Vaarwens 976 op 01-03-2022

Genieten van de Zaan…

Na een stormachtig leven, eindig je bedlegerig omdat je al jaren de strijd aanbindt tegen de fnuikende sluipmoordenaar. Het leven, de wereld en het weer gaan buiten je kamer om onverstoorbaar hun weg en het raam is het levende schilderij, waarachter alles doorgaat. Ankie (geb. 1952) overkomt het en haar levensverhaal is allerminst een kalme bries te noemen, maar eerder een opeenvolging van een serie stormen. Ankie is een jaar na haar vaardag in 2021 nog steeds strijdende en wil er erg graag nog eens, dus er wordt nogmaals een intake ingevuld.

In Amsterdam maken dagschipper Klaas en bootsen Hanneke en Ingrid het schip klaar voor ontvangst van onze gaste. Het schip wordt gezellig gemaakt en ingericht voor brancardontvangst, want Ankie komt met de SAW.

Een innemend verslag van dagschipper Klaas:

“Hé, u ken ik!” begroet Hanneke Ankie. “En ik jou,” kaatst Ankie terug. Vorig jaar maakten ze samen een stormrondje over de Amstel. Dan maken we vandaag een ander rondje stelt Klaas voor. “Ja, dat adviseerde Inge me ook al en ik wil naast jou in de cockpit krijg ik te horen. Mocht ik vorige keer ook.” Een soort van bevel waar ik later graag gehoor aan geef, want Ankie blijkt een gezellige praatpartner. M’n cryptogram van zaterdag vroeg me een ander woord voor spraakwaterval, waar als oplossing ‘lettergieter’ tevoorschijn kwam. Helemaal toepasbaar op onze heerlijke gaste die samen met meevarende hartsvriendin Evelien lief en leed deelt.

Na de koffie en gemberthee met soesje snel het water op, want Ankie weet alles al! Na passeren drukbezette scheepswerf van Damen en het monument de Vrede de Voorzaan op. Veel zal Ankie niet gezien hebben want er moet volop bij gekletst worden in de gezellige kuip. Hier wordt het tijd om naar voren te rijden en na enig manoeuvreren met en naar tevredenheid hoog stellen van de brancard, ben ik aan de beurt. Al keuvelend, waarbij ook oude en nieuwe wereldse toestanden ter sprake komen, passeren we de Wilhelminasluis en varen de kronkelende Zaan op. Het gezicht van Ingrid, evenals Klaas sloeproei(st)er, klaart op bij het zien van enkele bekende gebouwen als de Verkade koekfabriek.
“Hé, hier wordt elk jaar de Zaanrace geroeid.” Kennelijk is Ankie hier ook al eens geweest, want ze spreekt van de winkeltjes aan de Zaanse Schans. “Ik wil graag Zaanse mosterd. Die sterke die je neus uitkomt!”
Nou vooruit...

Rond lunchtijd meren we af bij de molen Het Jonge Schaap. Na de lunch bezoeken vriendin Evelien, Ingrid en ambulancepersoneel Jannie en Frans de molen en gaan we daarna op pad voor de mosterd. Een mooie wandeling edoch ietwat tegenvallend wat afstand betreft, wat Klaas noopt terug te gaan om de Vaarwens naar een nabije ligplaats te varen. Het passagieren op de Schans is goed bevallen en met gevulde tas wordt de gangway weer beklommen. Ankie spaart engeltjes en jawel in het houtspeelgoedwinkeltje hebben ze d’r één. Een flinke engel, die de hier goed van toepassing zijnde blijdschapszin: ‘Mijn God wat een engel’, teweegbrengt.

Terug of verder? Verder! En zo kronkelen we verder. Langs de Adelaar, de Sinterklaasboot de Elfin naar de Zaanbocht, waar een volgende wens van Ankie in vervulling gaat. Warme kibbeling. Evelien trakteert. Op Terschelling hebben ze de lekkerste zegt Ingrid, maar deze Volendamse gebakken vis komt zeker op plek twee. We krijgen nog bezoek van de havendienstboot en worden nog nėt niet begroet met de bekende overheidszin: ‘En wat zijn wij hier van plan?’, maar veel scheelt ’t niet. “Ja,ja ik weet dat dit gereserveerde ligplaatsen zijn, maar blabla…” Na de kibbeling snel op pad. We moeten immers de spoorbrug van Zaandam halen. Stagiaire Ingrid krijgt hier de kans het roer en het gashandel te leren kennen en na enige keren haar naam te hebben geschreven, wat enkele schimpscheutjes oplevert, snoert zij allen de mond en heeft zij het schip goed onder controle. Chapeau!

Het wordt tijd om met gezwinde spoed de thuishaven op te zoeken. Het is een mooie tocht geweest. Geen zonneschijn, maar we hebben geen onvertogen woord over het weer gehoord. De kringetjes in het water worden zelfs voor heel lief genomen. Voor aankomst worden lieve woorden gewisseld tussen Ankie en bemanning en bij het afscheid krijgen we als dank een lekkernij van Ankie. Dank je wel voor de prettige reis.

Vaarwel lieve Ankie
Auteur Vaarwens/ Klaas

Met dank aan:
Dagschipper Klaas en bootsen Hanneke en Ingrid voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het ambulancevervoer
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Houtzaagmolen Het Jonge Schaap voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Sluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

Een lief berichtje van de opvarenden:

Wij hebben het heel fijn gehad, voor Anky, ook voor mij, was het een warm bad! Genoten van de vaartocht vanuit de haven in Amsterdam naar de Zaanse Schans was prachtig. schipper Klaas wist tijdens de tocht veel te vertellen over bijzondere gebouwen en Zaanse huisje en molens. 1000 maal dank , we hebben een mooie dag gehad!
Groeten van Anky en Evelien