Vaarwens 573 op 27-6-2018
Het gaat hard… heel hard…
-
-
De ziekte ALS is nog steeds niet bedwongen en afgelopen zondag op de wereld ALS dag, waren er weer velen aanwezig die lijden aan deze (nog altijd) ongeneeslijke ziekte. We konden er zelf dit keer niet bij zijn, maar vrijwilliger Joke en Aad Ottenvanger (Aad was zelf een keer met de Meander V mee) namen onze honneurs waar. Ook vandaag was er een slachtoffer van de genadeloze ziekte bij ons aan boord. Veel is hem inmiddels in zijn 53ste levensjaar binnen enkele maanden afgenomen, want het gaat hard… heel hard… Ron wordt vandaag via de Stichting Ambulancewens Nederland aan boord gebracht.
-
Het is volop zomer en de zon zou vandaag uitbundig schijnen, maar zit nog verstopt achter de wolken als de ambulance de jachthaven van Waterland oprijdt. De Meander V ligt weer klaar om haar gast vandaag veilig en comfortabel te vervoeren over het weidse water van het Markermeer. Een hartelijk welkom met de onfortuinlijke Ron volgt, die wordt vergezeld van twee lieve vrienden die zich om hem bekommeren. Ambulance vrijwilligers Ingrid en Frank rijden Ron per brancard veilig aan boord en de vaardag kan beginnen.
-
Ron krijgt de ‘vaarwensboost’ en ook hij wil van de brancard om bij Evert te kunnen vertoeven. Er volgt een ware tour de force voor hem, maar hij WIL! Met hulp kunnen we Ron op de stuurhutbank neervlijen zodat hij eerste rang kan zitten. Een welkomstpraatje, koffie, gezelligheid, Ada en Ed cateren en fotograferen naar hartenlust en de trossen gaan los. Ron geniet, beleeft, vaart, wordt even ontzorgd en laaft zich aan alles wat hem ten deel valt nu het nog kan, want het gaat hard… heel hard…
-
Evert stelt voor om Ron in onze rolstoel te zetten zodat hij nog éénmaal kan passagieren in het pittoreske toeristenstadje. Ze gaan na een heerlijke lunch Volendam in, foto maken, souvenirs kopen… en dat terwijl de zon gaat schijnen. Bij terugkomst is er ook een goed gesprek, een luisterend oor, Ron heeft namelijk zijn plan al getrokken, hij weet wat hem te wachten staat, want het gaat hard… heel hard…
-
Nog een rondje om de vuurtoren van Marken, waar Thijs weer prachtige foto’s staat de schieten van de Meander V en haar kostbare lading. Door de stevige noordenwind is aanmeren geen optie, maar we zijn er toch even vlakbij geweest. We keren en varen huiswaarts, maar Evert drukt de gashandels in, waardoor het schip weg spuit. Iedereen geniet en Ron krijgt achter in de kuip zelfs een spetter buiswater in zijn gezicht, want het gaat hard… heel hard…
-
Eénmaal aangemeerd in de haven nemen we afscheid van deze kanjer, die weet dat hij gaat verliezen van de fnuikende ziekte, de ziekte die kennelijk haast heeft om de strijd te winnen van een moedig mens die nog hier op deze aardkloot eigenlijk nog lang niet klaar is. Bij de ambulance nemen we afscheid met een traan. Zelfs Evert is nu even zonder woorden en zegt de kanjer definitief vaarwel met de wetenschap dat het hard gaat… heel hard…
-
Vaarwel flinke Ron
Auteur Vaarwens.
-
Met dank aan:
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer en de verpleging
Jachthaven Waterland voor het gratis faciliteren van de ligplaats
Haven Volendam voor de gastvrijheid
Fotograaf Zwarthoed voor de foto
Bakkerij Kees Gutter en Keurslager Dirk Spronk voor de catering
Thijs voor de geweldige foto’s
Vaarvrijwilligers Ada en Ed voor hun inzet
