Vaarwens 1209 op 10-08-2023

In herinnering aan de Rijnreisjes

De gaste van vandaag, Erika Gruppen (1939), heeft in het verleden met haar man vele Rijnreisjes gemaakt. Het water trekt. Als in het hospice gevraagd wordt of ze nog een wens heeft en de folder van stichting Vaarwens te voorschijn komt, hoeft ze niet lang na te denken. Ze wil nog een dag varen. Samen met haar neef Jan, diens vrouw Karin en met haar beste vriendin Marijke. Na dagen van harde wind ligt de Vaarwens er op donderdag vredig bij in de Marina. Weinig wind en ook is er voor vandaag nog zon beloofd. Schipper Marjolein en boots Anneke maken de Vaarwens klaar voor een mooie dag.

Een prachtig verslag van schipper Marjolein:

Dat het leven soms niet eerlijk verloopt, ondervindt onze gaste Erika aan den lijve. Vijftien jaar geleden verloor ze haar man aan leverkanker en nu heeft ze zelf diverse tumoren met uitzaaiingen in haar lever. Het is zo snel gegaan. In februari had ze nog nergens last van. Ze deed veel samen met Marijke. Ze wandelden, deden boodschappen en haalden op woensdag gebakjes bij de bakker om de hoek. Je moet het leven immers vieren en dat deden de vriendinnen volop.

Erika was de ogen van Marijke die door een beroerte nog maar 40 procent zicht heeft en Marijke de oren van Erika, die hardhorend is. Samen konden ze alles aan. Toen Erika’s man overleed, leerden ze elkaar kennen en vanaf die tijd zochten ze elkaars gezelschap en werden dikke vriendinnen. Ze hebben beiden geen kinderen en weinig familie. Gelukkig heeft Erika veel steun aan haar neef Jan en zijn vrouw Karin. Elke weekend rijden ze vele kilometers om hun tante te ondersteunen.

Koffie en soezen

Om 10.15 uur rijdt de ambulance van Stichting Ambulance Wens het kraanspoor op. SAW vrijwilligers Jan en Menno rijden Erica op de brancard naar de Vaarwens. Ze hoeft niet op een stoel te zitten, vanaf de brancard kan ze alles zien en dan kan ze een dutje doen als ze moe is. Als iedereen ingescheept is en de koffie met soezen achter de kiezen zijn, varen we mooi op tijd de Marina uit richting de Oranjesluizen. Het maakt Erika niet uit waar we heen gaan, maar bij neef Jan beginnen de ogen te glimmen als hij Markermeer en Pampus hoort. Daar wil hij naar toe.

De zon laat zich nog niet zien, maar het wordt wel steeds lichter in de lucht. Anneke vertelt honderduit over de geschiedenis van Amsterdam, de bijzondere gebouwen links en rechts van het vaarwater en over de stelling van Amsterdam. De gasten zuigen alle informatie op. Erika wil wel andersom liggen en we draaien de brancard om, zodat ze naar achteren kan kijken. De kuiptent is helemaal open aan de achterkant van de boot en zo heeft ze een schitterend uitzicht.

Marijke wil op het bankje op het voordek zitten en aan de arm van SAW vrijwilliger Jan loopt ze naar voren. Het is een openbaring voor haar. Door haar slechte zicht dacht ze niets te kunnen doen of zien vandaag, maar voorop voelt ze de wind en ze ziet meer om zich heen dan ze gedacht had. Door een recente laseroperatie kan ze beter zien, maar pas vandaag dringt het tot haar door wát ze allemaal kan zien. Ze geniet met volle teugen. Jan en Karin gaan ook voorop zitten en Erika doet een dutje tot de sluis. We mogen schutten via de grote sluis. Een hele belevenis om die enorm grote sluis, waar normaalgesproken drie of vier grote vrachtschepen in liggen, helemaal voor onszelf te hebben.

Voor Pampus

Op het Markermeer volgen we de vaargeul en houden die helemaal aan naar Muiderzand, omdat we niet in het fonteinkruid terecht willen komen. Het is wel langer varen, maar er is anderhalve maand geleden gemaaid en we weten niet hoe hard het gegroeid is. Pas bij het diepe gedeelte tussen Muiden en Pampus zetten we koers naar Muiden. De havenmeester houdt een plekje voor ons vrij, zodat we daar kunnen lunchen. Anneke vertelt ondertussen over het forteiland Pampus en over haar werk als vrijwilligster daar. Het fort begint te leven voor onze gasten, ondanks dat ze er niet bovenop staan. Ze kennen de uitdrukking ‘voor Pampus liggen’, maar niet de letterlijke betekenis ervan.

In Muiden meren we af voor het clubgebouw van de KNZ&RV en genieten van de lekkere lunch en het uitzicht op het Muiderslot. Iedereen is even stil. Erika kan geen brood meer eten, maar smult van een kommetje vla. Ze geniet van de dag, maar het is erg vermoeiend voor haar en zo af en toe valt ze in slaap. Ze vindt het echter heerlijk dat haar gezelschap ook zo geniet. Marijke neemt zich voor om als ze thuis zijn alles dat ze onderweg heeft gezien en beleefd aan Erika te vertellen, zodat Erika de vaardag ook door haar ogen kan zien en ze samen nog eens kunnen nagenieten.

Opeens spot Anneke de Groene Draeck en de fototoestellen flitsen. We zien geen koninklijke familie op de boot, maar een dame en heer. De aak komt vlak langs ons varen en dan zien we de naam....... De Zwijger. Niets Groene Draeck. We lachen ons een ongeluk en ook het echtpaar op de aak vindt het vermakelijk. Ze voelen zich meteen Maxima en Willem-Alexander.

Vriendschap

Na de lunch, het is ondertussen al 14 uur, steken we snel weer van wal. Net van de kant blijkt de voorstuwing niet te werken. Wel boeg- en hekschroef, maar geen gas vooruit en achteruit. Met boeg- en hekschroef en met behulp van de wind komen we weer bij de kant. We worden door diverse mensen opgevangen en als we liggen belt Marjolein met Foeke van de technische dienst. Na diverse keren proberen werkt het knopje van de gashendel weer en kunnen we opnieuw van wal steken. Het wordt een latertje. In de vaargeul neemt Karin het roer over en vakkundig stuurt ze de Vaarwens tussen de vele zeilschepen door richting de hoofdgeul naar Amsterdam. Marijke wordt op de hoge stuurstoel geholpen en zo kan ze ook meekijken naar waar we varen. Emotioneel vertelt ze over haar goede band met Erika, hoe dankbaar ze haar is voor de vriendschap en hoe erg ze het vindt wat haar nu overkomt. Maar Erika heeft gelukkig geen pijn en daarom ook heeft Marijke vrede met de situatie. Ze gaat een goede vriendin verliezen, maar de herinneringen blijven.

Als we het hoofdvaarwater zijn ingedraaid, neemt Jan het roer over en hij is meteen verkocht. ‘Wat kost zo’n boot’, vraagt hij lachend. Hij stuurt de boot moeiteloos richting de Oranjesluizen, alsof hij nooit anders heeft gedaan. Maar als het vaarwater smaller en onoverzichtelijker wordt, geeft hij het roer toch maar over. Vlot schutten we door de Middensluis en vervolgen onze weg naar de Marina. Omdat het al laat is, slaan we zijkanaal K met de mooie woonboten over. Het gezelschap raakt vermoeid en iedereen zit stilletjes om zich heen te kijken, ieder met zijn eigen gedachten.

Om 17 uur meren we weer af in de Marina en nemen we afscheid van deze fijne vaargasten.

Vaarwel dappere Erica
Auteur Vaarwens / Marjolein

Een stukje geschreven door Jan en Karin:

Lieve vrijwilligers van de Vaarwens, in het bijzonder Marjolein en Anneke.
Donderdag 10 augustus mocht mijn tante Erika met haar vriendin Marijke en met ons, Jan en Karin, een dag mee met jullie op de Vaarwens... Wat een onvergetelijke, bijzondere dag hebben we met elkaar gehad. Het vervoer van de hospice uit Den Haag naar Amsterdam met Thijs en Menno op de wensambulance was perfect geregeld. Het ontvangst door Marjolein en Anneke was allerhartelijkst en persoonlijk. Wat hebben we intens genoten van de vaart over het IJmeer. Via Pampus naar het Muiderslot, waar we genoten hebben van een heerlijke lunch. Hoe professioneel en vaardig schipper Marjolein is hebben we gemerkt toen de boot niet meer wilde starten. Rustig werd via de telefoon hulp ingeroepen en na een paar minuten konden we weer verder. Klasse!
We mochten zelf achter het roer staan en waren echt onder de indruk van de kennis en de boeiende verhalen die Anneke vertelde over o.a. de stelling van Amsterdam, de geschiedenis van Pampus en over alle bijzondere gebouwen en objecten die we passeerden. De dag is werkelijk voorbij gevlogen...
Lieve mensen: 1000 maal dank voor jullie tomeloze inzet en het steeds weer boven verwachting presteren.. Wat met name ook blijkt uit het gedetailleerde verslag wat Marjolein heeft gemaaakt en de vele foto's die we meegestuurd kregen...
Jullie zijn geweldig!

Hartelijke groeten
Jan&Karin

Met dank aan:
Dagschipper Marjolein en boots Anneke voor hun inzet
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer en de verpleging
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
KNZ&RV Muiden voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...