Vaarwens 1134 op 17-02-2023

Onze vaargaste vandaag is Carmen (geb. 1970) die samen met haar man, zus, zoon en zijn partner de vaardag komt beleven. De sluipmoordenaar heeft zich in haar hoofd genesteld, waardoor haar linker lichaamshelft niet meer functioneert. Carmen is getrouwd op het water, dus water speelt een belangrijke rol in het leven van haar en haar man. Ze hebben ook zelf een prachtig klassieke houten Boeschboot gehad en het verlangen naar het water blijft, ongeacht haar situatie. Haar zus Renate overlegt en vult een intakeformulier in op onze website. Vandaag gaat Carmen weer varen…

In Amsterdam is het ineens heel ander weer. De rust van de windstille dagen heeft plaats gemaakt voor enige onstuimigheid en het schip is bedekt met een lading woestijnzand terwijl ze gisteren nog gewassen is. Dagschipper Onno en boots Gerda treffen voorbereidingen voor de vaardag en maken het schip enigszins toonbaar. Even later klinkt een muziekje, pruttelt de koffie en zijn de broodjes gehaald. We zijn er klaar voor…

Een mooi verslag van schipper Onno:

Rond tienen arriveren zus Renate en zoon Troy met partner Robbin op het kraanspoor, al snel gevolgd door de Wensambulance die ons Carmen en haar man Frits brengt. Het is bewolkt maar gelukkig droog en niet al te koud. Wensambulance-bemanning Linda en René manoeuvreren de brancard behendig naar de Vaarwens waar we ná een groepsfoto snel de warmte van het schip opzoeken. Boots Gerda trakteert ons op verse koffie, met de welbekende heerlijke soesjes en we bepraten waar de reis vandaag heen zou kunnen gaan.

Er staat een harde wind, het Markermeer is daarom geen optie. Niet getreurd, de stad Amsterdam is een mooie optie en ook de Zaanse Schans waar we de houtzaagmolen ‘Het Jonge Schaap’ in vol bedrijf kunnen zien! Carmen kiest voor de laatste optie, dus gaan we los en ontworstelen we ons aan de lagerwal in de Marina. Alle gasten hebben wel iets met water te maken! Frits heeft lange tijd prachtige Boesch boten gebouwd en samen met Carmen heeft hij lang van hun eigen exemplaar genoten! Renate gaat binnenkort op haar eigen varend woonschip wonen en Troy is helemaal verslingerd aan stoomtreinen, maar ook water tenslotte…

Vanaf het Noordzeekanaal stuurt René ons het Zaanse Gat - oftewel zijkanaal-G - in. Na een snelle schutting in de Wilhelminasluis stuurt Troy ons verder de Zaan op. Carmen vertelt over de longkanker die na een operatie toch weer gesignaleerd werd en vervolgens over de verschijnselen die na verder onderzoek op een tumor in haar hoofd duidden. De sterkte van de eenzijdige verlamming is soms meer, soms minder, en progressief, maar toch beleeft ze deze reis met een aanstekelijke vrolijkheid. Respect!
“Je kan er maar beter wat van maken!” lacht Carmen en zo komt dat bij ons zeker over.

Na ruim een kwartier wachten voor de spoorbrug (de schipper had niet goed in z’n spoorboekje gekeken… stuurt Troy ons verder door de bruggen. Dan doemen de draaiende molens van de Zaanse Schans op. De wind blaast de Vaarwens behoedzaam langszij de steiger van ‘Het Jonge Schaap’ en molenaar Tim biedt ons zijn gastvrijheid aan. Terwijl boots Gerda de lunch voorbereidt gaan wij allen de wal op en ‘beklimmen’ de molen om vervolgens te aanschouwen hoe met de kracht van de wind onverstoord een grote dikke Es uit het Amsterdamse Bos in planken gezaagd wordt. Magnifiek!. Na wat ‘snuffelen’ in de expositieruimte onder de molen keren we terug naar de Vaarwens om aan te schuiven voor de Lunch. Een ieder laat het zich welgevallen.

Dan is het tijd om weer te gaan varen! Alle paarden van stal, boomstammen vóóruit, ondiepte achteruit, en de knoertharde wind blaast ons tegen lagerwal. Maar het lukt !! Troy neemt het roer en ditmaal de spoorbrug goed getimed, stuurt hij ons de Zaan af ,door de Wilhelminasluis en naar het Noordzeekanaal, als van een leien dakje, gesmeerd en soepel. Carmen slaat het allemaal gade. We maken nog een lus door de Mercuriushaven, werpen een blik in de Oude Houthaven, pirouetten bij de KNSM en laten ons door de wind gedwee langszij vlijen op ons vaste stekje in de Marina.

Het is een mooie reis geweest met lieve gasten en terwijl het licht de lucht breekt nemen we met pijn in het hart afscheid,