Vaarwens 1448 op 21-02-2025

De eerste lentedag

Vandaag zijn we het water op geweest met Lammert (1935), zijn dochter Maartje, echtgenoot Hans en hun drie kinderen – Laura, Wouter en Petra – vergezeld door de twee vrijwilligers van Wensambulance Noord Nederland. Kapitein David en Boots Berthie stonden aan het roer.

De gekozen route voerde langs de Oranje sluizen, over het IJsselmeer (Markermeer), via Muiden naar Pampus. Deze route heeft een bijzondere betekenis: Lammerts vader, die als beurtschipper vanuit Vlieland werkte, voer deze route al met Lammertje aan boord.

Wat een prachtige dag was het op vrijdag 21 februari! Nog eergisteren werden er ijzige kunstjes op het ijs vertoond en vandaag konden we op de Vaarwens genieten van de zon – zowel buiten als zichtbaar in Lammerts stralende gezicht. Het voorste bankje, de ‘love seat’, was bijna de hele dag bezet.

Sinds enkele weken verblijft Lammert in Hospice Smelnehaven in Drachten, nadat hij dit najaar slecht nieuws over zijn gezondheid had ontvangen. Voorheen woonde hij zelfstandig, met de nodige ondersteuning van de thuiszorg en vooral met onmisbare hulp van Maartje. Toen de situatie te zwaar werd, koos Lammert er zelf voor om naar het hospice te verhuizen en af te zien van ingrijpende medische behandelingen.

Maartje regelde deze dag juist omdat Lammert een sterke band met het water heeft. Zijn vader voer met het bootje ‘De twee gebroeders’ tussen Vlieland, de vaste wal en de andere Waddeneilanden. Lammert is zelfs op dat schip geboren – een wonderbaarlijk begin (misschien had zijn moeder wel zeewater in plaats van vruchtwater, zo gaat de legende). Terwijl de Vaarwens zachtjes deinde op het IJsselmeer, deelde Lammert herinneringen uit zijn jeugd: als klein ukkie werd hij, met zijn wiegje bij de roef, in slaap gewiegd door de ritmische deining. Hij verwoordde het treffend: “Mijn wiegje stond hier, en hier sluit ik het ook weer af. De cirkel is (weer) rond.” Vroeger werd hij vaak zeeziek van deze beweging, maar vandaag had hij daar gelukkig geen last van.

Tevens vertelde Maartje dat Lammert bezig is geweest met het samenstellen en ontwerpen van zijn eigen rouwkaart. Op de voorkant prijkt een foto van ‘De twee gebroeders’, zijn geboorte- en levensschip. Dit schip is inmiddels verkocht, verbouwd en ligt in Groningen. Toen de bemanning van de wensambulance het verhaal hoorde, stelden zij spontaan voor om op de terugweg via Groningen te varen en langs dit bijzondere schip te komen. Lammert straalde de hele dag.

Het was een waar genoegen om Lammert zo te zien genieten en tevens om de twee dames samen op de ‘love seat’ in het zonnetje te observeren. Maartje deed haar best om even alle zorgen los te laten – iets wat na de drukke, stressvolle periode rondom Lammerts verhuizing naar het hospice meer dan welkom was.

Na een korte stop in Muiden – daar konden we wegens renovatiewerkzaamheden bij de zeil- en roeivereniging niet liggen – vervolgden we onze koers richting Pampus voor een ontspannen lunch in de luwte. We vertrokken om 10.30 uur vanuit de Marina en waren om 15.30 uur weer terug.

Tot ieders verbazing viel Lammert tijdens de vaartocht niet in slaap; hij was te druk bezig met kijken en genieten. Wellicht vond hij later in de ambulance nog even zijn rustmoment na deze indrukwekkende dag.

Wij hopen dat Groningen, met zijn bijzondere betekenis, een mooie afsluiting zal vormen van deze memorabele dag en een blijvende herinnering achterlaat. Lammert, het was voor David en mij een waar genoegen om je zo tevreden en stralend te zien genieten.

Het ga je goed, voor de tijd die je nog gegeven is. Wij wensen je een rustige en voorspoedige vaart toe.

Een warme, nautische groet,

David en Berthie

Auteur Vaarwens / Berthie

Reactie van dochter Maartje:

Lieve vrijwilligers,

Graag laat ik u weten hoe wij de afgelopen vrijdag hebben ervaren. 2 weken terug lag er een folder bij mijn vader in het hospice en hij zei dat ik dat maar eens moest lezen. Toen ik dat las had ik zoiets van wat geweldig dat de zorg zo lief is , meedenkt en deze informatie, die bij hem past, neerlegt. Met de angst dat het niet ging lukken in verband met de afstand is de aanvraag door mij verstuurd.Tot mijn verbazing belde er aan het eind van de middag Erika met de mededeling dat het geregeld ging worden. Ontroerd prikte ik een datum en kon mijn vader de volgende dag verrast worden door te zeggen dat hij ging varen. Hij heeft er helemaal naar toe geleefd en alles werd geregeld. Toen kwam de dag en wat voor een. Het weer kon niet beter. De eerste echte lentedag.We konden zelf buiten zitten tijdens de reis. Frits en Aise(wat een heerlijk stel  ,vol humor en ondetussen kwam alles goed)zorgden ervoor dat pap ingeladen werd en werden we uitgezwaaid door de zorgverleners. De reis verliep vlot.Een klein rondje van de zaak want de navigator maakte een missertje,maar dat mocht de pret niet drukken.Heel de familie was er op tijd en de tocht kon beginnen. We werden hartelijk ontvangen door Berthie en David en de keus van route was niet moeilijk voor pa.Natuurlijk over het IJsselmeer waar hij met zijn gezin zo vaak gevaren heeft.Hij is niet op het water geboren maar dat had hij niet erg gevonden. De gehele reis was vol emotie,herinneringen ophalen en in gedachte de schipper en bootsvrouw beoordelen in hun vaardigheden. Hij heeft geen oog dichtgedaan! Wij hebben hem zo zien genieten.En dan de zorg....Wij werden helemaal in de watten gelegd, zo lief! Ook dat hij gezellig bij de lunch,toen we voor Pampus lagen, op het achterdek erbij kon zijn was zo fijn. De lunch, belangeloos verzorgd door de lokale Hema, was heerlijk. Ondertussen hadden Frits en Aise bedacht dat ze ook wel even na de tocht naar het schip de Twee  Gebroeders(nu Vlieland) konden rijden dat tegenover de schouwburg ligt en bewoond wordt door een vriend van ons. Mijn vader vond het geweldig en vond het zo bijzonder dat ze dat voor hem over hadden.Nou, dat hield hij ook wel vol. De reis tekort, de dag te snel om.Wat was het geweldig en wat was de medewerking van de sluisen fijn zodat alles vlot verliep.Het afscheid nemen van Berthie en David was nodig.Wat zijn jullie geweldige lieve en zorgzame mensen,het was geweldig! Na het inladen op naar Groningen. Na 5 minuten lag pap lekker te slapen. Alles zat mee.Het weer,het verkeer en we waren mooi voor donker bij de boot. Toen heeft pap nog voor het laatst de boot kunnen zien.Als het lukt gaan we deze boot ook gebruiken voor het laatste stukje afscheid op zee... Om 19.00 waren we terug in het hospice en was pap, op zijn Fries, dwars af.Deze dag was voor hem de afsluiter van zijn leven en was voor hem in geen waarde uit te drukken. Wij namen afscheid van Frits en Aise en zijn jullie ontzettend dankbaar mannen!

Nogmaals, wij als gezin hebben herinneringen kunnen maken die niet in woorden zijn uit te drukken en zijn zo dankbaar voor alles.

Liefs van Maartje Wagemakers-Boon 

Met dank aan:
Dagschipper David en boots Berthie voor hun inzet
Stichting Vaarwens voor het plannen van deze vaardag
Stichting Wensambulance Noord Nederland voor het vervoer en de verpleging
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Jachthaven Naarden voor de ligplaats van het kantoor
HEMA voor de sponsoring van de catering
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam Amstelland - kazerne IJsbrand voor parkeerplaatsen vrijwilligers
De Oranje sluizen voor een vlotte schutting
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...