Vaarwens 1132 op 28-01-2023

Dieneke, een vrouw van 62 jaar, werkend in de gezondheidszorg, vrouw van echtgenoot Rick, moeder van dochters Nena en Lara, schoonmoeder van Richard en oma van Loes. Ze geniet van het leven en afgelopen zomer vooral van het fietsen met een ‘bakfiets’ met kleindochter Loes door de heerlijk geurende en kleurende bollenvelden. Het leven lijkt goed, totdat zij in september hoort dat ze haar kleindochter niet groot zal zien worden. Het gaat hard, heel hard en een spoedaanvraag voor een vaardag wordt gedaan. Als zo’n vraag binnen komt, weten wij maar al te goed dat de noodklok luidt en deze prachtige familie het naderende noodweer niet kan omzeilen.

Een mooie impressie van de dag door schipper Frouk:

Vandaag is de dag voor Dieneke met haar dierbare familie. Het is zaterdag en dan zijn we altijd een heel klein beetje later…. Om koud half tien gaat de telefoon met de opgewekte stem van Desiree, de verpleegkundige op de ambu van de SAW, vandaag bestuurd door Siem, die vrolijk meldt dat ze met tien minuten bij ons zijn! Gauw de koffie aan, de sleutels gepakt, fototoestel in de aanslag en daar zijn ze al! Ook kleindochter Loes is veilig in een zwemvest is mee. We heten allen welkom in een heerlijk warme Vaarwens, waar de kachel(s) snorren en de koffie welkom geurt. We maken kennis, doen een woordje en maken een plan. De Zaanse schans, de mooie huisjes en de molens, daar wil Dieneke naar toe. De laatste wolken trekken weg en een heerlijke zon verwarmt ons, onze gaste en onze harten.

Op het kanaal neemt Lara het roer over en stuurt ons veilig naar de Wilhelminasluis. Er wordt honderd uit gepraat en ook de kleine twee jarige Loes vraagt de nodige aandacht. Wij allen genieten van nog een bakkie en wat lekkers en Dieneke geniet van de zon, ze staat binnen, naast het aanrecht en kijkt achteruit, zodat ze alles rustig in zich op kan nemen. Gerrit en Frouk vertellen over ‘het Zaanse’; Tsaar Peter de Groote, de scheepswerven het houtzagen voor de scheepsbouw (in de Zaanstreek veel sneller door het gebruik van de windmolens dan in Amsterdam). We passeren vlot de Wilhelminasluis, varen over een spiegelgladde Zaan en laven ons aan al het moois om ons heen. Al voor twaalf uur meren we af bij houtzaagmolen ‘het Jonge Schaap’. De familie gaat lekker even de wal op en een van de molenaars komt aan boord vertellen over molens.

Dieneke staat inmiddels op het ‘achterbalkon’ neemt een paar ‘trekjes’ en geniet van de rust op het water, de ver dragende stemmen en vooral van de zon op haar gezicht. Gerrit ontfermt zich over de lunch en ik heb tijd voor een mooi gesprek met Dieneke en later ook met haar man Rick die zich bij ons voegt.
Dan komt Loes terug en vertelt van de molen en de wieken die draaien en er worden liedjes met haar ‘gezongen’ en zij draait met haar armen als molenwieken in het rond en oma geniet………
Allen schuiven aan voor de heerlijke lunch, prima verzorgd door de HEMA en heerlijk geserveerd door Gerrit. De tafel wordt grote eer aangedaan!

Als we bespreken hoe we nu verder zullen gaan, geeft Dieneke aan moe te worden en ze graag wil genieten van de terugtocht. Loes slaapt inmiddels heerlijk beneden in haar eigen camping bedje en het rustig brommen van onze John Deer draagt daar zeker positief aan bij.
Genietend van Zaanse historie, industrieel erfgoed, cacao en mais verwerkende industrie, ‘goedjaarseinden’ en het huisje van Monet, bereiken we de alweer klaar staande Wilhelminasluis. Eén van Frouks oud- collega’s kwam nog even naar beneden en er was een gezellige kout en een warm weerzien. We schutten naar buiten en Gerrit stuurt ons rustig richting Marina. Helaas komt ook aan zo’n prachtige dag een eind en we begeleiden deze lieve familie naar de parkeerplaats, maar niet voordat we nog mooie herinneringen met elkaar op beeld vast leggen.

We nemen afscheid en zwaaien na, Dieneke bereidt zich voor op haar laatste tocht op de bakfiets, met een band van bloemen en iedereen mag zijn bloemen mee nemen en in de band bijsteken. De rit zal leiden door de geurende en kleurende bollenvelden…