Vaarwens 561 op 18-5-2018
Een bewogen verrassingsdag…De dag begint rommelig… Wegens omstandigheden gaat een wens niet door en een andere wens komt binnen! Er wordt een beroep gedaan op ieders flexibiliteit en de plannen, de route en het schip worden aangepast. Vrijwilligers Henk en Nel helpen Evert het schip klaarmaken terwijl Inge de totale planning omgooit. Het kan, het mag, het moet!
Ondanks de wijziging in de planning, is de ambulance met chauffeur Cees en verpleegster Jannie mooi op tijd in Monnickendam. Daarin zitten René en zijn een prachtige vrouw Ankie met een evenzo prachtige glimlach.
“Ik weet niet wat me nu overkomt… wat een verrassing!” giechelt Ankie liggend op de brancard. Een warm welkom van Evert en de vrijwilligers volgt, terwijl er met een traan van vreugde over haar wang rolt, doordrenkt met een vleugje verdriet.
We rollen de brancard snel naar de Meander V want het is fris. Ankie staat even later op de brancardlift en wordt comfortabel in de stuurhut achter het raam geplaatst. Ze is volledig overdonderd van wat ze ziet en kan er niet over uit… “Wat een gastvrijheid, wat een cadeau krijg ik van jullie, dat ik dit nog mag meemaken…!”
De trossen gaan los en we delen de dag in liefde voor elkaar. Ankie deelt haar levensverhaal met ons, en we moeten constateren dat het leven van deze vrouw niet bepaald over rozen is gegaan. Nu ligt ze in het hospice te Hoofddorp en wacht moedig op wat gaat komen… Toch blijft ze positief en dankbaar voor alles wat op haar weg komt en we krijgen met de minuut meer respect voor deze kanjer!
Volendam: Ankie kan eigenlijk niets meer eten, maar nadat Henk in Volendam een bakje kibbeling voor haar heeft opgehaald, smult de lieve schat naar hartenlust. Daarna gaan we met z’n allen opgetogen naar de fotograaf. Een prachtige verkleedpartij volgt en Ankie schittert als middelpunt van het ‘klompenpak gezelschap’. Een hilarische lachpartij neemt het grootste gedeelte van het verkleden in beslag. Humor… heerlijk… er wordt gelachen, er wordt genoten, mede dankzij de aankleedster van foto Zwarthoed. Ankie mag de foto zo meenemen, waarvoor onze dank.
We gaan weer varen en passeren de welbekende vuurtoren, waar we tot vlak bij de terp kunnen komen. Aanmeren gaat vanwege de noordenwind niet, maar Ankie en René genieten van het bijzondere bezoek terwijl Evert vol verhalen en anekdotes zit over de toren en haar bewoners. Thijs maakt foto’s, die hij even later onder wat gemopper op de ‘oude computer’ naar ons toezend. Dank Thijs, je doet het iedere keer maar weer!
We vervolgen de dag met het retourtochtje over het Markermeer, begeleid door een knipoog van het zonnetje. Ankie geniet, en wij allen genieten! Na het aanmeren, moeten we het onverbiddelijke afscheid nemen. Het is niet zomaar een afscheid, het is hartverscheurend, met liefde en dankbaarheid doordrenkt, want nu krijgt de kanjer het te moeilijk. We laten allen een traan en zwaaien Ankie en René in de ambulance uit totdat ze uit het zicht zijn. Samen lopen we verstild terug naar het schip, eenieder met zijn/haar eigen gedachten over een welbewogen, maar dankbare wensdag…
Vaarwel dappere Ankie
Auteur Vaarwens.
Met dank aan:
Waterland Monnickendam voor het gratis faciliteren van de ligplaats
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer en verpleging
Haven Volendam voor de gastvrijheid
Foto Zwarthoed voor de gratis kostuumfoto
De Bakkers van Kees Gutter en Dirk Spronk voor de catering
Vaarvrijwilligers Henk en Nel voor hun inzet
Thijs voor de foto’s
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
