Vaarwens 1287 op 19-02-2024
Een vaardag met extra glans ...
De rolstoelen staan klaar, de kachel brandt en de koffie is bruin. De telefoon gaat: over een paar minuten kunnen onze gasten arriveren.
Om half acht vanochtend zijn Harriette, dochter van vaargast Jan, en Jan-Peter, zoon van vaargaste Joke, en Wilma, echtgenote van Jan, al op pad gegaan om hun ouders en moeder/schoonmoeder op te halen voor deze vaarwensdag. Zij hebben dus al een hele rit achter de rug wanneer zij op de Marinahaven aankomen. De drukte op de weg viel mee: krokusvakantie. Maar bij aankomst is de nood hoog: dus meteen met de lift naar beneden voor toiletgang. Ton, onze schipper, legt het een en ander uit over het schip en ons vaarplan van vandaag. Onze gasten kiezen voor de Zaanse Schans, daar zijn ze nog nooit geweest. Ze hebben wel heel wat binnenwateren van Nederland bevaren maar de Zaan is nieuw. En zo kunnen we mooi op tijd uitvaren.
Tijdens een praatje bij de koffie vertelt Harriette dat het gisteren nog de vraag was of de dag wel door kon gaan. Jan was helemaal niet in orde en sliep de hele dag. Maar vandaag is hij goed wakker geworden en heeft er zin in. En bij aankomst bij het hospice om Joke op te halen, blijkt dat zij verkeerde insuline heeft gehad. Het is even de vraag of zij wel mee kan. Met instructie en wat medicijnen mee zijn zij toch op pad gaan. Elk kwartier de bloedsuiker meten en wat extra’s eten. Dat blijkt ook nodig, de gemeten waarde is te laag. Dus de laatste soesjes zijn voor Joke. Met nog wat dextrose knapt zij zienderogen op. Wanneer we de Zaan opdraaien kan zij ook van de tocht genieten. En vooral ook van de gezelligheid met elkaar. Zij vormen een hechte familie waarbij de zoon van Joke met de dochter van Jan en Wilma is getrouwd. Een vervlochten familierelatie. Zij hebben al heel wat gezelligheid gedeeld samen. Vooral in de zomer, samen barbecueën op de camping. Ook de liefde voor het water, het varen met hun bootjes, is een gedeeld plezier. Wilma laat mij een fotootje zien van haar achterkleinzoon van nu twee weken: wat bijzonder. Zij zijn overgrootouders geworden. Dat Jan dit nog mee kan maken maakt hen heel gelukkig.
Tijdens een praatje bij de koffie vertelt Harriette dat het gisteren nog de vraag was of de dag wel door kon gaan. Jan was helemaal niet in orde en sliep de hele dag. Maar vandaag is hij goed wakker geworden en heeft er zin in. En bij aankomst bij het hospice om Joke op te halen, blijkt dat zij verkeerde insuline heeft gehad. Het is even de vraag of zij wel mee kan. Met instructie en wat medicijnen mee zijn zij toch op pad gaan. Elk kwartier de bloedsuiker meten en wat extra’s eten. Dat blijkt ook nodig, de gemeten waarde is te laag. Dus de laatste soesjes zijn voor Joke. Met nog wat dextrose knapt zij zienderogen op. Wanneer we de Zaan opdraaien kan zij ook van de tocht genieten. En vooral ook van de gezelligheid met elkaar. Zij vormen een hechte familie waarbij de zoon van Joke met de dochter van Jan en Wilma is getrouwd. Een vervlochten familierelatie. Zij hebben al heel wat gezelligheid gedeeld samen. Vooral in de zomer, samen barbecueën op de camping. Ook de liefde voor het water, het varen met hun bootjes, is een gedeeld plezier. Wilma laat mij een fotootje zien van haar achterkleinzoon van nu twee weken: wat bijzonder. Zij zijn overgrootouders geworden. Dat Jan dit nog mee kan maken maakt hen heel gelukkig.
Doordat de gezondheid van Jan al langer achteruitgaat en ook Joke erg ziek is, hebben zij elkaar al langere tijd niet meer gezien. Vandaag samen deze vaardag beleven geeft de dag dan ook extra glans. Samen delen zij de beelden van de gebouwen die we voorbijvaren: het was ooit het grootste industriegebied van Nederland. Maar nu zijn veel van die gebouwen omgevormd om in te wonen. En dat er ooit heel veel molens langs de Zaan stonden is nu amper meer voor te stellen. Ook de groene Zaanse huizen vinden zij prachtig. Het “goedjaarsend” is een mooi stukje geschiedenis. Dat is wel anders wonen dan wonen op een vakantiepark, zoals Jan en Wilma al meer dan dertig jaar doen. We varen door de sluis en onder bruggen door. De spoorbrug laat ons een poosje in de wacht staan maar er is genoeg te zien en we hebben de tijd. Ook tijd voor een sigaretje. Daarvoor gaan onze gasten graag even naar buiten. En het weer is hen goed gezind. Tot nu toe is het droog en de temperatuur valt ook goed mee. De buitenkussens komen dan goed van pas.
De trein passeert en zo varen we door naar de Zaanse Schans. Hanneke en ik bereiden de lunch voor en voordat we aan wal gaan laten onze gasten zich de broodjes goed smaken. De wind is aangetrokken. De houtzaagmolen “Het Jonge Schaap” stampt en bonkt en zaagt dat het een lieve lust is. De molenaar is in zijn nopjes. Zo kunnen zij heel wat hout verzagen vandaag. Het is indrukwekkend om te zien. Maar met het aantrekken van de wind wordt het ook wat guurder. We zoeken de beschutting van de boot weer op, het is er behaaglijk warm.
We varen nog een stukje door naar Wormerveer en draaien dan om voor de terugvaart. Jan stuurt ook een stukje. Het is gesneden koek voor hem. En hij vergeet helemaal dat zijn gezondheid hem in de steek aan het laten is. Hij geniet volop van deze dag waarbij hij zich een ander mens voelt. Zijn eigen boot is wat korter maar verder is het toch hetzelfde. Dat vindt schoonzoon Jan-Peter ook. Die neemt het stuur van hem over. Hij vaart ons als een ervaren schipper onder de bruggen door. En Ton blijft stand-by en houdt een oogje in het zeil. Dan even naar buiten en gauw weer naar binnen. Het is wat gaan regenen en dan is een sigaretje snel op.
Nog een toetje: zijkanaal H. Daar liggen nog wat oude schepen en woonarken. Ton vaart de “Vaarwens” daar relaxed doorheen. Jan ontdekt een prachtige oude tweemaster. Daar wil hij zijn bootje wel mee ruilen. Hij zegt zelfs verliefd te zijn op dat mooie schip. Dus daar wordt nog snel een foto van gemaakt. Dan kan hij daar morgen nog eens naar kijken. Wanneer Jan en Joke de boeken van Evert bekijken worden zij daar ook blij van. Graag kopen zij beiden een boek. Ook om de sfeer van deze dag wat langer vast te kunnen houden.
Joke is, na opname in het hospice, wat beter geworden. Zij weet dat haar afscheid nadert maar hoopt nu toch nog wat langere bonustijd te krijgen. Ze blijft nog graag een poosje bij haar familie en is het leven echt nog niet zat. Wanneer we de Marinahaven naderen wordt nog even de bloedsuiker gemeten. Die is aan de hoge kant na alle verwennerij. Harriette houdt het goed in de gaten en zorgt goed voor Joke zodat de thuisreis zonder problemen zal verlopen. Na een gezellige zorgeloze dag nemen we hartelijk afscheid van onze lieve gasten.
Goeie reis en wie weet … geniet nog van jullie bonustijd met elkaar.
Auteur Vaarwens / Anneke
Met dank aan:
Dagschipper Ton en bootsen Hanneke en Anneke voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Jachthaven Naarden voor de gratis ligplaats van ons kantoor
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Houtzaagmolen Het Jonge Schaap voor de gastvrijheid tijdens de lunch en de rondleiding
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Wilhelminasluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
De trein passeert en zo varen we door naar de Zaanse Schans. Hanneke en ik bereiden de lunch voor en voordat we aan wal gaan laten onze gasten zich de broodjes goed smaken. De wind is aangetrokken. De houtzaagmolen “Het Jonge Schaap” stampt en bonkt en zaagt dat het een lieve lust is. De molenaar is in zijn nopjes. Zo kunnen zij heel wat hout verzagen vandaag. Het is indrukwekkend om te zien. Maar met het aantrekken van de wind wordt het ook wat guurder. We zoeken de beschutting van de boot weer op, het is er behaaglijk warm.
We varen nog een stukje door naar Wormerveer en draaien dan om voor de terugvaart. Jan stuurt ook een stukje. Het is gesneden koek voor hem. En hij vergeet helemaal dat zijn gezondheid hem in de steek aan het laten is. Hij geniet volop van deze dag waarbij hij zich een ander mens voelt. Zijn eigen boot is wat korter maar verder is het toch hetzelfde. Dat vindt schoonzoon Jan-Peter ook. Die neemt het stuur van hem over. Hij vaart ons als een ervaren schipper onder de bruggen door. En Ton blijft stand-by en houdt een oogje in het zeil. Dan even naar buiten en gauw weer naar binnen. Het is wat gaan regenen en dan is een sigaretje snel op.
Nog een toetje: zijkanaal H. Daar liggen nog wat oude schepen en woonarken. Ton vaart de “Vaarwens” daar relaxed doorheen. Jan ontdekt een prachtige oude tweemaster. Daar wil hij zijn bootje wel mee ruilen. Hij zegt zelfs verliefd te zijn op dat mooie schip. Dus daar wordt nog snel een foto van gemaakt. Dan kan hij daar morgen nog eens naar kijken. Wanneer Jan en Joke de boeken van Evert bekijken worden zij daar ook blij van. Graag kopen zij beiden een boek. Ook om de sfeer van deze dag wat langer vast te kunnen houden.
Joke is, na opname in het hospice, wat beter geworden. Zij weet dat haar afscheid nadert maar hoopt nu toch nog wat langere bonustijd te krijgen. Ze blijft nog graag een poosje bij haar familie en is het leven echt nog niet zat. Wanneer we de Marinahaven naderen wordt nog even de bloedsuiker gemeten. Die is aan de hoge kant na alle verwennerij. Harriette houdt het goed in de gaten en zorgt goed voor Joke zodat de thuisreis zonder problemen zal verlopen. Na een gezellige zorgeloze dag nemen we hartelijk afscheid van onze lieve gasten.
Goeie reis en wie weet … geniet nog van jullie bonustijd met elkaar.
Auteur Vaarwens / Anneke
Jan: † 18-04-2024
Met dank aan:
Dagschipper Ton en bootsen Hanneke en Anneke voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Jachthaven Naarden voor de gratis ligplaats van ons kantoor
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Houtzaagmolen Het Jonge Schaap voor de gastvrijheid tijdens de lunch en de rondleiding
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Wilhelminasluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
