Vaarwens 660 op 4-7-2019
Te hoog gegrepen…
-
-
Nu na 87 jaren lang trouw tikken het motortje in het lichaam van onze vaargaste gestaag verzwakt, is het tijd om langzaamaan afscheid te nemen. Jeanne wacht geduldig op wat gaat komen, maar de trek naar het water blijft. In het huis waar Jeanne verblijft, attendeert men haar op de mogelijkheid om nog één keertje te kunnen varen en Jeanne veert op. Er wordt een aanvraag gedaan en Inge heeft in no-time de dag geregeld.
-
Jeanne is nog mobiel en stapt langzaam rond met de rollator, maar een eindje lopen zit er niet meer in. Daarvoor pompt het versleten rikketikje te weinig brandstof naar de spieren. De zon schijnt vandaag uitbundig als het gezelschap (Jeanne met haar naasten) op de haven van Monnickendam aankomt. Vrijwilligsters Marijcke en Marjon staan in de startblokken en Evert schuift snel met de rolstoel naar de auto. Een warm welkom volgt en luttele seconden later lijkt het alsof we elkaar al jaren kennen…
-
We gaan aan boord, koffie, cake, kletspraatje en gezelligheid alom. We maken een vaarplan en dan gaan de trossen los. Jeanne geniet met volle teugen als de wereld om haar heen verschuift. Ze was 44 jaren lang trouw verkoopster in de textiel branche en heeft er dierbare herinneringen aan. Nazaten heeft ze niet, en daarom verblijft ze al geruime tijd in het huis waar ze lief verpleegd wordt. In 2018 was ze al opgegeven, maar Jeanne haar rikketikje houdt maar vol en blijft traag doorpompen totdat.... Die onzekerheid went nooit, maar vandaag vergeet ze heel even en samen maken we herinneringen.
-
De wind is vandaag de grote afwezige en dat maakt de hele waterwereld vredig, onthaast, ontspannen en gemoedelijk. Het zonnetje glinstert over het water en we kunnen eindeloos ver kijken, al hadden we allemaal een verrekijker voor onze ogen. We scharrelen door de haventjes en Evert blijft (tot grote vreugde van Jeanne) vertellen over alles wat we tegenkomen. Ze absorbeert het als een spons en valt van de ene in de andere verbazing.
“Als ik te vermoeiend ben, dan moet je het zeggen hoor!” lacht Evert vriendelijk tegen zijn hoogbejaarde gaste.
“Dan zal ik het zeker zeggen, maar ga alsjeblieft door! Het is zo interessant wat je allemaal vertelt, dat ik er nog van kan leren op mijn oude dag…!” lacht Jeanne.
-
Na een heerlijke lunch in Volendam, gaan we naar de vuurtoren. We meren aan en iedereen wil Jeanne graag op de terp hebben. Met broze stapjes scharrelen we door de brede gangboorden van de Meander V naar de zij trap, maar dat is net even te hoog gegrepen. Jeanne durf de twee treetjes niet aan en zegt subiet:
”Jongens, laat me lekker aan boord blijven. Gaan jullie maar! Ik vind dit al geweldig…!”
Maar goed ook, want even later scheuren er twee Douaneschepen vol gas met een ongelofelijke partij golven achter zich aan langs de vuurtoren. De Meander V maakt enorme schuivers en gaat bijna door de trossen…
Enfin… die mannen schijnen altijd haast te hebben en kijken kennelijk nooit achterom wat ze aanrichten. Jeanne was zeker van de trap gelazerd als ze er nog op had gestaan!
Even later gaat Evert met het gezelschap de vuurtoren in en geeft een rondleiding, terwijl Marijcke heerlijk deelt met Jeanne in een luie tuinstoel op het achterdek van de Meander V.
-
We schieten een kaartje vol foto’s en gaan weer aan boord. De Meander V weet op de automatische piloot haar weg naar huis en wederom zien we de twee overheidsschepen vol gas de Gouwzee afscheuren.
“Er is vast iets aan de hand, anders varen ze toch niet zo hard?” vraagt een van de gasten verbijsterd.
Evert lacht smalend en dat zegt meer dan boekdelen…
We meren aan in Monnickendam en delen foto’s, informatiemateriaal en liefde met een dikke knuffel.
Jeanne gaat terug met blosjes op haar wangen en blijft geduldig wachten totdat…
-
Vaarwel lieve Jeanne-
Auteur Vaarwens.
-
dank aan:
Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Thijs en Liliane voor de gastvrijheid en de mooie foto’s
Haven Volendam voor de gastvrijheid
Bakkerij Kees Gutter en Keurslager Dirk Spronk voor de gedeeltelijke lunch
Vaarvrijwilligers Marijcke en Marjon voor hun inzet
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten..
Een lieve reactie van de familie:
Aan de bemanning van de Meander V,
Mijn tante heeft afgelopen donderdag van de vaartocht genoten. De foto's en het verhaal laten ons (mijn tante, de verzorging, de vrijwilligers en mijn man en ik) de dag telkens opnieuw beleven. De rust van het water, de drukte in Volendam en het bezoek aan de unieke, idyllische vuurtoren van Marke maakte de tocht tot een onvergetelijke belevenis.Het verslag van Evert vond mijn tante geweldig. Tante Jeanne stond altijd klaar om voor haar neefjes en nichtjes te zorgen en later, na het overlijden van haar moeder, voor haar vader. Daarom is het een bijzondere ervaring dat andere nu voor haar zorgen. Bedankt voor deze mooie dag, een blijvende herinnering,
Jeanne en Conny Dijkman