Vaarwens 1101 op 07-10-2022

Vandaag schijnt de zo voor onze gaste Emmelie (geb. 1931). Ze gaat gestaag achteruit en het leven kan zomaar over zijn. Haar zoon Rien vulde de volgende informatie in op het aanvraagformulier: “Mijn 91 jarige moeder houdt eigenlijk allerlei uitnodigingen om buiten het verzorgingshuis iets te ondernemen al heel lang af. Maar toen ik haar deze unieke uitnodiging overbracht, verdampten alle leeuwen en beren die zij meestal voor zich ziet, in dit geval als sneeuw voor de zon. Hiervoor wil zij graag nog een keer buiten haar veilige omgeving van Het Twiskehuis gaan. Jullie vrijwilligster Anita heeft ons opgebeld en ons op de hoogte gebracht van dit unieke aanbod om te varen met de vriendin van haar dit jaar overleden moeder, tevens Anita’s lievelingstante…”

In Amsterdam schijnt de zon alweer en er scharrelen wat Hollandse wolkjes tussendoor. Dagschipper Anita en boots Carla maken de MS Vaarwens klaar en gezellig voor de ontvangst van Emmelie en haar naasten.

Een prachtig verslag van schipper Anita;

Even het verleden:
Tante Emmelie is als kind opgegroeid met twee broers en een zus in een kleine roef van de sleepboot ‘Maasstad’ en werd in haar jeugd vriendin met Riek (mijn moeder). Ze gingen samen uit en zetten meerdere keren ‘de bloemetjes buiten’. Ze verloren elkaar een paar jaar uit het oog, maar toen mijn vader met een collega van de zelfde maatschappij stond te praten op de baggermolen, kwamen de mannen er achter dat hun vrouwen vriendinnen waren en voorheen altijd samen uit gingen... Dat werd dus vriendschap voor het leven voor de twee gezinnen..

Ze hebben heel wat keren met zand of grind het IJ, Amsterdam Rijnkanaal, De Waal en de Maas bevaren en als we elkaar tegen kwamen werd er hard gezwaaid.. Als de reis het toe liet, dan gingen we bij elkaar langszij, knoopten ze de schuiten aan elkaar vast en gingen we bij elkaar op visite en speelde ik (Anita) met Rien in de box aan boord. Vandaar dat Rien voor eeuwig mijn boxvriend zal blijven…
Jaren later kwamen ze in Amsterdam-Noord op vijf minuten afstand van elkaar te wonen en konden ze in de tuin oude herinneringen ophalen.

En weer later bleven de vriendinnen samen achter na het overlijden van onze vaders...
Dat het gelukt is, is een wonder maar Emmelie en Riek hebben nog zeven maanden in hetzelfde verzorgingshuis gewoond, maar afgelopen maart kwam daar een einde aan omdat Riek overleed. Nu is alleen tante Emmelie er nog, maar wat een kanjer wat een sterke dappere vrouw..

Over vandaag:
Rond half elf kwam de familie Schreuders aan boord. Een feest zou het worden, dat zag je zo.. Tante Emmelie, zoon Rien en vrouw Olga, broer Jan en vrouw Maddy. Broer Jan heeft meer dan 35 jaar bij de havendienst in Amsterdam gevaren en is al vele jaren met pensioen. Onze Vip-gast mocht de route bepalen, en, de keuze is reuze. Uiteindelijk wilde ze alle kanten op, als er maar gevaren werd. Met de rolstoel op de lift naast mij zag je haar genieten. Eerst voor de stad langs en daar kwam mijn broer (Ko) uit de stuurhut van de pont om heel hard naar ons te zwaaien... Tante Emmelie zei; “kleine Kootje”, maar mijn broer is twee meter lang, dus lachen.

Daarna rondje IJhaven en toen richting Entrepothaven. Wat vandaag opviel, was dat de stoelen weinig gebruikt werden want watermensen willen niets missen en staan met lange nekken alles te volgen...Tijd om ergens aan te meren voor de lunch was er niet, al varende en naar buiten kijkend, at Tante Emmelie i.p.v. haar broodje jam een broodje filet en ook nog een krentenbol! Water maakt hongerig!

Gevaren moest er worden, dus na ook nog een rondje zijkanaal K naar Nieuwendam, zijn we opgestoomd naar Zaandam. Daar zijn we alle zijhavens even ingedoken en ome Jan zijn boot ligt daar in de jachthaven bij de sluis, dus werd er weer gezwaaid door buren en zelfs een vriend op vijf hoog. Op de terugweg nog even - met toestemming van de havendienst - een rondje Coenhaven gedaan. We gingen steeds langzamer varen maar toch kwam de Marina in zicht. Er was geen ontkomen aan, maar we moesten afscheid nemen, maar wat hebben alle opvarenden, ikzelf en vooral onze Vip-gast zien stralen. Deze dag is een fantastische herinnering voor ons allen...

Vaarwel Emmelie
Auteur Vaarwens / Anita

Met dank aan:
Dagschipper Anita en boots Carla voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Port of Amsterdam voor de vergunningen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

Een lieve email van Rien en familie:

Beste mesnsen.
Dat het een geweldige vaardag is geweest, heb ik al eerder in een mail onder woorden gebracht. Het is indrukwekkend wat jullie met Stichting Vaarwens in de afgelopen jaren tot stand hebben gebracht en nog steeds in de praktijk brengen. En natuurlijk zijn we ook super trots op onze vriendin Anita, die als kapitein op de Vaarwens, met liefde en overtuiging, haar steentje hieraan bijdraagt. En nu dus ook nog de vele mooie foto’s ontvangen, hartelijk dank daarvoor! Daar zijn we uiteraard ook erg blij mee. Ik zou je daarvoor al eerder hebben bedankt, ware het niet dat de mail in het postvak “reclame” was beland en ik niet gewend ben daarin te kijken. Dus zag ik gisteren (!) pas dat jij op de dag van de vaardag, ‘s avonds om 19.50 het fotobestand al hebt verstuurd! Terwijl wij het op zich helemaal niet vreemd vonden dat er - in onze beleving dan - een aantal dagen overheen ging. Maar nee hoor, ook dát bleek op de vaardag zelf nog te zijn afgerond. Wat een perfecte organisatie! En met de vele foto’s, onvermoeibaar en vaak ook vindingrijk door boots Carla, van werkelijk álle kanten genomen, opgeteld bij wat wij zelf nog aan foto’s en filmpjes hebben geschoten, zullen wij deze mooie, bijzondere dag nog vele malen opnieuw kunnen beleven!
Hartelijke groeten van
Rien Schreuders en familie