en Ariena voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Haven Durgerdam voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Vandaag is Herman Mens onze gast. Na vijftig jaar op zee, waarvan 38 jaar als kapitein, werd in mei van dit jaar PSMA gediagnosticeerd. Zijn wens is om een tocht te maken op een loodstender, een zoals hij die vaak langszij zijn schepen heeft gehad. Vandaag valt de eer ten deel aan de Vaarwens. Geen loodstender maar wel een look-alike ….
Ook deze dag zijn we weer op tijd aan boord. Het olijk vaarwenskoppel Ingrid en Onno (schipper en boots) hebben gezelschap van het schippersechtpaar Ariena en John die op snuffelstage zijn.
Verse broodjes worden verzorgd , koffie wordt gezet, her en der een lapje voor de ‘glans’, toeters en bellen getest, de ketels (en kachels) opgestookt.
Stipt op tijd, zoals het een goed zeeman betaamt, meldt Herman zich op de parkeerplaats.
Vergezeld door zijn partner Linda, zoon Michael met zijn Martine, zoon Maxim met partner Timea en dochter Hayley.
Met verse koffie en soesjes paraat vergaren de elf zielen zich rondom de tafel in de knusse accomadatie en Herman steekt gelijk, met groot enthousiame, van wal met zo’n beetjes alles van wat met varen te maken heeft.
De schipper doet z’n welkomswoordje om bij de vraag uit te komen waar de reis naar toe gaat. Nog voor dat de opties genoemd zijn noemt Herman beslist “PAMPUS” . En met dit reisdoel gaan we vertrekken!
De trossen gaan los en al snel verwijnen we in de mist op het Noordzeekanaal richting de Oranjesluizen.
Hoe de reis gaat verlopen met twee schippers en een kapitein is de vraag, we gaan er voor.
Herman vertelt over zijn carrierestart bij de KNSM. Drie dagen duurde die …. Om vervolgens na Beck’s, Carabeka , Hanno en ‘de bagger’ in de offshore-bussines te belanden.
Het centraal station glijdt, in nevelen gehuld, voorbij en we schuiven kort onder de Sumatrakade door naar de gereedstaande Middensluis. Afwisselend nemen John en Herman het wiel.
Na de sluis komen we toch wel tot het besef dat een tocht naar Pampus (letterlijk) vrij uitzichtloos zal gaan worden dus besluiten we Durgerdam aan te lopen om daar ook de lunch te gaan genieten.
Gesteund door bijna anderhalve eeuw nautische ervaring aan boord, het proeven van de bodem en het ruiken van de lucht, weet John ons naast het havenkantoor in Durgerdam af te meren. Gezellig, met z’n allen rond de tafel genieten we de lunch en praten naar hartenlust. Herman had misschien liever schapenogen en geitenwangetjes gegeten maar helaas stond dat vandaag niet op het menu..
Dan wordt de terugreis aangevangen. De mist gaat over in heigheid en Michael stuurt ons door de Noordersluis langs de Oranjewerf naar Nieuwendam. En Herman ? Die blijft vertellen en we luisteren geanimeerd. Scheepsschades, piraterij, hoe hij besloot om minder lang weg te blijven teneinde de kinderen te zien opgroeien.
Na Nieuwendam langs de noordoever van het IJ, kijkje in een sauna (waar de mensen toch niet zo prive bleken te zitten;-) , een close encounter met de Pollux , ja, ook daar kan Herman een boek over schrijven; slapen in hangmatten , poetsen, kwajongensstreken….
“Herman, wil je terug naar de ligplaats of zullen we even verder kijken…” is snel beantwoord; we gaan doooooor.
Mercuriushaven, Neptunushaven, Minervahaven…. Nouja, dan ook nog maar even zwaaien naar de kinderen in de gracht van Revaleiland (Oude Houthaven). Ach, en dan ook nog maar even gluren in de dokken van Damen. Het is Michael die ons er keurig langs manoeuvreert. Max is standvastig, van hem hoeft ‘t sturen niet zo nodig. Linda laat zich overhalen en geeft ‘t stokje weer door aan Michael.
De mist is geklaard en de schemer is in aantocht, het is tijd om naar de ligplaats te gaan.
Van Herman had t nog wel een paar dagen mogen duren, maar dat komt een andere keer wel… We hebben genoten van je verhalen, je belevenissen, die je zo levendig hebt verteld! Het is een lange dag geweest waarbij we fijn gepraat hebben, geluisterd, gekeken, gelachen.
Vaarwel Herman! Of tot ziens?
Auteur Vaarwens / Onno
Met dank aan:
Dagschippers Onno en John, en bootsen Ingrid en Ariena voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Haven Durgerdam voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Port of Amsterdam voor de vergunningen
