“Het leven is Russische roulette!” zei ooit een vaargast tegen me. Dat is bij onze gaste van vandaag zeker het geval. In de herfst van haar leven heeft de kanker haar gevonden en manifesteert zich overal in haar lichaam. Een slagaderlijke bloeding ligt daardoor op de loer, en dan is het zomaar over… Toch weert ze zich dapper en Heleen wil nog graag een keertje varen en haar kleindochter vult een intakeformulier in. De dag wordt vandaag al geregeld!

-

De lucht is strak blauw, het was een koude nacht en de CV sprong vanmorgen zelfs aan… . De Meander zit vol dauw en Evert haalt snel even de luiwagen over het schip. Tegen de tijd dat hij naar de bakker fietst, is het al 19 graden want de zon heeft nog veel kracht. Het schip wordt omgebouwd voor brancardbezoek, vrijwilligers Marijke en Martin arriveren en we zijn er klaar voor…

-

De ambulance arriveert op de haven waarin een opgewekte dame ligt, begeleid door haar dochter. Haar kleinkinderen waren al aan boord en er volgt een warm weerzien. Evert grapt, Heleen lacht hij en rijdt samen met de ambulancechauffeur de brancard aan boord. “Denk je het liftje nog op te kunnen, of moet je met de brancard naar binnen? Zeg het maar, want het is jouw dag hoor!” stelt Evert voor.

“Als het mijn dag is, dan wil ik wel bij je op de bank zitten, lijkt me gezelliger!” lacht Heleen met een grote glimlach naar Evert. Even later staat ze dapper op de lift en stapt behoedzaam door de stuurhut om zich bij de stuurstand in te nestelen. Voorzichtig wordt ze op de bank ingepakt, want allen weten het… als de ader knapt, dan is het over!

-

Na Evert zijn kletspraatje tijdens de koffie gaan de trossen los en Heleen geniet met volle teugen. We scharrelen de haventjes van de Gouwzee door en meren aan in Volendam, waar Marijke en Martin een heerlijke lunch opdienen, maar voordat we beginnen, hebben we nog een emotioneel moment. Heleen haar kleindochter is zwanger, maar ze weet dat ze het kindje niet meer geboren zal zien worden. Ze heeft een cadeautje voor de kleine gekocht en zegt; “Lieve schat, nu ik weet wat het gaat worden, heb ik een cadeautje durven kopen. Ik zal het niet meer kunnen zien, maar laat de kleine dit dragen in mijn nagedachtenis!” Er wordt een roze strik om het pakketje ontrafeld en er zit een rompertje in voor de kleine en even is het stil… Vier generaties die elkaar niet zullen kunnen ontmoeten, zullen de herinnering koesteren aan dit moment bij ons aan boord…

-

Tijdens de lunch eet de zieke vrouw als een dokwerker en Evert stelt voor een herinnering te maken bij de fotograaf in klederdracht. Heleen veert op en is er direct klaar voor. Bij Photo Volendam zijn alle dames druk in de weer om het gezelschap perfect op de gevoelige plaat te krijgen met als resultaat een prachtig portret van vier generaties (waarvan er eentje nog achter de theepot zit) en Heleen is dolgelukkig dat ze dit nog mag meemaken.

-

Er wordt nog een terrasje gepikt en dan komt de club aan boord. “Helaas is het te laat om de Vuurtoren van Thijs en Liliane nog aan te doen, maar we kunnen nog wel even een rondje Edam doen!” merkt Evert op.

Heleen vindt alles best; “Als ik meer weer lekker boven bij jou kan zitten!” lacht ze en heeft energie genoeg om de tour de force naar boven nog een keer te maken.

Weer aangemeerd in de haven nemen we afscheid van deze dappere vrouw en haar naasten en beseffen ons terdege, dat het ‘zomaar over kan zijn!’

Vaarwel Heleen

Auteur Vaarwens.

-

dank aan:

Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Haven Volendam voor de gastvrijheid

Photo Volendam voor de geweldige portretten

Bakkerij Kees Gutter voor de gedeeltelijke lunch

Stichting Ambulance Wens voor het vervoer en de verpleging

Vaarvrijwilligers Marijke en Martin voor hun inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...