Vaarwens 1079 op 31-08-2022
Drie maal Evert is scheepsrecht, maar wel verwarrend…Er komt een spoedwens binnen met de tekst; “Het gaat niet goed met mijn vader, ongeveer drie maanden terug hebben we te horen gekregen dat hij palliatief is. Sinds die tijd gaat hij ook echt zienderogen achteruit.
Vader Evert (geb. 1945) is de eerste Evert vandaag. Hij is getroffen door nierfalen en leeft zijn laatste dagen. De beide dochters willen hem nog éénmaal verrassen door met hem het water op te gaan, want deze oude zeebonk heeft zout water in zijn aderen!
Via Google wordt al snel Stichting Vaarwens gevonden en de dochter schrijft verder op de intake; “Als oudste en jongste dochter van Evert weten we vrijwel zeker dat dit een geweldig cadeau voor hem zal zijn. Als ouwe zeebonk probeerde hij ons altijd bij te brengen wat nou ook alweer precies stuur- en bakboord was, en als er ergens een groot schip in de buurt was, vliegen de scheepvaart termen ons om de oren. In zijn jonge jaren heeft hij op de vaart vele continenten bezocht en is daarna in de haven terecht gekomen. Daar heeft hij nog een jaartje of 45 in de Amsterdamse en andere havens gewerkt waarvan het grootste deel als kraandrijver- instructeur.”
De MS Vaarwens ligt deze week te pronken op de @Hiswa te Water in Lelystad en de Meander V zal vanuit Monnickendam de honneurs waarnemen voor binnengekomen spoedwensen. Schipper Evert (de tweede Evert vandaag) heeft zijn ‘varend woonhuis’ weer omgebouwd tot ‘hospitaalschip’ en alle liftjes, rijplaatjes, mobiele toiletjes en andere zaken voor een vaarwens weer onder uit het schip gehaald. Het waait straf in Monnickendam en de Meander V wiegt zachtjes op de golven van de oostenwind. Henk en Riet (Monnickendammer vrijwilligers van het eerste uur) komen gezamenlijk aanlopen en helpen Evert met de voorbereidingen. Ze kennen de Meander V op hun duimpje en weten feilloos wat te doen… heerlijk!
De Wensenambulance uit Amsterdam heeft de sterk verzwakte Evert ondertussen uit Purmerend gehaald en arriveert op de haven. Als de deuren open gaan, volgt de ontmoeting met Evert nummer drie, de zoon van Evert, en Evert zijn echtgenote. Het wordt al lekker verwarrend met al die Everts, maar wel gezellig. Ook de auto met beide dochters is aangekomen en we zijn compleet. Vader Evert komt uit de ambu en schipper Evert ontfermt zich over hem; “We gaan vandaag varen op de woelige baren Evert! Lijkt je dat wat?”
De ogen van onze onfortuinlijke gast op de brancard slaan wijd open en hij zegt; “Wát een verrassing man. Je kan me niet gelukkiger maken. Sorry dat ik steeds moet huilen, maar het is even niet meer te bevatten dat dit nog kan! Mag ik in die rolstoel, want die brancard ligt niet zo lekker!”
Begrijpelijk, want Evert zijn magere lichaam kan weinig meer hebben, dus maakt hij kreunend, maar met liefde de overstap in onze rolstoel.
Al keuvelend lopen we de lange steiger af naar de Meander V. Onderweg geniet Evert al van de elementen van de natuur en het nautische sfeertje op de haven. De wind huilt door de masten en doet de stagen tingelen, de golven klotsen tegen de schepen en spetteren soms over de steiger, Evert is weer thuis… Evert schuift Evert langs de Meander V en vertelt dat dit zijn varend woonhuis is. “Een loodstender… Man, wat hebben we die vaak langszij gehad. Wát een mooi schip heb je er van gemaakt zeg!”
We gaan aan boord en onze oude zeereus wil niks liever dan bij Evert achter de stuurstand zitten. Daar kan hij ook comfortabel op de bank liggen en alles overzien terwijl schipper Evert vaart en vertelt. Tijdens de koffie doet hij een welkomstwoordje en legt uit hoe het allemaal is begonnen. Ademloos luistert de familie en dan komt het moment dat de beide motoren gestart worden en we het ruime sop kiezen. De wind waait, de zon schijnt, de vlag staat strak achterop het schip en we wiegen rustig langs alles wat er te zien valt rondom Marken.
In Volendam is het druk vanwege de aankomende kermis en wegens de harde wind blijven veel jachten vandaag liggen. Tóch heeft havenmeester Frans een stuk kade voor ons vrij weten te houden om in het pittoreske Volendam van de lunch te genieten. Onze gast eet als een dokwerker en zijn naasten slaan het met enige verbazing gade. Er komen blosjes op het gezicht en van enige vermoeidheid - waar hij normaliter de hele dag tegen vecht – is geen spoor te bekennen. Het is duidelijk, Evert heeft de ‘Vaarwensboost’ te pakken!
We gaan nog even naar buiten en daar is het flink ‘knobbelig’. Rustig doorklieft de Meander V traag wiegend de korte golfslag en op de bank ligt iemand enorm te genieten. Evert gaat in gedachten terug naar vroegere tijden op de zeevaart en dan vraagt schipper Evert; “Wat zou je er van vinden als jij het schip terug gaat varen naar Monnickendam?”
Dat is niet tegen dovemans oren gezegd en hij veert op om plaats te nemen in de comfortabele stuurstoel. Feilloos stuurt hij de Meander V keurig tussen de boeienlijn door naar haar thuishaven en geniet, maar niet met mate!
Bij aankomst in Monnickendam neemt schipper Evert het roer weer over om zijn schip met een uitzonderlijke manoeuvre dwars uit de box aan hogerwal in te varen. We gaan van boord, we gaan weer naar de parkeerplaats, naar de ambulance, waar de ziekte trouw heeft gewacht. De werkelijkheid keert terug en alle drie de ‘Everts’ hebben natte ogen bij het afscheid als onze gast zegt; “Man, wát een heerlijke dag, wát een cadeau! Dit had ik nooit meer durven dromen!”
Begrijpelijk, want Evert zijn magere lichaam kan weinig meer hebben, dus maakt hij kreunend, maar met liefde de overstap in onze rolstoel.
Al keuvelend lopen we de lange steiger af naar de Meander V. Onderweg geniet Evert al van de elementen van de natuur en het nautische sfeertje op de haven. De wind huilt door de masten en doet de stagen tingelen, de golven klotsen tegen de schepen en spetteren soms over de steiger, Evert is weer thuis… Evert schuift Evert langs de Meander V en vertelt dat dit zijn varend woonhuis is. “Een loodstender… Man, wat hebben we die vaak langszij gehad. Wát een mooi schip heb je er van gemaakt zeg!”
We gaan aan boord en onze oude zeereus wil niks liever dan bij Evert achter de stuurstand zitten. Daar kan hij ook comfortabel op de bank liggen en alles overzien terwijl schipper Evert vaart en vertelt. Tijdens de koffie doet hij een welkomstwoordje en legt uit hoe het allemaal is begonnen. Ademloos luistert de familie en dan komt het moment dat de beide motoren gestart worden en we het ruime sop kiezen. De wind waait, de zon schijnt, de vlag staat strak achterop het schip en we wiegen rustig langs alles wat er te zien valt rondom Marken.
In Volendam is het druk vanwege de aankomende kermis en wegens de harde wind blijven veel jachten vandaag liggen. Tóch heeft havenmeester Frans een stuk kade voor ons vrij weten te houden om in het pittoreske Volendam van de lunch te genieten. Onze gast eet als een dokwerker en zijn naasten slaan het met enige verbazing gade. Er komen blosjes op het gezicht en van enige vermoeidheid - waar hij normaliter de hele dag tegen vecht – is geen spoor te bekennen. Het is duidelijk, Evert heeft de ‘Vaarwensboost’ te pakken!
We gaan nog even naar buiten en daar is het flink ‘knobbelig’. Rustig doorklieft de Meander V traag wiegend de korte golfslag en op de bank ligt iemand enorm te genieten. Evert gaat in gedachten terug naar vroegere tijden op de zeevaart en dan vraagt schipper Evert; “Wat zou je er van vinden als jij het schip terug gaat varen naar Monnickendam?”
Dat is niet tegen dovemans oren gezegd en hij veert op om plaats te nemen in de comfortabele stuurstoel. Feilloos stuurt hij de Meander V keurig tussen de boeienlijn door naar haar thuishaven en geniet, maar niet met mate!
Bij aankomst in Monnickendam neemt schipper Evert het roer weer over om zijn schip met een uitzonderlijke manoeuvre dwars uit de box aan hogerwal in te varen. We gaan van boord, we gaan weer naar de parkeerplaats, naar de ambulance, waar de ziekte trouw heeft gewacht. De werkelijkheid keert terug en alle drie de ‘Everts’ hebben natte ogen bij het afscheid als onze gast zegt; “Man, wát een heerlijke dag, wát een cadeau! Dit had ik nooit meer durven dromen!”
Vaarwel Evert
Auteur Vaarwens.
Evert: † 17-11-2022
-
Met dank aan:
Schipper Evert en boots Henk en gastvrouw Riet voor hun inzet
WensenAmbulance Amsterdam voor het vervoer en de verpleging
Haven Volendam voor de gastvrijheid tijdens de lunch
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Een prachtig dankwoord van Paulina:
Hoi team Stichting Vaarwens,
Wat was het een mooie dag jongens, eerder dit jaar op 31 augustus waren wij aan boord van de Meander met onze pa.
Evert is nog steeds onder ons maar het gaat heel slecht. Het blijkt dat een lichaam soms ‘effectief’ om kan gaan met weinig, weinig eten, weinig drinken, geen beweging enz, dit sleept zich voort en rest niets anders dan wachten. Hij is weinig wakker en zijn hersenen laten hem door de vergiftiging van zijn lichaam vaak in de steek. Op spaarzame heldere momenten (hij heeft nog geen opiaten)is het voor ons fijn maar ook ontzettend verdrietig zodra hij weer beseft van wat er speelt. Mantelzorgen is dankbaar en pittig tegelijk.
Eindelijk vind ik de tijd om jullie de foto’s toe te sturen. Eerst kon ik het emotioneel niet aan om de foto’s terug te kijken en later was ik vaak te moe om nog te gaan sorteren en uitzoeken. Wel had ik al vrij snel een paar foto’s voor papa uitgeprint, ze hangen boven zijn bed, en zijn te zien op een digitaal fotolijstje. Als jullie het leuk vinden dan vindt je in de link onder deze mail de foto’s om te bekijken of evt. te downloaden (ik heb er voor nu geen code of pin op gezet). Ps, foto’s van de boot zijn met mobiel gemaakt vandaar dat ze niet zo groot bekeken kunnen worden.
Wij zijn jullie eeuwig dankbaar dat wij bij Evert zijn allerlaatste uitje mochten en konden zijn, het was een prachtige dag!
Ik weet dat er heel veel bij komt kijken om dit te regelen en er ontzettend veel mensen voor en achter de schermen bezig zijn geweest om ons een geweldige dag te bezorgen. Namens de gehele familie willen wij iedereen ontzettend bedanken!!
- Lieve Kapitein Evert, geen woorden voor jou, wat ben jij een bijzonder mens, jouw hart is groot!
- Inge, dank voor je adequate hulp, zonder jou doortastendheid hadden we dit niet voor elkaar gekregen. En dank voor je gastvrijheid dat we op jullie boot mee mochten varen, Het lijkt me leuk je nog eens live te ontmoeten.
- Henk, wat een fijne peer ben jij, het was fijn dat je er bij was, je straalt zoveel rust uit. Ik weet dat je het niet altijd even makkelijk hebt, heel veel sterkte, ik wens je alle geluk toe en dank voor de mooie foto’s.
- Mevrouw Riet, nog zo’n lieverd. Wat heeft u goed voor ons gezorgd. Haha, ik had voor de zekerheid nog een paar bammetjes in de tas meegenomen, ik had er geen idee van hoe u ons zou verwennen met al die lekkernijen😊. Dank u wel, uw aanwezigheid gaf ons een huiselijk gevoel.
Verder nog : - Saskia van de planning - Frans de Havenmeester van Volendam en natuurlijk Stichting de Wensambulance Amsterdam/ Waterland. Het was even een shock voor Ever Sr, toen hij even vergeten was waarom hij daar lag maar dank zij jullie goede zorg was hij weer snel gerustgesteld en heeft hij kunnen genieten van een onvergetelijke dag. Of in zijn eigen bewoording ‘De mooiste dag van zijn leven’ .
Dank je wel; - Aafke, de Wens Coördinator en natuurlijk de geweldige vrijwilligers - Monique en Christa, wat een toppers zijn jullie! Diepe buiging ook voor jullie. Was leuk dat jullie ook mee aan boord waren, ik hoop dat jullie ook evengoed een fijne dag beleeft hebben. Het was in ieder geval een stralend mooie dag!
Warme groet,
Paulina Renaud - van Buschbach, Moeder Nel, Zus Eveline, Evert Jr & vaderEvert Sr.
Xxx
