Vaarwens 1325 op 20-05-2024

Alles uit het leven halen …

Vandaag is Ben (geb. 1934) onze vaargast. Samen met zijn vrouw Petra en hun vriend van de dansclub Hans komt hij genieten van een dag varen met de Vaarwens. Ben is 89 en heeft longkanker met een prognose van zes maanden, maar dat weerhoudt hem er niet van om alles uit het leven te halen en nog regelmatig een (klein) dansje te maken. Hij is een positief mens en hoopt in september nog 90 te worden.

Een mooi verslag van schipper Marjolein:

Boots Gerrit en schipper Marjolein zijn vroeg aan boord en smeren alvast de broodjes, want de Hema is vandaag dicht. Om half tien gaat de telefoon al, de koffie is nog niet eens gezet. De vaargasten komen uit Drunen en zijn op tijd weggegaan, maar hadden op deze tweede Pinksterdag geen files. Als Ben aan boord stapt, heb je niet in de gaten dat hij ziek is. Zo kwiek is hij met zijn 89 jaar. Maar door de wandeling van de auto naar de boot is hij toch wat achter adem en moet even bijkomen.

Meteen merken we dat we een vrolijk stel aan boord hebben. De verhalen zijn niet van de lucht en binnen no time weten we dat Ben vroeger met de kano op de IJssel voer en zich naar bovenstrooms liet slepen door grote schepen, zodat hij gemakkelijk weer naar beneden kon peddelen. Dat Petra een schipperskind is, geboren en getogen op het vrachtschip van haar ouders, maar dat ze niet tegen golven kan en liever op het binnenwater blijft en dat Hans jarenlang een motorboot heeft gehad en al vijf keer met verschillende gasten uit zijn vriendenkring heeft meegevaren op de Vaarwens. Ze hebben dus wat met water en willen de dag ten volle benutten. “We hebben de tijd”, zegt Ben meerdere keren. “Het maakt mij niet uit waar we heen gaan.” Het wordt de Zaanse Schans, mede omdat we niet zeker weten wat het weer gaat doen in de middag. Er is kans op buien en onweer.

Om half elf gaan de trossen los, nadat er in razend tempo al twee koppen koffie en stroopwafels naar binnen zijn gegaan. Ben is een echte koffie leut. Op ons gemakje varen we richting de Voorzaan. Gerrit vertelt onderweg wat we zien langs beide kanten van het vaarwater en het gezelschap haakt er gretig op in met hun eigen verhalen. Alle vrachtschepen worden aan een keuring onderworpen en vergeleken met het schip van Petra’s ouders. Er is in de loop der jaren heel wat veranderd. Hans vertelt over zijn vaartochten met zijn motorboot en Ben zit stilletjes te genieten in de hoge stoel bij de stuurstand.

We hebben geluk met de sluis en de bruggen en om 12 uur meren we al af bij de houtzaagmolen Het Jonge Schaap. Petra en Hans stappen meteen van boord om de molen te bekijken, maar Ben gaat liever even op de bank liggen. Het varen en de indrukken hebben hem uitgeput. Het is gelukkig niet druk in de molen en een van de vrijwilligers neemt alle tijd om ons uitleg te geven. Voor Ben krijgen we een mooi stuk hout met een brandmerk van de molen mee en als hij nog geïnteresseerd is komt de vrijwilliger met een model van de molen naar de Vaarwens om de werking van de houtzaagmolen uit te leggen.

Eerst gaan we lunchen. Petra en Ben lunchen eigenlijk nooit, zeggen ze, maar ze laten zich de broodjes goed smaken. Water maakt hongerig, dat blijkt maar weer. Nadat iedereen verkwikt is, steken we om 12.30 uur van wal en varen de Zaan weer af richting Noordzeekanaal.

Ben en Petra zijn nu 7 jaar bij elkaar en zijn nog steeds verliefd. Ben verloor zijn eerste vrouw aan ALS en ook Petra haar eerste man is overleden. Via de dansclub leerden ze elkaar kennen en nog steeds gaan ze elke woensdag dansen.

Ook de terugweg verloopt vlot, behalve de spoorbrug, daar moeten we zo’n twintig minuten wachten. We varen weer langs alle fabrieken, de meeste zijn nu appartementen, en zien de Zaanse huisjes. De gasten raken niet uitgekeken. Ook laat de zon zich nog zien, we hebben geluk dat er nog geen druppel is gevallen. Een prachtige dag.

Eenmaal op het Noordzeekanaal willen de gasten nog niet terug naar de Marina en we besluiten nog een rondje REM-eiland en museumhaven te doen. Vooral het Veronicaschip brengt herinneringen naar boven. Ben is moe, maar wil nog niet naar huis. Een dag heeft 24 uur en die wil hij ten volle benutten. Maar dan is het toch tijd om af te meren in de Marina en nemen we afscheid van die gezellige Brabanders.

Vaarwel, Ben

Auteur Vaarwens / Marjolein

Met dank aan:
Dagschipper Marjolein en boots Gerrit voor hun inzet
Stichting Vaarwens voor het plannen van deze vaardag
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Jachthaven Naarden voor de ligplaats van ons kantoor
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Houtzaagmolen Het Jonge Schaap voor de gastvrijheid tijdens de lunch en de rondleiding
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Wilhelminasluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...