Vaarwens 1331 op 28-05-2024

Rob is klaar met alles, vooral met alle pijn en graag wil hij de laatste tijd die hij het leven nog geeft, zo aangenaam mogelijk doorbrengen en daar hoort varen zeker bij. In de briefing voor deze vaarwens stond het al; Rob heeft gewoond aan de Amstel en daar wil hij graag nog een keer naartoe. Ruim van tevoren heeft schipper Frouk deze reis dan ook goed voorbereid en contact gehad met “waternet” de mannen en vrouwen die de bruggen in Amsterdam bedienen. Afgesproken werd om bij vertrek uit de Marina te bellen met de Oosterdokdraaibrug en dan zou alles gesmeerd lopen.

Rob had voor deze dag zijn beide dochters, Daphne en Marieline uitgenodigd. Daphne bracht ook haar partner Sanne mee. Kleindochter Wende was ook van de partij evenals Rob zijn nicht Janine. Zijn zus kon er helaas niet bij zijn, zij woont in Zuid-Afrika en runt een B&B in het mooie Hermanus.

Om even voor tien uur zien we iemand met veel belangstelling voor de ms Vaarwens over de steiger lopen en dat blijkt Janine te zijn. Sanne en Wende komen op de fiets en de mooie witte auto met Daphne en Rob verschijnt al spoedig. Daphne laat zich niet afschrikken door hekken en of borden en als het mogelijk was geweest, had ze haar vader met de auto tot aan de loopplank van de boot gereden! We halen het gezelschap met de rolstoel gauw op, maken de eerste foto’s en gaan aan boord voor koffie/thee en lekkers.

Frouk doet een kort verhaaltje over de stichting en haar ontstaan, de oprichters, de vrijwilligers, Meander V, ms Vaarwens, Tara, do’s en don’ts en omdat het vaarplan bekend is, gaan we snel op weg. Het duurt niet lang, of Rob verruilt maar al te graag de comfortabele relaxstoel voor de rolstoel met goed Vicair kussen en wordt geïnstalleerd op het te verhogen bordes naast schipper Anita. Al gauw peilen we dat hij vandaag zelf ook wel even zou willen sturen, een wens die we graag vervullen op de terugweg op het IJ.

Onze mast is gestreken dus kunnen we de eerste brug zonder problemen nemen. Deze lieve warme familie schaart zich regelmatig om Rob heen en de verhalen komen los. Desgevraagd vertelt Rob dat hij vroeger ook een boot heeft gehad. Een Botter wel te verstaan, waarmee hij lag in de haven van Marken, waar hij ook zelf gewoond heeft. Maar, het doel van de dag ligt toch wel op de Amstel, waar hij gewoond heeft, vlakbij de Blauwe brug, net om het hoekje van de Nieuwe Herengracht. De Eerste brug die voor ons draaien zal, is de Oosterdoksdraaibrug. De brugwachter komt eraan, maar is nog even in de bediening aan de andere kant van het Marine terrein.

Er verzamelen zich meer schepen om ons heen en in konvooi zullen we alle bruggen passeren. Drie brugwachters begeleiden onze tocht en als een soort van “haasje over” bedienen ze de bruggen; Kortjewants brug*, Latjesbrug, Hortusbrug, Vaz Diasbrug, Walter Suskindbrug en dan is daar net om de hoek het huis waar Rob heeft gewoond. Op het zolderkamertje vertelt hij en aan zijn voeten had hij uitzicht op de tjalk van een kunstenaar die daarop woonde. Omdat we in het konvooi zaten moeten we door, maar maken wel foto’s.

Dan bb uit de Amstel op waar de brugwachter ook weer met ons mee fietst van brug naar brug. Niks geen bediening op afstand, gewoon lekker buiten genietend van het (vandaag) goede weer. Als eerste draait dan de Magere Brug voor ons open en passeren we de Amstelsluizen die gewoonlijk open staan, zoals ook nu. We worden al weer opgewacht bij de Hogesluisbrug, de Torontobrug kunnen we onderdoor en dan gaan we naar de Nieuwe Amstelbrug (de Ceintuurbaanbrug) en tot slot de Berlagebrug.

Woorden van wauw en oh en kijk hier, zijn niet van de lucht en er wordt volop genoten van alle prachtige geveltjes en gebouwen langs deze rivier. In de bocht bij de “Omval” knopen we de boot even vast om de lunch voor te bereiden en te serveren. Rob zijn dochters hebben ook in Amsterdam gewoond en bij diverse plaatsen wordt geroepen oh hier woonde…. om de hoek hier vlakbij en weet je nog wel etc. etc. Geen moment van verveling, er is veel te veel te zien en er wordt veel herinnerd. Ja, en de dag van morgen, daar moeten we maar even niet te veel aan denken er wordt nu genoten met KAPITALEN en in CHOCOLADELETTERS!

In zijn arbeidzaam leven was Rob regisseur. Hij werkte bij diverse omroepen en maakte documentaires. Hiervoor ging hij ook naar het buitenland. Vorig jaar nog heeft hij zijn zus in Hermanus bezocht! In zijn uppie naar Zuid-Afrika!

Op de terugweg melden wij ons op de afgesproken tijd voor de brug, maar om diverse redenen moeten we daar lang wachten; er komt nog een geladen schip uit het zuiden en die gaat met ons mee. Zo varen we terug in noordelijke richting genietend van de woonboten, de roeiverenigingen (één van de dames heeft vroeger geroeid bij “Het Spaarne” en we constateren dat de wereld toch een dorp is, want ook Frouk heeft in haar jeugd bij deze roeivereniging geroeid! We passeren zo het Amstelhotel en Koninklijk theater Carré en vele andere mooie gebouwen. Rob zit inmiddels op het “genotbankje” lekker op de zachte kussens en een dekentje om de benen op een krukje.

Uit de Nieuwe Herengracht moet een vrachtschip komen en daar moeten we op wachten. Dit geeft ons wel heel veel tijd om nog naar Rob zijn voormalige zolderkamertje te kijken! Tenslotte krijgen we groen licht en kunnen de gracht weer op, maar dan blijkt dat er een volgende brug “in storing” staat. Weer wachten. Zo voorspoedig als de heenreis ging zo zit het nu tegen, maar gelukkig genoeg te zien.

De geplande tijd van 15:00 terug in de Marina wordt een utopie, het stadium uitdaging ver voorbij. Gelukkig heeft onze 90-jarige gast tussen de middag nog een uiltje kunnen knappen.

Tenslotte draaien we terug het IJ op en dan……. Neemt Rob zijn plaats achter het roer in. Het duurt niet lang en hij geeft hem even flink van Jetje en met een sportief gangetje varen we richting Marina. Goed gedaan Rob, je doet het geweldig en geniet er enorm van met je dierbaren dicht om je heen! Een uurtje te laat dus, maar vol met nieuwe herinneringen en een camera vol foto’s meren we ons schip weer af en kunnen we nog net voor de regen afscheid nemen van onze gasten.

Rob, dank dat je deze uitdagende tocht wilde varen en jouw mooie herinneringen met ons wilde delen. Wij wensen je dat je nog mag genieten van wat het leven je kan bieden en de herinneringen die we vandaag maakten.