Hoogbejaard wacht onze vaargast van vandaag in het zorgcentrum tot het zijn tijd is dat hij mag gaan. In zijn gedachten denkt hij terug aan mooie tijden en aan varen. Een lotgenoot maakte hem enthousiast over zijn vaardag waarvan hij zo enorm heeft genoten, maar Hennie denkt dat hij daarvoor niet in aanmerking zal komen, want hij is nog niet bedlegerig maar brengt vanwege zijn ziekte de dag door in de rolstoel. Er wordt een intake ingevuld door een medewerkster van het verpleeghuis, waarop wij actie ondernemen. Er is besloten dat Hennie in aanmerking komt voor een vaardag…

-

Al vroeg is men in de weer om Hennie ‘vaarklaar’ te maken en zijn beide zoons gaan mee. Er is wat onduidelijkheid over de rolstoeltaxi, maar beide zoons besluiten hun vader mee te nemen in de auto. Ze zijn veel te vroeg, maar Evert en vrijwilliger Bouk staan al klaar staan om hen op te vangen. Er is een allerhartelijkste ontvangst en even later staat Hennie pontificaal in de stuurhut van de Meander V op het podium zich te vergapen aan het schip waarmee hij vandaag het water op gaat. We kletsen, vertellen over de Meander V, over varen en verleden, over het heden en straks terwijl Lyda iedereen van koffie voorziet en dan gaan de trossen los.

-

De weerberichten zijn erbarmelijk, maar als we op de buienradar kijken, zien we dat het grootste gedeelte oplost en we krijgen amper de ramen nat. We scharrelen al vertellend ons rondje Gouwzee en de beide zoons genieten zichtbaar, maar Hennie sukkelt af en toe even weg. We zien zijn uiterst slechte conditie en de voorpret, de spanning en de reis eisen inmiddels hun tol. “Vind je het leuk pa?” zegt zijn zoon. “Geweldig! Erg leuk!” antwoord Hennie kort en volgens ons geniet hij meer van het samenzijn dan we aan hem kunnen zien, want de ziekte heeft ook de gelaatsuitdrukkingen aangetast.

-

Volendam… we meren aan en genieten van de heerlijke lunch die Lyda en Bouk hebben klaargemaakt. Hennie laat zijn hoofd zakken, ten teken dat hij moe is en als de jongens hem vragen hoe het gaat, zegt hij zachtjes; “Ik ben zooo moe, mogen we naar huis?”

We gooien los en varen terug naar Monnickendam, waar we zonder vandaag ook maar één bui gehad te hebben weer bij een mager zonnetje van boord gaan. We gaan samen nog de tour de force aan om onze zeer verzwakte gast weer in de auto te krijgen en nemen afscheid…

-

Vaarwel Hennie

Auteur Vaarwens.

-

dank aan:

Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Haven Volendam voor de gastvrijheid

Bakkerij Kees Gutter voor de gedeeltelijke lunch

Vaarvrijwilligers Lyda en Bouk voor hun inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...