Vaarwens 1378 op 24-08-2024
“Hij zit vast in zijn hoofd”. 
Onze hoofdgast is Matthijs. Gegrepen door de gemene sluipmoordenaar, die een soort kiekeboe in zijn lijf speelt. Drie weken geleden stond ie nog aan t roer van een zeiljacht van een vriend van de familie. Nu geven zijn benen en zijn spraakvermogen het op… de hoogste tijd dus om herinneringen te maken.
Vader Simon en moeder Giselle weten op wonderbaarlijke wijze toch nog te genieten van wat wél kan en geven zich maar al te graag over aan wat vandaag hen brengt. Ze hebben dochter Esmee (tweelingzus van Matthijs) en zoon Flemming meegenomen. Plus schoonzoon Marcel en kleinkinderen Bella en Lennon. Dat brengt veel gezellige, Noord-Hollandse levendigheid aan boord.
Na het welkomstwoord van schipper David, en onder t genot van een vers bakje koffie, zetten we koers naar Pampus en daarna naar Muiden. En geloof t of niet, zodra we het ruime sop opgaan, breekt heel langzaam de hemel open en verschijnt voorzichtig het zonnetje.
Matthijs hebben we in een comfortabele stoel naast David op t liftje geparkeerd, waardoor hij iets omhoog kan en makkelijk uit ‘t raam kan kijken naar alles wat aan zijn ogen voorbijglijdt. Ik vraag hem of hij goed zit en het maar z’n zin heeft en hij steekt zijn duim omhoog. “Hij zit vast in z’n hoofd”, zegt Giselle. “Hij begrijpt het allemaal nog wel, maar kan de woorden niet meer vormen om te reageren.”
Bella doet haar naam eer aan; beeldschone tiener, die rustig de kat uit de boot, ehm.. boom kijkt en ondertussen lekker haar eigen ding doet. Ze mag, net als haar broertje Lennon vóór haar, even achter het stuur. Super serieus neemt ze dat. Met de kapiteinspet op haar mooie haren, kijkt ze strak en serieus vooruit, alsof ze controle wil uitoefenen over haar toekomst. Gelijk heeft ze. Ook haar broertje Lennon neemt het sturen van de Vaarwens niet licht op hij kijkt, stuurt en vraagt veel aan de schipper. Matthijs staart ondertussen -hopelijk tevreden- voor zich uit.
Giselle praat makkelijk over dat wat er aan de hand is en dat wat speelt. Ze vertelt ook dat haar man Simon dat iets minder makkelijk doet. Toch lijkt het een opgeruimde, positieve en vrolijke man. Flemming is Flemming: hij kijkt blij en rustig in de rondte en het lijkt alsof hij niemand tot last wil zijn. Hij geniet in stilte van dat wat nog wel kan met z’n allen.
Nadat we een rondje om Pampus hebben gevaren, leggen we recht tegenover Muiderslot aan, om op de boot te lunchen. Matthijs zit ook aan tafel met de rest van de familie en als ik vraag of het smaakt, steekt ie zijn duim weer omhoog. Zijn tweelingzus Esmee vraagt hem “Matthijs, begrijp jij allemaal wat er gezegd wordt?” en hij knikt en zegt “ja”. Wetende hoe moeilijk dat voor hem is, blijft ons respect voor hem stijgen.
Vanwege het mooie weer zit de familie regelmatig voor op het dek, in het zonnetje te kletsen, te lachen en te genieten. Zoals we dat graag zien, tijdens een Vaarwens.
Giselle moest wel even afgeremd worden; zij wilde de boots steeds maar helpen en de handen uit de mouwen steken. Opruimen, helpen de tafel afruimen enzovoorts. Toen Esther uiteindelijk -met een knipoog- zei; ”als je nog een keer aanbiedt om te helpen, mag je terugzwemmen!”, kwam de boodschap binnen; als gasten op de Vaarwens, hoef je even een keertje, een hele dag, he-le-maal niets. Je mag je laven aan de service en genieten van je natje en je droogje.
Na de heerlijke lunch stuurt David ons nog even door zijkanaal K. De familie kijkt hun ogen uit: ze zien de prachtige woonboten, het mooie café ‘Het Sluisje’ en al het andere dat voorbijkomt, zoals mensen die picknicken, vissen en zwaaien. Veel mensen aan wal kennen de Vaarwens al en zwaaien ons altijd vrolijk uit.
Als de thuishaven steeds dichterbij komt, wordt het steeds ietsje stiller aan boord. Het dagje Vaarwens zit er bijna op en dat is vaak toch altijd een beetje beladen. We zeggen elkaar bij de auto’s gedag, geven een hand en een knuffel en wensen Matthijs Vaarwel. Heel veel meer wordt er niet gezegd. Ik geloof dat we allemaal eventjes vastzitten in ons hoofd…
Dank jullie wel, lieve mooie familie, voor een fijne dag en jullie vertrouwen.
Lieve Matthijs, Vaarwel
Auteur Vaarwens / Esther
Met dank aan Dagschipper David en boots Esther voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam-Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Port of Amsterdam voor de vergunningen
De Hema voor de gedeelde sponsoring van de lunch
KNZ&RV Muiden voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schutting
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Onze hoofdgast is Matthijs. Gegrepen door de gemene sluipmoordenaar, die een soort kiekeboe in zijn lijf speelt. Drie weken geleden stond ie nog aan t roer van een zeiljacht van een vriend van de familie. Nu geven zijn benen en zijn spraakvermogen het op… de hoogste tijd dus om herinneringen te maken.
Vader Simon en moeder Giselle weten op wonderbaarlijke wijze toch nog te genieten van wat wél kan en geven zich maar al te graag over aan wat vandaag hen brengt. Ze hebben dochter Esmee (tweelingzus van Matthijs) en zoon Flemming meegenomen. Plus schoonzoon Marcel en kleinkinderen Bella en Lennon. Dat brengt veel gezellige, Noord-Hollandse levendigheid aan boord.
Na het welkomstwoord van schipper David, en onder t genot van een vers bakje koffie, zetten we koers naar Pampus en daarna naar Muiden. En geloof t of niet, zodra we het ruime sop opgaan, breekt heel langzaam de hemel open en verschijnt voorzichtig het zonnetje.
Matthijs hebben we in een comfortabele stoel naast David op t liftje geparkeerd, waardoor hij iets omhoog kan en makkelijk uit ‘t raam kan kijken naar alles wat aan zijn ogen voorbijglijdt. Ik vraag hem of hij goed zit en het maar z’n zin heeft en hij steekt zijn duim omhoog. “Hij zit vast in z’n hoofd”, zegt Giselle. “Hij begrijpt het allemaal nog wel, maar kan de woorden niet meer vormen om te reageren.”
Bella doet haar naam eer aan; beeldschone tiener, die rustig de kat uit de boot, ehm.. boom kijkt en ondertussen lekker haar eigen ding doet. Ze mag, net als haar broertje Lennon vóór haar, even achter het stuur. Super serieus neemt ze dat. Met de kapiteinspet op haar mooie haren, kijkt ze strak en serieus vooruit, alsof ze controle wil uitoefenen over haar toekomst. Gelijk heeft ze. Ook haar broertje Lennon neemt het sturen van de Vaarwens niet licht op hij kijkt, stuurt en vraagt veel aan de schipper. Matthijs staart ondertussen -hopelijk tevreden- voor zich uit.
Giselle praat makkelijk over dat wat er aan de hand is en dat wat speelt. Ze vertelt ook dat haar man Simon dat iets minder makkelijk doet. Toch lijkt het een opgeruimde, positieve en vrolijke man. Flemming is Flemming: hij kijkt blij en rustig in de rondte en het lijkt alsof hij niemand tot last wil zijn. Hij geniet in stilte van dat wat nog wel kan met z’n allen.
Nadat we een rondje om Pampus hebben gevaren, leggen we recht tegenover Muiderslot aan, om op de boot te lunchen. Matthijs zit ook aan tafel met de rest van de familie en als ik vraag of het smaakt, steekt ie zijn duim weer omhoog. Zijn tweelingzus Esmee vraagt hem “Matthijs, begrijp jij allemaal wat er gezegd wordt?” en hij knikt en zegt “ja”. Wetende hoe moeilijk dat voor hem is, blijft ons respect voor hem stijgen.
Vanwege het mooie weer zit de familie regelmatig voor op het dek, in het zonnetje te kletsen, te lachen en te genieten. Zoals we dat graag zien, tijdens een Vaarwens.
Giselle moest wel even afgeremd worden; zij wilde de boots steeds maar helpen en de handen uit de mouwen steken. Opruimen, helpen de tafel afruimen enzovoorts. Toen Esther uiteindelijk -met een knipoog- zei; ”als je nog een keer aanbiedt om te helpen, mag je terugzwemmen!”, kwam de boodschap binnen; als gasten op de Vaarwens, hoef je even een keertje, een hele dag, he-le-maal niets. Je mag je laven aan de service en genieten van je natje en je droogje.
Na de heerlijke lunch stuurt David ons nog even door zijkanaal K. De familie kijkt hun ogen uit: ze zien de prachtige woonboten, het mooie café ‘Het Sluisje’ en al het andere dat voorbijkomt, zoals mensen die picknicken, vissen en zwaaien. Veel mensen aan wal kennen de Vaarwens al en zwaaien ons altijd vrolijk uit.
Als de thuishaven steeds dichterbij komt, wordt het steeds ietsje stiller aan boord. Het dagje Vaarwens zit er bijna op en dat is vaak toch altijd een beetje beladen. We zeggen elkaar bij de auto’s gedag, geven een hand en een knuffel en wensen Matthijs Vaarwel. Heel veel meer wordt er niet gezegd. Ik geloof dat we allemaal eventjes vastzitten in ons hoofd…
Dank jullie wel, lieve mooie familie, voor een fijne dag en jullie vertrouwen.
Lieve Matthijs, Vaarwel
Auteur Vaarwens / Esther
Met dank aan Dagschipper David en boots Esther voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam-Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Port of Amsterdam voor de vergunningen
De Hema voor de gedeelde sponsoring van de lunch
KNZ&RV Muiden voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schutting
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
