Vaarwens 1324 op 18-05-2024

Vandaag hebben we ook een extra gast aan boord: Marscha, journalist van de Leeuwarder Courant. Zij wil een artikel schrijven over de Stichting Vaarwens en doet inspiratie op door een dagje mee te varen en van binnenuit zo’n bijzondere vaardag te beleven. Onze gasten komen ook uit Friesland en zo sluiten zij mooi bij elkaar aan.

.

Op deze Pinksterzaterdag zijn we niet gaan luilakken. Onze dag start tegen elf uur. Het is een hele rit vanuit Friesland. Over de afsluitdijk en langs Purmerend, dat toch wat vertraging opleverde.

.

We begroeten elkaar hartelijk en oefenen nog even de namen. De koffie smaakt en Wouter - onze kapitein van vandaag - heet ieder hartelijk welkom met meteen wat huishoudelijke mededelingen. We vertrekken spoedig, de dag is (te) kort. Annie wil vanmiddag namelijk ook nog het Begijnhof bezoeken. Zij is in Amsterdam geboren en opgegroeid en wil graag aan het eind van haar leven nog dit dierbare plekje bezoeken.

.

Tijdens onze vaartocht komen er meerdere jeugdherinneringen naar boven. Zoals de drukte van de stad en de stank die zij als kind ervaarde. Meerdere keren werd zij in de vakantie in haar jeugd naar een vakantiekolonie gestuurd. Daar genoot ze van de frisse lucht en de natuur, en zo overviel bij terugkomst de drukte en stank haar. Toen zij dan ook ging trouwen met een man uit het noorden was zij blij om in Friesland te kunnen gaan wonen. We varen de houthavens in en Annie en de familie kijken hun ogen uit. Wat is er allemaal gebouwd, een enorm appartementencomplex, een groot hotel, veel nieuwe huizen. De veerboot vaart af en aan, en het is een zonnige drukte op de aanlegsteigers. Dan zien we de Lutherse kerk, met daar vlakbij de Haarlemmerdijk. Zo zien we vanaf het water in gedachten ook de stad.

.

Het centraal station herinnert Annie zich nog goed. Hoe zij haar fiets daar altijd stalde. Zij werkte bij een bedrijf waar zij boeken inbond. Ook heeft ze in Amsterdam als modinette gewerkt. Daar heeft ze wel goede herinneringen aan. En zo komen ook weer de oude beelden terug van de prins Hendrikkade die achter de nieuwbouw voorbij het centraal station moet liggen.

Intussen genieten de medewerkers van de ambulance Wilma en Richard van het mooie zitje op de voorplecht. De familie blijft nog graag bij elkaar. Hilde en Tony zijn naar Zweden verhuisd en nu een weekje over. Het is een heel bijzondere dag voor hen allemaal, zo samen te kunnen zijn. En vooral Hilde wil moeder geen moment alleen laten. Annie geniet van alle indrukken en aandacht. En voor allemaal is het net een mooie vakantiedag.

.

We varen richting Oranjesluizen. We krijgen een koninklijke behandeling. Het schutten verloopt voorspoedig en dan varen we het Markermeer op. We hebben prachtig uitzicht op Durgerdam, het vuurtoreneiland en IJburg. Ook Almere zien we in de verte. Bij Durgerdam in het haventje gaan we bij de steiger aanleggen voor de lunch. Wouter manoeuvreert deskundig de boot langszij onder belangstelling van andere bootbezitters. Wanneer de motor zwijgt, genieten we van de rust rondom, het prachtige uitzicht en de lekkere broodjes. Dan worden we verrast door onze ‘buurvrouw’ die ons zag aanmeren. Zij komt een klein boeketje aan Annie geven om haar te begroeten. Zo voelt Annie zich helemaal de koningin. We worden allemaal een beetje blij van dit lieve gebaar, want het zijn de kleine dingen die het doen…

We zetten het boeketje in bekertje water, want dit kleine geschenk gaat zeker mee terug naar Friesland.

.

Al snel gaan we de terugweg beginnen, de dag is te kort wanneer ook nog een ritje naar de binnenstad wacht. De sluizen passeren we weer voorspoedig. We zijn de enige passanten, de hele sluis is voor ons alleen. Het is opvallend stil op het water. Waarschijnlijk te weinig wind voor zeilers. Inmiddels heeft Annie aan alle kanten vrij uitzicht. We hebben de zijkant van de tent ook opgerold en de temperatuur is zomers. Zo kan zij nog beter alles in zich opnemen. We komen weer voorbij het centraal station en het oude Shellgebouw waar nu geschommeld wordt. Daar hebben onze gasten van gehoord en ze vinden het mooi dit nu te kunnen zien. We varen nu richting Marinahaven. Het Veronicaschip wijzen we aan en de gele onderzeeër.

.

We zouden nog best verder willen varen maar er wacht nog meer om van te genieten. We hebben een mooie tocht gemaakt en Annie heeft heel wat om van na te genieten. Zij heeft een goed geheugen. Ze kan zich nog veel van vroeger herinneren. Ook mooie beelden van vroegere vakanties kan zij zo voor de geest halen. Dus van deze dag heeft zij ook heel wat opgeslagen waar zij de komende tijd nog veel aan zal denken.

.

We zijn aangemeerd en ieder maakt zich gereed om van boord te gaan. Dan rent Grytsje als eerste van boord en vraagt of we heel even kunnen wachten. Al snel is zij terug met twee mooi Friese pakketjes om Wouter en mij te bedanken. Annie biedt ze ons in het Fries aan: (ik ben het Fries vergeten maar in het Hollands) dit is boter en brood en kaas (Ties) wie dat niet kent is geen echte Fries. Wat een lieve attente verrassing. Zo zullen Wouter en ik ook van deze dag kunnen nagenieten.

Dan gaan we allemaal van boord. De ambulance staat klaar. Dirk Tony en Grytsje gaan met de pont naar de overkant. En Annie en Hilde vertrekken met de ambulance naar het Begijnhof. Goeie reis! En hopelijk ook nog mooie herinneringen aan deze mooie zonnige dag.