Vaarwens 1160 op 22-05-2023
Harde werker... 
Bart (geb. 1936) heeft drie weken geleden te horen gekregen dat hij kanker heeft. Daarna is hij door een val en de achteruitgang in het ziekenhuis terecht gekomen. Het ging op en af en hij is vorige week thuisgekomen, maar het gaat ineens heel slecht waarbij zijn conditie erg achteruit gaat. Zijn naasten dienen een wens in bij de Veluwse Wens Ambulance en die nemen contact met ons op voor een Vaarwens. Na enkele uren is de wens geregeld, want de Meander V ligt klaar in Monnickendam omdat de MS Vaarwens nog in reparatie is.
Bart (geb. 1936) heeft drie weken geleden te horen gekregen dat hij kanker heeft. Daarna is hij door een val en de achteruitgang in het ziekenhuis terecht gekomen. Het ging op en af en hij is vorige week thuisgekomen, maar het gaat ineens heel slecht waarbij zijn conditie erg achteruit gaat. Zijn naasten dienen een wens in bij de Veluwse Wens Ambulance en die nemen contact met ons op voor een Vaarwens. Na enkele uren is de wens geregeld, want de Meander V ligt klaar in Monnickendam omdat de MS Vaarwens nog in reparatie is.
In Monnickendam maken schipper Evert en vrijwilligsters Anneke en Hanneke de Meander V klaar voor brancardbezoek. Het is toch even meer werk dan de MS Vaarwens, die helemaal gelijkvloers is. Dus… liftje naar de stuurhut er in, rijplaten op het kuipluik, opstapjes en buitentoiletje klaar zetten… ach, er is al weer enige routine! Als de grote koffiepot pruttelt, is het wachten op Bart, die begeleid ddoor zijn zoon en dochter met de Veluwse Wens Ambulance uit Elst moeten komen.
Een mooi verslag van boots Anneke:
De wensambulance meldt zich en samen halen we onze gast Bart, zoon Gijs en dochter Sofie op. We nemen de rolstoel mee. Het is nog een aardig stukje lopen over de hobbelige steiger. Met de brancard was dit geen optie maar ook bij Bart ging de voorkeur uit naar de rolstoel. Zo kan hij al meteen van dit wandelingetje genieten. Hij ziet een mooi stukje van de haven waar verschillende soorten schepen aan de steiger liggen. Ook mooie watervakantiewoningen die te huur zijn. En dan ligt daar de Meander V. Onze gasten zijn verrast, zo’n bijzonder schip dat woonhuis is en tegelijk helemaal geschikt gemaakt voor vervoer van ernstig zieke mensen.
Aan boord neemt Bart plaats op de bank naast de stuurstoel. Daar heeft hij een mooi uitzicht en is voor ieder ook een plaatsje vlak bij hem. We starten met koffie, wat lekkers en een korte toelichting over hoe de dag er uit gaat zien. Evert vertelt ook enthousiast over de ontstaansgeschiedenis van de stichting en de levensloop van de Meander. Het ijs is meteen gebroken.
Dan maken we de lijnen los en zetten koers naar Marken. Onderweg vertelt Evert, met de nodige humor, over de ontwikkeling van de souvenirwinkels van Marken. Hoe Sijtje Boes er de grondlegster van was door haar slimme ondernemerschap. Ze maakte zelf aardige kleine kunstwerkjes die zij verkocht waarbij nieuwsgierige toeristen ook haar huisje, tegen entreegeld, mochten bekijken. Zo verdiende zij goed en nu worden er vooral souvenirs verkocht van Chinese makelij.
We maken een ererondje door de haven en passeren opnieuw het mooie kunstwerk bij de ingang van de haven, ter herinnering aan de watersnoodramp in 1916, waarbij een aantal Markernaren verdronken.
We zetten koers richting Volendam. Inmiddels laat de zon zich beter zien, de wind wordt wat gematigder en de beloofde zomerdag lijkt er nu ook echt aan te komen. Bij Volendam gaan we allemaal van boord. Het is er een gezellige drukte. Terwijl Evert aan boord blijft en een kleine “storing” verhelpt, geniet ons gezelschap van een toeristisch wandelingetje over de boulevard. Een softijsje is een traktatie. Jammer dat die zo klein is vindt Bart.
Het VOC schip “de Utrecht“ ligt in volle glorie aan de kade. Een fotogeniek plaatje waar we allemaal van genieten. Terug aan boord staat de lunch klaar. Op het achterschip zijn de wanden opgerold en hebben we een heerlijk eigen terras.
Dan is er even tijd voor een praatje. Bart heeft een actief leven geleid waarin hij diverse banen had. Altijd aanpakken. Onder andere in de steenfabriek langs de Rijn, dat was sjouwen. Ook zorgde hij langdurig voor zijn vrouw die vaak ziek was. Elf jaar geleden heeft hij afscheid van haar moeten nemen maar zij is altijd bij hem in hun gezamenlijke trouwring.
Hij is gezegend met zeven kleinkinderen en ook zeven achterkleinkinderen. Daar is hij heel blij mee. Zijn zoon Gijs vertelt hoe het bij hem in het gezin altijd de zoete inval was en is. De kinderen namen vaak vriendjes en vriendinnetjes mee naar huis die hartelijk welkom waren. Daar hebben ze nu nog steeds gezellige contacten mee waar hun “bargezellig”-app een hulpmiddelen bij is.
Sofia geniet ook volop. Deze bijzondere dag zet haar wel aan het denken. Ze heeft leuk werk maar haar tijd wordt steeds kostbaarder. Wanneer zal ze stoppen met werken en meer tijd voor andere dingen hebben? De ziekte en eindigheid van haar vader maakt dat zij nu heel concreet met deze vragen geconfronteerd wordt. Deze week had zij vakantie en gelukkig veel tijd voor haar vader. Maar morgen wacht het werk weer...
Nadat iedereen voldaan van de lunch is, vertrekken we naar het open water richting vuurtoren “het Paard van Marken”. Wat een plaatje. Gijs zou er wel willen wonen. Evert helpt hem er aan herinneren dat het altijd buffelen is. Geen drinkwater, altijd met die tractor heen en weer. En je moet van eenzaamheid houden. Dan gaat het richting Edam. De wind is gunstig en Evert stuurt de Meander V behendig de kleine monding van de haven in. Daar achter ligt een mooie kleine haven, vol met zeiljachten, groot en klein. Een rondje draaien om weer terug naar open water te varen past precies. Daar durft Gijs het aan om het stuur over te nemen. Hij krijgt instructie goed te letten op de groene en rode boeien. Op de kaart ziet hij de richting waarin we varen. Maar er staan ook allemaal tekentjes op die hij niet kent. Evert vertrouwt hem het hele schip toe maar dan voelt Gijs zich toch beter wanneer Evert in de buurt is. Arie, de chauffeur van de wensambulance neemt ook even het stuur over. Dat is toch even anders dan het besturen van de auto. Boeien zijn net verkeersborden. Evert is een goed instructeur, de rode boeien links houden, aan de kant van het hart, want we gaan richting land, en daar wachten onze liefjes. (En gaan we richting zee dan zijn de rode boeien rechts, we verlaten onze liefjes) Dat vergeten we nu nooit meer.
Dan komt de haven van Monnickendam in zicht. Evert neemt het roer over om de Meander V weer precies op de juiste plek aan te kunnen meren.
Voor Bart, Gijs Sofia en de andere familie breekt er nog een intensieve tijd aan. Deze dag heeft hen weer nieuwe energie gegeven. We nemen hartelijk afscheid van elkaar en geven nu het stuur vol vertrouwen over aan Arie, de ambulancechauffeur en Aleida, de ambulanceverpleegkundige, die Bart vakkundig terzijde staat onderweg terug naar de Betuwe.
Vaarwel Bart
Auteur Vaarwens / Anneke
Met dank aan:
Schipper Evert en bootsen Hanneke en Anneke voor hun inzet
Veluwse Wens Ambulance voor het vervoer en de verpleging
Haven Volendam voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Marina Monnickendam voor de medewerking
Bakkerij Kees Gutter voor de gedeeltelijke lunch
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
De wensambulance meldt zich en samen halen we onze gast Bart, zoon Gijs en dochter Sofie op. We nemen de rolstoel mee. Het is nog een aardig stukje lopen over de hobbelige steiger. Met de brancard was dit geen optie maar ook bij Bart ging de voorkeur uit naar de rolstoel. Zo kan hij al meteen van dit wandelingetje genieten. Hij ziet een mooi stukje van de haven waar verschillende soorten schepen aan de steiger liggen. Ook mooie watervakantiewoningen die te huur zijn. En dan ligt daar de Meander V. Onze gasten zijn verrast, zo’n bijzonder schip dat woonhuis is en tegelijk helemaal geschikt gemaakt voor vervoer van ernstig zieke mensen.
Aan boord neemt Bart plaats op de bank naast de stuurstoel. Daar heeft hij een mooi uitzicht en is voor ieder ook een plaatsje vlak bij hem. We starten met koffie, wat lekkers en een korte toelichting over hoe de dag er uit gaat zien. Evert vertelt ook enthousiast over de ontstaansgeschiedenis van de stichting en de levensloop van de Meander. Het ijs is meteen gebroken.
Dan maken we de lijnen los en zetten koers naar Marken. Onderweg vertelt Evert, met de nodige humor, over de ontwikkeling van de souvenirwinkels van Marken. Hoe Sijtje Boes er de grondlegster van was door haar slimme ondernemerschap. Ze maakte zelf aardige kleine kunstwerkjes die zij verkocht waarbij nieuwsgierige toeristen ook haar huisje, tegen entreegeld, mochten bekijken. Zo verdiende zij goed en nu worden er vooral souvenirs verkocht van Chinese makelij.
We maken een ererondje door de haven en passeren opnieuw het mooie kunstwerk bij de ingang van de haven, ter herinnering aan de watersnoodramp in 1916, waarbij een aantal Markernaren verdronken.
We zetten koers richting Volendam. Inmiddels laat de zon zich beter zien, de wind wordt wat gematigder en de beloofde zomerdag lijkt er nu ook echt aan te komen. Bij Volendam gaan we allemaal van boord. Het is er een gezellige drukte. Terwijl Evert aan boord blijft en een kleine “storing” verhelpt, geniet ons gezelschap van een toeristisch wandelingetje over de boulevard. Een softijsje is een traktatie. Jammer dat die zo klein is vindt Bart.
Het VOC schip “de Utrecht“ ligt in volle glorie aan de kade. Een fotogeniek plaatje waar we allemaal van genieten. Terug aan boord staat de lunch klaar. Op het achterschip zijn de wanden opgerold en hebben we een heerlijk eigen terras.
Dan is er even tijd voor een praatje. Bart heeft een actief leven geleid waarin hij diverse banen had. Altijd aanpakken. Onder andere in de steenfabriek langs de Rijn, dat was sjouwen. Ook zorgde hij langdurig voor zijn vrouw die vaak ziek was. Elf jaar geleden heeft hij afscheid van haar moeten nemen maar zij is altijd bij hem in hun gezamenlijke trouwring.
Hij is gezegend met zeven kleinkinderen en ook zeven achterkleinkinderen. Daar is hij heel blij mee. Zijn zoon Gijs vertelt hoe het bij hem in het gezin altijd de zoete inval was en is. De kinderen namen vaak vriendjes en vriendinnetjes mee naar huis die hartelijk welkom waren. Daar hebben ze nu nog steeds gezellige contacten mee waar hun “bargezellig”-app een hulpmiddelen bij is.
Sofia geniet ook volop. Deze bijzondere dag zet haar wel aan het denken. Ze heeft leuk werk maar haar tijd wordt steeds kostbaarder. Wanneer zal ze stoppen met werken en meer tijd voor andere dingen hebben? De ziekte en eindigheid van haar vader maakt dat zij nu heel concreet met deze vragen geconfronteerd wordt. Deze week had zij vakantie en gelukkig veel tijd voor haar vader. Maar morgen wacht het werk weer...
Nadat iedereen voldaan van de lunch is, vertrekken we naar het open water richting vuurtoren “het Paard van Marken”. Wat een plaatje. Gijs zou er wel willen wonen. Evert helpt hem er aan herinneren dat het altijd buffelen is. Geen drinkwater, altijd met die tractor heen en weer. En je moet van eenzaamheid houden. Dan gaat het richting Edam. De wind is gunstig en Evert stuurt de Meander V behendig de kleine monding van de haven in. Daar achter ligt een mooie kleine haven, vol met zeiljachten, groot en klein. Een rondje draaien om weer terug naar open water te varen past precies. Daar durft Gijs het aan om het stuur over te nemen. Hij krijgt instructie goed te letten op de groene en rode boeien. Op de kaart ziet hij de richting waarin we varen. Maar er staan ook allemaal tekentjes op die hij niet kent. Evert vertrouwt hem het hele schip toe maar dan voelt Gijs zich toch beter wanneer Evert in de buurt is. Arie, de chauffeur van de wensambulance neemt ook even het stuur over. Dat is toch even anders dan het besturen van de auto. Boeien zijn net verkeersborden. Evert is een goed instructeur, de rode boeien links houden, aan de kant van het hart, want we gaan richting land, en daar wachten onze liefjes. (En gaan we richting zee dan zijn de rode boeien rechts, we verlaten onze liefjes) Dat vergeten we nu nooit meer.
Dan komt de haven van Monnickendam in zicht. Evert neemt het roer over om de Meander V weer precies op de juiste plek aan te kunnen meren.
Voor Bart, Gijs Sofia en de andere familie breekt er nog een intensieve tijd aan. Deze dag heeft hen weer nieuwe energie gegeven. We nemen hartelijk afscheid van elkaar en geven nu het stuur vol vertrouwen over aan Arie, de ambulancechauffeur en Aleida, de ambulanceverpleegkundige, die Bart vakkundig terzijde staat onderweg terug naar de Betuwe.
Vaarwel Bart
Auteur Vaarwens / Anneke
Met dank aan:
Schipper Evert en bootsen Hanneke en Anneke voor hun inzet
Veluwse Wens Ambulance voor het vervoer en de verpleging
Haven Volendam voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Marina Monnickendam voor de medewerking
Bakkerij Kees Gutter voor de gedeeltelijke lunch
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
